Süleyman İsrail’de 40 yıl saltanat sürmüştü (1. Kral. 11:42). MÖ 997’de o ölünce oğlu Rehoboam kral olarak meshedilmek üzere Yeruşalim’den kuzeye, Şekem’e gitti (2. Tar. 10:1). Olağanüstü hikmetiyle tanınan Kral Süleyman’ın ardından tahta çıkmak acaba Rehoboam’ı korkutuyor muydu? Rehoboam çok geçmeden hikmetini sınayacak karmaşık sorunlarla karşılaşacaktı.

İsrail’de çok gergin bir ortam vardı. Halkın temsilcileri gelip dertlerini krala açıkça dile getirdiler. Şöyle dediler: “Baban bize ağır bir boyunduruk yükledi, onun bizden istediği ağır işi ve üzerimize yüklediği ağır boyunduruğu hafiflet, biz de sana hizmet edelim” (2. Tar. 10:3, 4).

Rehoboam köşeye sıkışmıştı. Eğer halkın isteğini kabul edip daha az şey talep ederse kendisi, ailesi ve sarayda yaşayanlar bazı lükslerden vazgeçmek zorunda kalabilirdi. Diğer taraftan isteklerini reddederse halk ayaklanabilirdi. Ne yapacaktı? Tahta yeni geçen kral önce Süleyman’a danışmanlık eden yaşlı adamların fikrini aldı. Fakat sonra kendi yaşıtı olan daha genç adamlara danıştı ve onların tavsiyesine uyarak sert bir tavır sergilemeye karar verdi. Halka şöyle dedi: “Ben size daha ağır bir boyunduruk yükleyeceğim, evet yükünüzü daha da ağırlaştıracağım. Babam sizi kamçılarla cezalandırdı, ben ise kancalı kırbaçlarla cezalandıracağım” (2. Tar. 10:6-14).

Biz bundan ne ders alabiliriz? Genellikle bizden yaşça büyük ruhen olgun kardeşleri dinlemek hikmetli kararlar vermemize yardım eder. Onlar yılların getirdiği tecrübeyle bir kararın olası sonuçlarını görebilir ve güzel tavsiyelerde bulunabilirler (Eyüp 12:12).

Rehoboam’ın kararı üzerine halk ona başkaldırdı. Kral isyanı bastırmak için ordusunu  topladı. Fakat Yehova Şemaya peygamber aracılığıyla duruma müdahale etti. Şöyle dedi: “Kardeşleriniz İsrailoğullarına saldırmayacak, onlarla savaşmayacaksınız. Herkes kendi evine dönsün, çünkü bu iş Benim isteğimle oldu” (1. Kral. 12:21-24). *

Rehoboam’ın bu sözlere itaat etmesi kolay mıydı? Bunun yeni kral için ne kadar zor olduğunu hayal edebilirsiniz. Daha önce halkı “kancalı kırbaçlarla” cezalandıracağını söylemişti; şimdi bu isyana tepkisiz kalırsa insanlar onun hakkında ne düşünecekti? (2. Tarihler 13:7 ile karşılaştırın). Yine de kral ve ordusu “Yehova’nın sözünü dinlediler ve Yehova’nın sözüne göre evlerine döndüler.”

Bundan alabileceğimiz ders nedir? İnsanlar bizimle alay etse bile Tanrı’ya itaat etmek en hikmetli karardır. Bunu yaptığımızda Yehova’nın onayına ve desteğine sahip oluruz (Tekr. 28:2).

Peki Yehova Rehoboam’ın itaatini destekledi mi? Rehoboam hâlâ Benyamin ve Yahuda kabilelerinin kralıydı ve bu topraklarda şehirler kurmaya odaklandı. Ayrıca pek çok şehrin “savunmasını iyice güçlendirdi” (2. Tar. 11:5-12). En önemlisi de, bir süreliğine bile olsa Yehova’nın kanunlarına bağlı kaldı. Yeroboam’ın yönetimindeki 10 kabilelik krallık putperestliğe daldığından, oradaki birçok kişi hakiki tapınmayı ve ‘Rehoboam’ı desteklemek’ için Yeruşalim’e gelirdi (2. Tar. 11:16, 17). Evet, Rehoboam itaat ettiği için krallığı güçlendi.

Krallığı güçlenip pekişince Rehoboam beklenmedik bir şey yaptı. Yehova’nın kanunlarına sırt çevirip putlara tapınmaya başladı. Peki ne olmuştu? Acaba Rehoboam Ammonlu annesinden mi etkilenmişti? (1. Kral. 14:21). Sebebi ne olursa olsun, tüm ulus krala uyup putperestliğe yöneldi. Bunun üzerine Yehova, Mısır Kralı Şişak’ın birçok Yahuda şehrini ele geçirmesine izin verdi. Rehoboam’ın o şehirlerin savunmasını güçlendirmiş olması buna engel olmadı (1. Kral. 14:22-24; 2. Tar. 12:1-4).

Şişak Yahuda krallığının merkezi olan Yeruşalim’e gelince durum daha da kötü bir hal aldı. O noktada Şemaya peygamber Rehoboam’a ve yöneticilere Tanrı’nın şu mesajını iletti: “Siz Beni terk ettiniz, Ben de sizi Şişak’ın eline terk ettim.” Rehoboam Yehova’dan gelen terbiyeye nasıl karşılık verdi? Kayıt şöyle diyor: “İsrail’in ileri gelenleri ve kral, alçakgönüllülük göstererek ‘Yehova adildir’ dediler.” Evet, kral olumlu bir karşılık verdi. Bunun üzerine Yehova Rehoboam’ı kurtardı ve Yeruşalim yok olmadı (2. Tar. 12:5-7, 12).

Daha sonra Rehoboam güneydeki Yahuda krallığı üzerinde hüküm sürmeye devam etti. Ölümünden önce oğullarına bol bol hediye verdi. Muhtemelen bunun sebebi, kendisinden sonra kral olacak kardeşleri Abiya’ya karşı bir isyan çıkmasını engellemekti (2. Tar. 11:21-23). Daha önce hikmetsiz bir karar veren Rehoboam bu kez hikmetli davrandı.

Bazı iyi yönlerine rağmen Rehoboam Yehova’nın onayını kazanamadı. Kutsal Kitap onun yönetimini şu sözlerle özetler: “Rehoboam kötü olanı yaptı.” Neden? “Çünkü Yehova’nın rehberliğini aramaya yürekten kararlı değildi” (2. Tar. 12:14).

Rehoboam’ın hayatından neler öğreniyoruz? O bazen Tanrı’ya itaat etti. Yehova’nın halkı için bazı iyi şeyler yaptı. Fakat Yehova’yla yakın bir ilişki geliştirmedi ve O’nu memnun etmek için güçlü bir arzu duymadı. Bu yüzden de doğru olanı yapmayı bıraktı ve putperestliğe yöneldi. Şunu düşünün: Rehoboam Yehova’nın terbiyesine olumlu karşılık verdiğinde, bunun sebebi gerçekten pişman olması ve Yehova’yı memnun etmek istemesi miydi? Yoksa sadece başkalarının söylediklerini mi yapıyordu? (2. Tar. 11:3, 4; 12:6). Rehoboam daha sonra yine kötü şeyler  yaptı. O, dedesi Davut’tan çok farklıydı! Evet, Davut’un da hataları olmuştu ama Davut deyince aklımıza Yehova’ya olan sevgisi, hakiki tapınmaya bağlılığı ve günahlarından içtenlikle tövbe etmesi geliyor (1. Kral. 14:8; Mezm. 51:1, 17; 63:1).

Bu kayıttan alabileceğimiz çok ders var. Birinin, ailesinin ihtiyaçlarını karşılaması ve başkaları için iyi şeyler yapması övgüye değer. Fakat Tanrı’nın onayını kazanmak istiyorsak bizim için en önemli şey, hakiki tapınmayı desteklemek ve ona bağlı kalmak olmalı.

Bunu başarmamız Yehova’ya derin bir sevgi duymamıza bağlı. Bir ateşi canlı tutmak için beslemek gerektiği gibi, Tanrı’ya duyduğumuz sevgiyi canlı tutmak için de düzenli olarak Sözünü incelemeli, okuduklarımız üzerinde derin düşünmeli ve duayı hiç bırakmamalıyız (Mezm. 1:2; Rom. 12:12). Yehova’ya duyduğumuz sevgi nedeniyle, attığımız her adımda O’nu memnun etmek isteyeceğiz. Ayrıca Yehova’ya olan sevgimiz, gerektiğinde bizi içtenlikle tövbe etmeye yöneltecek. Böylece Rehoboam’ın aksine biz hakiki tapınmaya her zaman bağlı kalacağız (Yahd. 20, 21).