“SON GÜNLERDE” giderek artan baskılar nedeniyle, tahammüle her zamankinden daha çok ihtiyacımız var (2. Tim. 3:1-5). Yaşadığımız dünyada insanların çoğu kendini seven, uzlaşmaz ve özdenetimden yoksun. Bu özelliklere sahip kişiler genellikle tahammülsüzdür. Dolayısıyla her Hıristiyan kendine şöyle sormalıdır: “Dünyanın sabırsız tutumu bana da geçti mi? Gerçek tahammül nedir? Bu niteliği nasıl kişiliğimin kalıcı bir parçası haline getirebilirim?”

Kutsal Kitaptaki anlamıyla, tahammül sıkıntı veren bir duruma katlanmaktan daha fazlasını içerir. Tahammül gösteren kişi bir amaç uğruna sabreder, yani durumun düzeleceğine dair ümidini kaybetmez. Sadece kendini düşünmez, ona sıkıntı veren kişinin iyiliğini de önemser. Dolayısıyla, biri ona kötü davrandığında veya onu kızdırdığında, o kişiyle ilişkisinin düzeleceğini ümit etmeye devam eder. Bu nedenle, Kutsal Kitapta sevgiden kaynaklanan niteliklerin başında ‘tahammülden’ söz edilmesi hiç şaşırtıcı değil * (1. Kor. 13:4). Tanrı’nın Sözü ‘tahammülün’, ‘ruhun meyvesi olan niteliklerden’ biri olduğunu da söyler (Gal. 5:22, 23). Peki gerçek bir tahammül sergileyebilmek için ne yapmalıyız?

Tahammül geliştirebilmek için Yehova’dan kutsal ruhunu istemeliyiz. O Kendisine güvenenlere ruhunu verir (Luka 11:13). Kutsal ruh çok güçlüdür, ancak biz yine de kendi üzerimize düşeni yapmalı ve dualarımızla uyumlu davranmalıyız (Mezm. 86:10, 11). Yani tahammülün yüreğimize kök salabilmesi için, her gün bu niteliği göstermek üzere elimizden geleni yapmalıyız. Yine de bazen başarısız olabiliriz. O halde bize başka ne yardım edebilir?

İsa’nın kusursuz yaşamını inceleyerek ve onu örnek alarak tahammül geliştirebiliriz. Elçi Pavlus Tanrı ilhamıyla ‘yeni kişilikten’ söz ederken, ‘tahammülün’ bu kişiliğin özelliklerinden biri olduğunu söyledi. Ardından bize şu teşvikte bulundu: “Mesih’in barışı yüreklerinizde denetleyici olsun” (Kol. 3:10, 12, 15). Bunu başarabilmek için İsa gibi biz de Tanrı’nın, kaygılanmamıza yol açan meseleleri Kendi uygun gördüğü zamanda düzelteceğine güvenmeliyiz. Yehova’ya böyle bir güven duyarsak, çevremizde ne olup biterse bitsin tahammülümüzü kaybetmeyeceğiz (Yuhn. 14:27; 16:33).

Tanrı’nın vaat ettiği yeni dünyanın bir an önce gelmesini istiyoruz. Fakat Yehova’nın bize nasıl sabrettiğini düşündüğümüzde daha sabırlı olmayı öğreniyoruz. Kutsal  Yazılar bize şu güvenceyi verir: “Bazılarının gecikme sandığı gibi, Yehova vaadini yerine getirmekte gecikmez; aslında O hiç kimsenin yok olmasını istemediğinden ve herkesin tövbe etmesini istediğinden, sizin için sabrediyor” (2. Pet. 3:9). Yehova’nın bize gösterdiği sabır ve tahammül üzerinde düşündükçe başkalarına tahammül göstermemiz kolaylaşır (Rom. 2:4). Peki ne gibi durumlarda tahammül göstermeliyiz?

Günlük hayatta tahammülümüzü sınayan pek çok durumla karşılaşabiliriz. Örneğin, önemli olduğunu düşündüğünüz bir şey söylemek istediğinizde, başkalarının sözünü kesmemek için tahammül göstermeniz gerekir (Yak. 1:19). Ayrıca, huyları sizi rahatsız eden iman kardeşlerinize de tahammül etmeniz gerekir. Böyle durumlarda aşırı tepki vermek yerine, Yehova ve İsa’nın bizim zayıflıklarımıza nasıl tepki verdiği üzerinde düşünmeniz iyi olur. Onlar ufak tefek hatalarımıza odaklanmaz. Bunun yerine iyi niteliklerimizi görürler ve gelişebilmemiz için bize sabırla zaman tanırlar (1. Tim. 1:16; 1. Pet. 3:12).

Sabrımızı sınayabilecek başka bir durum da, birinin bize bir söz veya davranışımızın yanlış olduğunu söylemesidir. Belki ilk tepkimiz buna kızmak ve savunmaya geçmek olabilir. Ancak Tanrı’nın Sözü farklı davranmamızı söyler. Şöyle der: “Sabırlı kişi kibirliden iyidir. Çabuk gücenen biri olma; çünkü kırgınlık akılsızların bağrında barınır” (Vaiz 7:8, 9). Dolayısıyla bir suçlamada hiç doğruluk payı olmasa bile, sabırlı olmalı ve bir tepki vermeden önce dikkatle düşünmeliyiz. İsa haksız yere suçlandığında bu ilkeyi uyguladı (Mat. 11:19).

Anne babaların da tahammüle çok ihtiyacı vardır. Özellikle de çocuklarındaki yanlış bir tutumu, arzuyu veya eğilimi düzeltmeleri gerektiğinde sabırlı olmalıdırlar. İskandinavya Beyteli’nde hizmet eden Mattias’ın durumunu düşünelim. O ergenlik çağındayken inançları nedeniyle sürekli okul arkadaşlarının alaylarına maruz kalıyordu. Başlarda anne babası durumun farkında değildi. Fakat sonra muhalefet yüzünden Mattias’ın hakikati sorgulamaya başladığını gördüler. Mattias’ın babası Gillis “Çok sabırlı olmalıydık” diyor. Mattias şöyle sorular soruyordu: “Tanrı kim? Ya Kutsal Kitap Tanrı’nın Sözü değilse? Yapmamız istenen şeyleri gerçekten Tanrı’nın istediğini nereden biliyoruz?” Ayrıca Mattias babasına şöyle derdi: “Sizin gibi düşünmüyor ve inanmıyorum diye neden yargılanıyorum?”

Gillis şöyle diyor: “Bazen Mattias sorularını öfkeyle sorardı. Bana veya annesine değil hakikate öfkeliydi; çünkü hakikat yüzünden hayatının zorlaştığını düşünüyordu.” Gillis oğluna nasıl yardım etti? Şunları anlatıyor: “Oğlumla oturup saatlerce konuşurduk. Çoğunlukla ben dinlerdim. Ara sıra sorular sorarak tam olarak ne hissettiğini ve ne düşündüğünü anlamaya  çalışırdım. Bazen ona bir konuda açıklama yapar ve bunun üzerinde birkaç gün düşünmesini isterdim. Düşünürdü, sonra sohbetimize kaldığımız yerden devam ederdik. Bazen de onun dediği bir şey üzerine ben birkaç gün düşünmek istediğimi söylerdim. Mattias bu düzenli sohbetlerimiz sayesinde fidye, Tanrı’nın egemenliği ve Yehova’nın sevgisi gibi öğretileri kavramaya ve kabul etmeye başladı. Zaman istese de ve zor olsa da, Yehova sevgisi yavaş yavaş yüreğinde büyüdü. Karım ve ben oğlumuza ergenlik yılları boyunca sabırla yardım etmeye çalıştık. Ne mutlu bize ki, çabalarımız karşılıksız kalmadı ve onun yüreğine erişebildik.”

Gillis ve karısı oğullarına sabırla yardım etmeye çalışırken Yehova’nın desteğine güvendiler. Gillis o dönem boyunca Mattias’a “Seni çok seviyoruz, bu nedenle sana anlayış vermesi için Yehova’ya her zamankinden daha yoğun dua ediyoruz” dediğini hatırlıyor. Bu anne baba tahammül gösterdikleri ve oğullarından ümidi kesmedikleri için çok mutlu!

Başkalarına ruhi yönden destek olmanın yanı sıra, kronik hastalığı olan bir yakınımıza bakarken de tahammül göstermeliyiz. İskandinavya’da yaşayan başka bir kardeşin, Helen’in * durumunu düşünelim.

Yaklaşık 8 yıl önce Helen’in kocası iki kez felç geçirdi ve beyin fonksiyonları zarar gördü. Artık şefkat, mutluluk ya da acı hissedemiyor. Helen için bu çok zor bir durum. Şöyle diyor: “Büyük bir tahammül göstermem gerekiyor ve çok dua ediyorum. En çok teselli bulduğum ayet Filipililer 4:13: ‘Beni kuvvetlendirenin sayesinde her şeyi yapabilirim.’” Helen Yehova’nın verdiği kuvvet ve destek sayesinde içinde bulunduğu duruma tahammül edebiliyor (Mezm. 62:5, 6).

Elbette tahammül konusunda en büyük örneğimiz Yehova’dır (2. Pet. 3:15). Kutsal Kitapta Yehova’nın büyük tahammül gösterdiğini anlatan pek çok kayıt bulunur (Neh. 9:30; İşa. 30:18). Örneğin İbrahim O’na Sodom’u yok etme kararı hakkında sorular sorduğunda nasıl tepki verdi? Öncelikle, İbrahim konuşurken Yehova onun sözünü kesmedi. Her bir sorusunu ve kaygısını sabırla dinledi. Sonra İbrahim’in kaygılarını tekrar ederek onu dinlediğini gösterdi ve şehirde sadece 10 doğru insan bulunsa bile Sodom’u yok etmeyeceğini söyledi (Başl. 18:22-33). Başkalarını sabırla dinlemek ve aşırı tepki göstermemek konusunda Yehova’dan daha iyi bir örnek olamaz!

Tahammül bütün Hıristiyanların giymesi gereken yeni kişiliğin ayrılmaz bir parçasıdır. Bu değerli niteliği geliştirmek için çok çaba gösterirsek, sevgi dolu ve sabırlı Babamız Yehova’yı yüceltiriz. Ayrıca, “imanları ve sabırlarıyla vaatler alanlar” arasında oluruz (İbr. 6:10-12).