1. Filipi’deki cemaatin oluşmasına kimler yardım etti?

PAVLUS, Silas, Luka ve Timoteos bir Roma kolonisi olan Filipi’ye geldiklerinde, iyi habere ilgi gösteren pek çok kişi buldular. Bu dört gayretli kardeş orada bir cemaat oluşmasına yardım etti ve bütün öğrenciler ibadet etmek için bir araya gelmeye başladı. Muhtemelen Lidya isimli konuksever bir hemşirenin evinde toplanıyorlardı (Elçi. 16:40).

2. Cemaat çok geçmeden hangi zorlukla karşılaştı?

² Yeni kurulan cemaat çok geçmeden bir zorlukla karşılaştı. Hakikatten nefret eden kişiler, Şeytan’ın kışkırtmasıyla bu vefalı Hıristiyanların duyuru faaliyetine şiddetle muhalefet etti. Pavlus ve Silas’ı yakaladılar, değnekle dövdüler ve hapse attılar. Pavlus ve Silas serbest kalınca yeni kardeşlerin yanına gidip onları yüreklendirdi. Daha sonra Pavlus, Silas ve Timoteos şehirden ayrıldı, Luka ise anlaşılan orada kaldı. Yeni kurulan o cemaat şimdi ne yapacaktı? Yehova’nın ruhunun yardımıyla O’na gayretle hizmet etmeye devam ettiler (Filip. 2:12). Pavlus onlarla ne kadar övünse azdı!

3. Filipililer 1:9-11’e göre, Pavlus Filipi’deki kardeşler için dua ederken hangi konulara değindi?

³ Yaklaşık 10 yıl sonra Pavlus Filipi’deki cemaate bir mektup yazdı. O mektubu okurken Pavlus’un iman kardeşlerini ne kadar sevdiğini kolayca anlayabilirsiniz. Pavlus “Hepinizi Mesih İsa’nınki gibi bir şefkatle nasıl özlediğime Tanrı şahidimdir” dedi (Filip. 1:8). Filipi’deki  kardeşlerine onlar için dua ettiğini söyledi. Duasında sevgilerinin artması, nelerin daha önemli olduğunu saptayabilmeleri, kusursuz olmaları, kimseyi iman yolunda tökezletmemeleri ve tüm yaşamlarını doğruluk meyveleriyle doldurmaya devam etmeleri için Yehova’dan yardım istiyordu. Pavlus’un o içten sözlerinden bugün biz de çok şey öğrenebiliriz (Filipililer 1:9-11’i okuyun). Bu makalede Pavlus’un bahsettiği noktaları ve bunların her birini nasıl uygulayabileceğimizi ele alacağız.

4. (a) 1. Yuhanna 4:9, 10’a göre, Yehova bize duyduğu sevgiyi nasıl gösterdi? (b) Tanrı’yı ne kadar sevmeliyiz?

⁴ Yehova Oğlunu günahlarımız uğruna ölmesi için yeryüzüne göndererek bize çok büyük bir sevgi duyduğunu gösterdi (1. Yuhanna 4:9, 10’u okuyun). Tanrı’nın bize olan sevgisi O’nu sevmemizi sağlar (Rom. 5:8). Peki Tanrı’yı ne kadar sevmeliyiz? İsa’nın bir Ferisiye söylediği şu sözlerden cevabı görebiliriz: “Tanrın Yehova’yı bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün zihninle seveceksin” (Mat. 22:36, 37). Tanrı’yı yarım yürekle sevmek istemiyoruz. O’na duyduğumuz sevginin her geçen gün daha da güçlenmesini istiyoruz. Pavlus Filipi’deki kardeşlere ‘sevgilerinin daha da artması’ gerektiğini söylemişti. O halde Tanrı’ya duyduğumuz sevgiyi güçlendirmek için ne yapabiliriz?

5. Tanrı’ya duyduğumuz sevgiyi nasıl güçlendirebiliriz?

⁵ Tanrı’yı sevmek için O’nu tanımamız gerekir. Kutsal Kitap “Sevmeyen kimse Tanrı’yı tanımamıştır, çünkü Tanrı sevgidir” der (1. Yuhn. 4:8). Pavlus Tanrı’ya duyduğumuz sevginin, O’nu tanıdıkça ve bakış açısını ayırt ettikçe artacağını belirtti (Filip. 1:9). Kutsal Kitabı ilk incelemeye başladığımızda Tanrı’nın harika nitelikleriyle ilgili sınırlı bilgimize dayanarak O’na sevgi geliştirdik. Fakat Yehova’yı daha iyi tanıdıkça O’na duyduğumuz sevgi arttı. İşte bu nedenle Tanrı’nın Sözünü düzenli olarak incelememiz ve okuduklarımız üzerinde derin düşünmemiz çok önemlidir (Filip. 2:16).

6. 1. Yuhanna 4:11, 20, 21’e göre, sevgimizi hangi yönden artırabiliriz?

⁶ Tanrı’nın bize olan büyük sevgisi, bizi iman kardeşlerimizi sevmeye yöneltir (1. Yuhanna 4:11, 20, 21’i okuyun). Kardeşlerimizi kolayca seveceğimizi düşünebiliriz. Ne de olsa Yehova’ya ibadet ediyoruz ve O’nun harika niteliklerini örnek alıyoruz. Ayrıca, bizim için canını verecek kadar büyük bir sevgisi olan İsa’nın izinden gidiyoruz. Yine de birbirimizi sevme emrine itaat etmek bazen bize zor gelebilir. Filipi’deki cemaatte yaşanan bir duruma bakalım.

7. Pavlus Evodiya ve Sintihi’ye hangi tembihte bulundu? Bundan ne öğreniyoruz?

⁷ Evodiya ve Sintihi, Pavlus’la “omuz omuza” hizmet etmiş gayretli hemşirelerdi. Ancak belki de bir anlaşmazlık yüzünden araları açılmıştı. Pavlus Filipi’deki cemaate yazdığı mektupta, Evodiya ve Sintihi’den isimleriyle söz etti ve onlara açık bir tembihte bulunarak “düşünce birliği içinde olmalarını” söyledi (Filip. 4:2, 3). Ayrıca Pavlus bütün cemaate şu öğüdü verme ihtiyacı hissetti: “Hiçbir şeyi söylenerek ve çekişerek yapmayın” (Filip. 2:14). Bu açık öğütler sadece o iki vefalı hemşirenin  değil, cemaatteki herkesin birbirine karşı sevgisini güçlendirmesine yardım etmiş olmalı.

8. (a) Kardeşlerimizi sevmemizi zorlaştıran büyük bir engel nedir? (b) Bu engeli nasıl aşabiliriz?

⁸ Evodiya ve Sintihi gibi, biz de başkalarına karşı sevgi geliştirmemizi zorlaştıran büyük bir engelle karşılaşabiliriz. Bu, onların kusurlarına odaklanma eğilimidir. Hepimiz her gün hatalar yapıyoruz. Eğer başkalarının hatalarına takılıp kalırsak onlara olan sevgimiz soğur. Örneğin, bir kardeş İbadet Salonu temizliğinde bize yardım etmeyi unutursa bu bizi sinirlendirebilir. Bu durum yüzünden kardeşimizin o ana kadar yaptığı bütün hatalar üzerinde düşünmeye başlarsak, ona duyduğumuz kızgınlık gittikçe artar ve sevgimiz azalır. Böyle bir sorun yaşıyorsanız şu gerçek üzerinde düşünmeniz iyi olur: Yehova hem bizim hem de kardeşimizin kusurlarını görüyor. Ancak tüm bu kusurlara rağmen kardeşimizi de, bizi de hâlâ seviyor. Bu nedenle, Yehova’nın sevgisini örnek almalıyız ve kardeşlerimizin güzel niteliklerine odaklanmaya devam etmeliyiz. Kardeşlerimizi sevmek için çok çaba harcadığımızda, onlarla aramızdaki birlik bağını güçlendiririz (Filip. 2:1, 2).

9. Pavlus’un bahsettiği “daha önemli” şeyler arasında neler var?

⁹ Pavlus kutsal ruhun yönlendirmesiyle Filipi’deki kardeşlere ve tüm Hıristiyanlara ‘nelerin daha önemli olduğunu saptamalarını’ söyledi (Filip. 1:10). Bu önemli şeylerin içinde Yehova’nın isminin kutsal kılınması, amaçlarının gerçekleşmesi ve cemaatin barışı ve birliği vardır (Mat. 6:9, 10; Yuhn. 13:35). Bunları hayatımızın odak noktası yaptığımızda, Yehova’yı sevdiğimizi gösteririz.

10. Yehova’nın bizi kusursuz olarak görmesi için ne yapmalıyız?

¹⁰ Pavlus ayrıca ‘kusursuz olmamız’ gerektiğini söyledi. Ancak o tamamen kusursuz olmaktan bahsetmiyordu. Yehova Tanrı gibi kusursuz olmamız mümkün değildir. Fakat sevgimizi güçlendirmek ve daha önemli şeyleri saptamak için elimizden gelen her şeyi yaparsak, Yehova bizi kusursuz olarak görecek. Sevgimizi göstermemizin bir yolu, kimseyi iman yolunda tökezletmemek için çok çaba göstermektir.

11. Neden kimseyi iman yolunda tökezletmemeliyiz?

¹¹ Pavlus kimseyi iman yolunda tökezletmememiz gerektiğini söyledi. Bu ciddi bir uyarıdır. Birini nasıl tökezletebiliriz? Eğlence, giysi, hatta iş seçimimiz buna yol açabilir. Yaptığımız şey özünde yanlış olmayabilir. Fakat seçimlerimiz birinin vicdanını rahatsız eder ve onun tökezlemesine sebep olursa bu çok ciddi bir durumdur. İsa onun koyunlarından birini tökezletmektense, boynumuzda ağır bir taşla denize atılmamızın daha iyi olacağını söyledi (Mat. 18:6).

12. Öncü bir çiftin davranışından ne öğreniyoruz?

¹² Öncü bir çiftin İsa’nın uyarısını nasıl dikkate aldığına bakalım. Cemaatlerinde yeni vaftiz edilmiş bir karı koca vardı; onlar birçok şeyin yasak olduğu bir kültürden geliyordu. Hıristiyanların sinemaya gitmemesi, hatta ahlaken temiz filmleri bile izlememesi gerektiğine inanıyorlardı. Öncü çiftin bir filme gittiğini öğrendiklerinde bundan çok rahatsız oldular. Bunun üzerine öncü çift, onlar vicdanlarını  eğitip neyin doğru neyin yanlış olduğunu daha iyi kavrayana dek sinemaya gitmedi (İbr. 5:14). Öncü çift bu özverili davranışla, yeni kardeşlerini ‘sadece sözle değil, işle de’ sevdiklerini gösterdiler (Rom. 14:19-21; 1. Yuhn. 3:18).

13. Birinin günah işlemesine nasıl yol açabiliriz?

¹³ Birinin tökezlemesine yol açabilecek başka bir durum da, onun günah işlemesine neden olmaktır. Bu nasıl olabilir? Diyelim ki, Kutsal Kitabı inceleyen biri uzun ve zorlu bir mücadelenin sonunda alkol bağımlılığını yeniyor. İçkiden artık tamamen uzak durması gerektiğini fark ediyor. Ruhen hızla ilerliyor ve vaftiz ediliyor. Daha sonra bir kardeş onu evinde bir buluşmaya davet ediyor. Buluşma sırasında yeni kardeşimize içki içmesi için şöyle ısrar ediyor: “Sen artık bir Yehova’nın Şahidisin ve Tanrı’nın ruhuna sahipsin. Ruhun meyvesi olan niteliklerden biri de özdenetim. Özdenetimin varsa, ölçülü şekilde içki içmeyi başarırsın.” Yeni kardeşimizin bu yanlış öğüdü dinleyip yeniden alkol bağımlısı olması ne kadar acı olur!

14. İbadetlerimiz Filipililer 1:10’da verilen öğütleri uygulamamıza nasıl yardım eder?

¹⁴ İbadetlerimiz Filipililer 1:10’da verilen öğütleri uygulamamıza birçok yolla yardım eder. İlk olarak, ibadetlerde aldığımız zengin ruhi gıda bize Yehova’nın neleri daha önemli gördüğünü hatırlatır. İkinci olarak, “kusursuz” olmamıza yardım edecek bilgileri nasıl uygulayacağımızı öğreniriz. Üçüncü olarak, ibadetler  bizi birbirimizi sevmeye ve iyi işler yapmaya teşvik eder (İbr. 10:24, 25). İman kardeşlerimiz bizi teşvik ettikçe, Tanrı’ya ve onlara duyduğumuz sevgi daha da artar. Yüreğimiz bu iki büyük sevgiyle dolduğunda, kardeşlerimizi tökezletmemek için elimizden gelen her şeyi yaparız.

15. ‘Yaşamımızı doğruluk meyveleriyle doldurmamız’ ne anlama gelir?

¹⁵ Pavlus, Filipi’deki Hıristiyanlar için yaptığı içten duada onların ‘tüm yaşamlarını doğruluk meyveleriyle doldurmasını’ diledi (Filip. 1:11). Şüphesiz bu “doğruluk meyveleri” onların Yehova’ya ve toplumuna duydukları sevgiyi içeriyordu. Ayrıca İsa’ya olan imanları ve harika ümitleri hakkında başkalarıyla konuşmalarını da kapsıyordu. Pavlus, Filipililer 2:16’da başka bir örnek vererek ‘dünyanın ışıkları olarak parlamaktan’ söz etti. Bu yerinde bir örnektir, çünkü İsa da öğrencilerini “dünyanın ışığı” olarak adlandırdı (Mat. 5:14-16). Ayrıca İsa takipçilerine ‘insanları öğrencisi olarak yetiştirmelerini’ emretti ve ‘yeryüzünün en uzak yerlerine dek şahitleri olacaklarını’ söyledi (Mat. 28:18-20; Elçi. 1:8). Bu çok önemli işe gayretle katıldığımızda “doğruluk meyveleri” ortaya koyarız.

16. Filipililer 1:12-14, zor koşullarda bile dünyanın ışıkları olarak parlayabileceğimizi nasıl gösteriyor? (Kapak resmine bakın.)

¹⁶ Koşullarımız ne olursa olsun, dünyanın ışıkları olarak parlayabiliriz. Bazen duyuru işimizin önünde engel gibi görünen şeyler iyi haberi duyurmamız için fırsat haline gelebilir. Örneğin Pavlus Filipililere mektubunu yazdığı sırada Roma’da ev hapsindeydi. Ancak zincirleri onu iyi haberi duyurmaktan alıkoymadı;  yanında nöbet tutan askerlere ve ziyaretçilerine hakikati anlattı. Pavlus o koşullarda duyuru işini gayretle sürdürdü ve onun bu tutumu kardeşlere “Tanrı’nın sözünü korkusuzca bildirmek üzere” güven ve cesaret verdi (Filipililer 1:12-14’ü okuyun; 4:22).

17. Bazı kardeşlerimiz zor koşullarda bile duyuru işini nasıl sürdürebiliyor?

¹⁷ Birçok kardeşimizin Pavlus gibi cesaret gösterme fırsatı var. Onlar iyi haberi açıkça duyuramadıkları ya da evden eve gidemedikleri ülkelerde yaşıyorlar. Dolayısıyla duyuru işini sürdürmenin başka yollarını buluyorlar (Mat. 10:16-20). Böyle ülkelerden birinde bir çevre gözetmeni, her müjdeciye akrabaları, komşuları, okul arkadaşları, iş arkadaşları ve tanıdıklarından oluşan kendi “sahalarını” taramalarını tavsiye etti. İki yıl içinde o çevredeki cemaatlerin sayısı göze çarpar şekilde arttı. Bizim yaşadığımız ülkede duyuru faaliyetimizle ilgili böyle bir kısıtlama olmayabilir. Ancak zor koşullarda bile iyi haberi duyurmanın yollarını bulan kardeşlerimizden şu değerli dersi alıyoruz: Yehova’nın her engeli aşmamıza yardım edeceğine güvenelim ve duyuru işine tam olarak katılmak için her zaman elimizden geleni yapalım (Filip. 2:13).

18. Ne yapmaya kararlı olmalıyız?

¹⁸ Yaşadığımız bu çok önemli dönemde, Pavlus’un Filipililere yazdığı mektuptaki Tanrı ilhamı öğütleri uygulamaya kararlı olalım. Nelerin daha önemli olduğunu saptayalım, kusursuz olalım, kimseyi iman yolunda tökezletmeyelim ve yaşamımızı doğruluk meyveleriyle dolduralım. O zaman sevgimiz artacak ve şefkatli Babamız Yehova’yı yücelteceğiz.