1. İbrahim ümidine neden güvenebilirdi?

 YEHOVA İbrahim’e, onun soyu aracılığıyla tüm milletlerin nimetler elde edeceğini söyledi (Başl. 15:5; 22:18). İbrahim’in Yehova’ya güçlü bir imanı vardı. Bu nedenle O’nun bu vaadinin gerçekleşeceğine tam olarak güveniyordu. İbrahim 100 yaşına, Sara ise 90 yaşına gelmişti ama hâlâ bir oğulları olmamıştı (Başl. 21:1-7). Yine de Kutsal Kitap İbrahim’le ilgili şöyle diyor: ‘İbrahim ümide dayanarak iman etti. Pek çok milletin babası olabileceğine inandı’ (Rom. 4:18). Bildiğimiz gibi İbrahim’in ümit ettiği şey gerçekleşti. Uzun zamandır beklediği oğlu İshak’a kavuştu. Peki o ümidinin gerçekleşeceğinden nasıl bu kadar emin olabildi?

2. İbrahim Yehova’nın vaadinin gerçekleşeceğine neden güveniyordu?

² İbrahim’in Yehova’yla çok yakın bir ilişkisi vardı. Bu yüzden ‘O’nun vaadini yerine getirebileceğine tam anlamıyla inanıyordu’ (Rom. 4:21). Güçlü imanından dolayı İbrahim Yehova’nın onayına sahipti ve O’nun gözünde doğru biriydi (Yak. 2:23). Romalılar 4:18’de gördüğümüz gibi İbrahim’in imanı ve ümidi birbiriyle bağlantılıydı. Şimdi Pavlus’un Romalılar 5. bölümde ümitle ilgili neler yazdığını inceleyelim.

3. Pavlus ümitle ilgili neler söyledi?

³ Pavlus ‘ümidin hayal kırıklığına uğratmayacağını’ yazdı ve bundan neden emin olabileceğimizi açıkladı  (Rom. 5:5). Ayrıca ümidimizi nasıl güçlendirebileceğimizden bahsetti. Şimdi Romalılar 5:1-5 ayetlerini inceleyeceğiz. Bunu yaparken zaman içinde sizin ümidinizin nasıl güçlendiği üzerinde düşünün. Makalede ümidimizi nasıl daha da güçlendirebileceğimizi göreceğiz. Ama ilk olarak bizi asla hayal kırıklığına uğratmayacak harika ümidimize daha yakından bakalım.

4. Romalılar 5:1, 2 hangi şeyden bahseder?

⁴ Romalılar 5:1, 2’yi okuyun. Pavlus bu sözleri Roma’daki cemaate yazmıştı. Oradaki kardeşler, Yehova ve İsa hakkında bilgi almış, iman etmiş ve Hıristiyan olmuşlardı. Böylece ‘iman sonucu aklandılar’ ve Yehova onları kutsal ruhuyla meshetti. Bunun sonucunda onlar, gerçekleşeceği kesin, harika bir ümide sahip oldular.

5. Meshedilmişler hangi ümide sahiptir?

⁵ Pavlus Efesos’taki meshedilmiş Hıristiyanlara, Tanrı’nın onlara verdiği ümitten bahsetti. Bu ümitten “kutsal kişilerin mirası” olarak söz etti (Efes. 1:18). O ayrıca, Koloselilere ödüllerine nerede erişeceklerini de söyledi. Ümitlerinin ‘göklerde ayrılmış olduğunu’ yazdı (Kol. 1:4, 5). Dolayısıyla meshedilmiş Hıristiyanların ümidi şudur: Onlar gökte sonsuz yaşam için diriltilecek ve İsa’yla birlikte hüküm sürecekler (1. Sel. 4:13-17; Vah. 20:6).

6. Meshedilmiş bir biraderimiz ümidi hakkında ne söyledi?

⁶ Meshedilmiş Hıristiyanlar ümitlerine çok değer verir. Onlardan biri Frederick Franz birader. O, yıllarca Tanrı’ya hizmet ettikten sonra 1991 yılında şunları söyledi: “Ümidimiz kesinlikle gerçekleşecek. 144.000 kişiden her biri Tanrı’nın vaat ettiği ödüle sahip olacak ve bu ödül  hayallerimizin kat kat ötesinde olacak. . . . . Ümidimiz gözümüzdeki değerini hiç kaybetmedi. . . . . Onu beklediğimiz süre uzadıkça minnettarlığımız da o kadar artıyor. Bir milyon yıl beklememiz gerekse bile beklemeye değer. Sahip olduğumuz ümide her zamankinden daha çok değer veriyorum.”

7-8. Çoğumuz hangi ümide sahibiz? (Romalılar 8:20, 21).

⁷ Bugün Yehova’ya hizmet eden kişilerin çoğu farklı bir ümide sahip. Tıpkı İbrahim gibi onlar da Tanrı’nın Krallığının yönetiminde yeryüzünde sonsuza dek yaşayacaklar (İbr. 11:8-10, 13). Pavlus bu ümide sahip kişileri harika bir geleceğin beklediğini yazdı (Romalılar 8:20, 21’i okuyun). Kutsal Kitaptaki vaatleri ilk kez öğrendiğinizde sizi en çok ne etkilemişti? Bir gün artık günahın esiri olmayacağınızı öğrenmek mi? Yoksa ölen sevdiklerinizin cennet yeryüzünde diriltileceğini öğrenmek mi? Yehova’nın verdiği ümit sayesinde özlemle beklediğimiz birçok şey var.

⁸ İster gökte ister yeryüzünde olsun, sonsuza dek yaşama ümidi harika bir ümittir. Bize büyük bir sevinç verir. Sahip olduğumuz bu ümidi güçlendirebiliriz. Pavlus sonraki sözlerinde bunun nasıl mümkün olabileceğini söyledi. Şimdi onun yazdıklarına bakalım. Böylece ümidimizin gerçekleşeceğine olan güvenimiz daha da artacak.

9-10. Pavlus’un yaşamından da gördüğümüz gibi Hıristiyanlar hangi şeyi beklemelidir? (Romalılar 5:3). (Resimlere de bakın.)

⁹ Romalılar 5:3’ü okuyun. Dikkat ettiyseniz Pavlus, sıkıntıların ümidimizin güçlenmesiyle sonuçlanabileceğini söylüyor. Bu belki bize şaşırtıcı gelebilir. İsa’nın takipçileri olarak hepimiz sıkıntılarla karşılaşmayı bekliyoruz. Pavlus’u düşünelim. O, Selaniklilere şöyle yazmıştı: “Sıkıntıların kaçınılmaz olduğunu  yanınızda bulunduğumuz sırada söylüyorduk ve bildiğiniz gibi böyle de oldu” (1. Sel. 3:4). Korintoslulara da şunu yazmıştı: “Başımıza gelen sıkıntıdan habersiz kalmanızı istemeyiz. . . . . Hayatta kalacağımızı bile sanmıyorduk” (2. Kor. 1:8; 11:23-27).

¹⁰ Biz de bugün öyle ya da böyle sıkıntılarla karşılaşıyoruz (2. Tim. 3:12). İsa’yı takip ettiğiniz için siz hangi zorlukları yaşıyorsunuz? Örneğin, arkadaşlarınız ya da akrabalarınız sizinle alay ediyor olabilir. Hatta size karşı çok acımasızca davranıyor olabilirler. Ya da her konuda dürüst davrandığınız için iş yerinde bazı zorluklarla karşılaşıyor olabilirsiniz (İbr. 13:18). Ya da ümidinizi başkalarına anlattığınız için yetkililerden muhalefet görüyor olabilirsiniz. Karşılaştığımız sıkıntı ne olursa olsun Pavlus kıvanç duyabileceğimizi söyledi. Peki neden?

11. Neden sıkıntılara tahammül etmeye kararlı olmalıyız?

¹¹ Sıkıntılarla boğuşurken sevinçli olabiliriz. Çünkü bunlar çok önemli bir niteliği geliştirmemize yardım eder. Romalılar 5:3’te dendiği gibi “Sıkıntı tahammülü oluşturur.” Hepimiz sıkıntılarla karşılaşacağız. Bu yüzden hepimizin tahammüle ihtiyacı var. Karşılaştığımız zorluklar ne olursa olsun tahammül etmeye kararlı olmalıyız. Çünkü ancak tahammül edersek ümidimizin gerçekleştiğini görebiliriz. Bizler İsa’nın kayalık yerlere düşen tohum örneğinde kastettiği kişiler gibi olmak istemiyoruz. Onlar başta sözü büyük bir sevinçle kabul ettiler. Fakat “sıkıntı ya da zulüm baş gösterdiğinde” sarsılıp düştüler (Mat. 13:5, 6, 20, 21). Tabii ki zorluklarla ve muhalefetle karşılaşmak kolay değil. Fakat bunlara tahammül ettiğimizde birçok yarar görürüz. Nasıl?

12. Sıkıntılara tahammül etmenin yararı nedir?

¹² Yakup sıkıntılara tahammül etmenin yararlarından bahsetti. Şöyle yazdı: “Bırakın tahammül kendi işini tamamlasın; böylece hiçbir eksiği olmayan, tam ve her yönden sağlam kişiler olun” (Yak. 1:2-4). Yakup burada tahammülün tamamlaması gereken bir işi olduğundan bahsetti. Peki bu neydi? Tahammül, sahip olduğumuz güzel nitelikleri güçlendirmemize yardım eder. Örneğin sabrımızı, imanımızı ve Tanrı’ya olan güvenimizi artırır. Fakat tahammülün önemli bir yararı daha var.

13-14. Tahammülün sonucu nedir ve ümitle nasıl bir bağlantısı vardır? (Romalılar 5:4).

¹³ Romalılar 5:4’ü okuyun. Pavlus tahammülün ‘Tanrı’nın onayını kazandırdığını’ söyledi. Evet tahammül ettiğimizde Yehova memnun olur. Ama bu, zorluklar yaşadığımızda Yehova’nın mutlu olduğu anlamına gelmez. Yehova tahammül edip sadık kaldığımız için mutlu olur. Tahammül ettiğimizde Yehova’nın mutlu olduğunu bilmek bize çok güç verir (Mezm. 5:12).

¹⁴ Şunu hatırlayın: İbrahim zorluklara tahammül ettiği için Yehova’nın onayını kazandı. Yehova onu dostu olarak gördü ve doğru biri saydı (Başl. 15:6; Rom. 4:13, 22). Biz de aynısını yapabiliriz. Yehova hizmette harcadığımız saatlere ya da sahip olduğumuz ayrıcalıklara bakarak bizi onaylamaz. Bize O’nun onayını kazandıran asıl şey tahammülümüzdür. Yaşımız, koşullarımız, yeteneğimiz  ne olursa olsun hepimiz tahammül edebiliriz. Şu an tahammül ettiğiniz bir sıkıntı var mı? Eğer öyleyse, Tanrı’nın onayına sahip olduğunuza emin olabilirsiniz. Yehova’nın bizi onayladığını biliyorsak ümidimizin gerçekleşeceğinden daha çok emin oluruz.

15. Pavlus başka ne söyledi ve bu bazılarını neden şaşırtabilir?

¹⁵ Pavlus’un açıkladığı gibi sıkıntılara tahammül edip sadakatimizi koruduğumuzda Yehova’nın onayını kazanırız. Pavlus sözlerine şöyle devam etti: “Tanrı’nın onayı da ümit oluşturur. Ümit hayal kırıklığına uğratmaz” (Rom. 5:4, 5). Bu bazılarını şaşırtabilir. Çünkü Pavlus daha önce Romalılar 5:2’de Roma’daki Hıristiyanların zaten bir ümidi olduğundan bahsetmişti. Onlar “Tanrı tarafından yüceltilme ümidine” sahipti. Bu nedenle bazıları şöyle düşünebilir: Eğer bu Hıristiyanların zaten bir ümidi varsa Pavlus neden tekrar bir ümidin oluşmasından bahsetti?

16. Bir kişinin ümidi nasıl gelişir? (Resimlere de bakın.)

¹⁶ Ümidin güçlenebilen bir şey olduğunu düşünürsek, Pavlus’un sözlerini daha iyi anlayabiliriz. Şunu düşünün: Tanrı’nın Sözündeki harika ümidi ilk öğrendiğiniz zamanı hatırlıyor musunuz? Belki yeryüzündeki bir cennette sonsuza dek yaşama fikri size hayal gibi gelmişti. Fakat Yehova ve vaatleri hakkında daha çok bilgi aldıkça bu ümidin gerçekleşeceğine olan güveniniz de arttı.

17. Kendinizi Yehova’ya adadıktan ve vaftiz olduktan sonra ümidiniz gelişmeye nasıl devam eder?

¹⁷ Kendinizi Yehova’ya adadıktan ve vaftiz olduktan sonra da, bilginiz arttıkça ve ruhen güçlendikçe ümidiniz gelişmeye devam etti (İbr. 5:13–6:1). Romalılar 5:2-4’teki sözleri kendi hayatınızda mutlaka deneyimlemişsinizdir. Belki çeşitli  sıkıntılar yaşadınız ama bunlara tahammül ettiniz ve Tanrı’nın sizi onayladığını hissettiniz. Yehova’nın sizden memnun olduğunu bildiğiniz için O’nun vaatlerini gerçekleştireceğine daha büyük bir güven duyuyorsunuz. Artık ümidiniz öncekinden çok daha güçlü. Sizin için daha gerçek, daha kişisel bir hale geldi. Sizi daha derinden etkiliyor, hatta hayatınızın her alanında bir etkiye sahip. Ailenize davranış tarzınızı, kararlarınızı, hatta zamanınızı kullanma tarzınızı bile değiştiriyor.

18. Yehova bize hangi güvenceyi verdi?

¹⁸ Pavlus Tanrı’nın onayının ümit oluşturduğunu söyledikten sonra çok önemli bir şey daha ekledi. Bu ümidin mutlaka gerçekleşeceğini söyledi. Peki bundan nasıl emin olabiliriz? Yehova’nın yönlendirmesiyle Pavlus şu güvenceyi kaleme aldı: “Ümit hayal kırıklığına uğratmaz; çünkü bize verilen kutsal ruh aracılığıyla Tanrı’nın sevgisi yüreklerimize dökülmüştür” (Rom. 5:5). Evet, ümidimizin gerçekleşeceğine güvenmek için her nedene sahibiz.

19. Ümidinizle ilgili hangi şeyden emin olabilirsiniz?

¹⁹ Yehova’nın İbrahim’e verdiği vaadi, onu onayladığını ve dostu olarak gördüğünü düşünün. İbrahim’in ümidi gerçekleşti. Kutsal Kitap şöyle der: “İbrahim bu vaadi sabır gösterdikten sonra aldı” (İbr. 6:15; 11:9, 18; Rom. 4:20-22). Evet, o hayal kırıklığına uğramadı. Yehova’ya sadık kalırsanız sizin de ümidiniz mutlaka gerçekleşecek. Yehova’nın size verdiği ümit gerçek. Sizi hayal kırıklığına uğratmaz, aksine sevindirir (Rom. 12:12). Öyleyse Pavlus’un yazdığı gibi “Ümit kaynağı Tanrı, imanınız sayesinde içinizi tam bir sevinç ve barışla doldursun, böylece kutsal ruhun gücüyle ümidiniz bol bol artsın” (Rom. 15:13).