Yehova gerçekten de bu istekli vaizleri kuvvetlendirdi. O yıl kolportörlerin, yani öncülerin sayısı 225’ten 350’ye çıktı. Ayrıca merkez büroya hizmet raporu gönderen müjdeci sayısı ilk defa 8.000’i aştı. Yehova onları muazzam şekilde destekliyordu.

21 Mart 1920’de, o zamanlar Mukaddes Kitap Tetkikçilerine önderlik eden Joseph F. Rutherford, New York’ta “Şimdi Yaşayan Milyonlarca Kişi Hiç Ölmeyecek” temalı bir konuşma yapacaktı. Mukaddes Kitap Tetkikçileri insanları bu konuşmaya davet etmek için deyim yerindeyse çalmadık kapı bırakmadılar. Şehirdeki en büyük salonlardan birini kiraladılar ve yaklaşık 320.000 davetiye dağıttılar.

Halk bu davete beklenenin çok ötesinde bir ilgi gösterdi. 5.000’i aşkın izleyici salonu tamamen doldurdu. Yaklaşık 7.000 kişi de geri dönmek zorunda kaldı. The Watch Tower dergisi bu toplantıdan “Uluslararası Mukaddes Kitap Tetkikçileri tarafından düzenlenen en büyük ve en teselli verici toplantılardan biri” olarak bahsetti.

Mukaddes Kitap Tetkikçileri, “Şimdi yaşayan milyonlarca kişi hiç ölmeyecek” mesajıyla tanındılar. O zamanlar iyi haberin çok daha geniş çapta duyurulması gerektiğini anlamamış olsalar da, olağanüstü bir çaba sarf ettiler. 1902 yılında ibadetlere katılmaya başlayan Ida Olmstead şunları dedi: “Bütün insanlığı büyük nimetlerin beklediğini biliyorduk ve hizmette karşılaştığımız kişilere bu iyi haberi duyurmaktan asla geri durmadık.”

Ruhi gıdanın sağlanmaya devam edebilmesi için, Beytel’deki kardeşler yayınlarımızdan bazılarını kendileri basmaya karar verdi. Gerekli ekipmanları satın aldılar ve bunları Beytel’den birkaç sokak uzaklıktaki 35 Myrtle Avenue’da (Brooklyn, New York) kiraladıkları bir binaya kurdular.

Leo Pelle ve Walter Kessler Ocak 1920’de Beytel’de hizmet etmeye başladı. Walter şunları söylüyor: “Beytel’e vardığımızda matbaa gözetmeni bize bakıp ‘Öğle yemeğine kadar bir buçuk saatiniz var’ dedi. Sonra bize hemen bir görev verdi, bodrum katından koli koli kitap taşıdık.”

Leo ertesi gün olanları şöyle anlatıyor: “Binanın zemin katının duvarlarını temizlemek  bizim görevimizdi. Bu, o ana dek yaptığım en pis işti. Ama Yehova için çalışıyorduk ve bu her şeye değerdi.”

Sadece birkaç hafta içinde, The Watch Tower dergisi gayretli kardeşlerimiz tarafından basılmaya başlandı. Binanın birinci katındaki baskı makinesinde The Watch Tower’ın 1 Şubat 1920 tarihli sayısından 60.000 adet basıldı. Bu sırada kardeşler bodrum katına “Savaş Gemisi” adını verdikleri bir baskı makinesi kurdular. Böylece The Golden Age dergisini de 14 Nisan 1920 tarihli sayısından itibaren basmaya başladılar. Yehova’nın, bu gayretli işçilerin çabalarını desteklediği çok açıktı.

Yehova’nın sadık kullarının faaliyeti yeniden canlanmış ve aralarındaki kardeşlik bağı güçlenmişti. Ancak 1917 ila 1919 yıllarındaki sıkıntılı dönemde Mukaddes Kitap Tetkikçilerinden bazıları teşkilattan uzaklaşmıştı. Onlara nasıl yardım edilebilirdi?

The Watch Tower dergisinin 1 Nisan 1920 tarihli sayısında “Barış İçinde Oturalım” başlıklı bir makale yayımlandı. Bu makalede şu sıcak sözler yer alıyordu: “Şundan eminiz ki, . . . . Tanrı’nın ruhuna sahip olan herkes . . . . geride kalan şeyleri unutmaya ve . . . . tek vücut olup birlikte uyum içinde oturmaya isteklidir.”

Birçok kişi bu çağrıya olumlu karşılık verdi. Evli bir çift şunları yazdı: “Başkaları iyi haberi duyururken biz bir yıldan uzun süredir hiçbir şey yapmadan duruyoruz. Bunun bir hata olduğunu anladık. . . . . Umarız bir daha asla doğru yoldan ayrılmayız.” Yeniden faal olan müjdecileri birçok iş bekliyordu.

Mukaddes Kitap Tetkikçileri 21 Haziran 1920’de büyük bir faaliyet başlattı. “ZG”yi, yani The Finished Mystery (Tamamlanmış Sır) kitabının karton kapaklı baskısını dağıtmaya başladılar. * Bu kitap 1918 yılında  yasaklanmıştı ve dağıtılamayan çok sayıda kitap depolara kaldırılmıştı.

Dağıtım işine sadece kolportörler değil bütün müjdeciler katıldı. Teşkilat, cemaatlerde bu işe katılabilecek durumda olan vaftizli herkesi sevinçle hizmete çıkmaya teşvik etti. Filipililer 3:13’teki ifadeden yola çıkarak şöyle bir slogan oluşturdular: “Fakat bir şey var ki, ZG’yi dağıtıyorum.” Edmund Hooper bu faaliyet sırasında birçok kardeşin gerçek anlamda ilk kez kapı kapı hizmetine katıldığını söyledi. “Duyuru faaliyetinin neler gerektirdiğini yeni yeni anlamaya başlamıştık. Zamanla bu iş hayal bile edemeyeceğimiz çapta büyüyecekti” dedi.

I. Dünya Savaşı sırasında diğer ülkelerdeki Mukaddes Kitap Tetkikçileriyle iletişim kurmak zordu. Bu nedenle Rutherford birader bu ülkelerdeki kardeşleri cesaretlendirmek ve duyuru faaliyetini yeniden organize etmek istedi. 12 Ağustos 1920’de dört biraderle birlikte Britanya, Avrupa Kıtası ve Ortadoğu’yu kapsayan büyük bir tura çıktı.

Rutherford’un Britanya ziyareti sırasında 3 kongre ve 12 halka yönelik konuşma yapıldı. Bu ibadetlere toplamda 50.000 kadar kişi katıldı. The Watch Tower dergisi bu ziyaret hakkında şunları yazdı: “Kardeşler tazelendi ve güçlendi. Birlikte hizmet ettiler, birbirlerine olan sevgileri pekişti ve birçoğu teselli buldu.” Rutherford birader “Şimdi Yaşayan Milyonlarca Kişi Hiç Ölmeyecek” konuşmasını Paris’te de yaptı. Daha konuşma başlamadan salon tıklım tıklım dolmuştu. Orada bulunanlardan 300 kişi, daha fazla bilgi almak istedi.

Sonraki haftalarda Rutherford ve arkadaşları Atina’ya, Kahire’ye ve Kudüs’e gitti. Buralarda hakikate ilgi gösteren kişiler vardı. Rutherford birader onların ruhi ihtiyaçlarının karşılanabilmesi için Kudüs yakınlarındaki Ramallah’ta bir Büro kurdu. Ardından Avrupa’ya döndü. İsviçre’de Orta Avrupa bürosunu açtı ve yayınlarımızın orada basılabilmesi için gerekli düzenlemeleri yaptı.

Eylül 1920’de, The Golden Age dergisinin özel bir sayısı yayımlandı. 27 No’lu bu sayıda, 1918 yılı boyunca Mukaddes Kitap Tetkikçilerine yapılan zulüm gözler önüne serildi. Daha önce bahsettiğimiz “Savaş Gemisi”,  gece gündüz çalışarak bu sayıdan 4 milyon adet bastı.

Bu sayıyı okuyanlar Emma Martin’in sıra dışı davası hakkında bilgi aldılar. Emma hemşire, San Bernardino’da (Kaliforniya) kolportördü. 17 Mart 1918’de o ve E. Hamm, E. J. Sonnenburg ve E. A. Stevens adındaki üç birader Mukaddes Kitap Tetkikçilerinin küçük bir toplantısına katılmışlardı.

Toplantıdakilerden biri oraya Kutsal Kitap hakkında bilgi almaya gelmemişti. Bu adam sonradan ifadesinde şunları söyledi: “Toplantıya . . . . savcılığın talimatı üzerine gittim. Amacım delil toplamaktı.” Orada aradığı delili, yani The Finished Mystery kitabını buldu. Birkaç gün sonra Emma ve üç birader tutuklandı. Onlar yasaklanmış bir kitabı dağıttıkları iddiasıyla Casusluk Yasasını ihlal etmekle suçlandılar.

Emma ve bu üç birader suçlu bulundu ve 3 yıl hapse mahkûm edildi. Defalarca temyize başvursalar da sonuç alamadılar ve 17 Mayıs 1920’de hapse girdiler. Ancak kısa süre içinde durum değişti.

20 Haziran 1920’de Rutherford birader San Francisco’da bir büyük ibadette bu kardeşlerin neler yaşadığını anlattı. Dinleyenler onlara yapılanlar karşısında dehşete düştü ve ABD başkanına bir telgraf çekilmesine karar verdi. Telgrafta şu sözler geçiyordu: ‘Emma Martin hakkında verilen, Casusluk Yasasını çiğnediği yönündeki kararın haksız olduğunu düşünüyoruz. Yetkililerin konumlarını kötüye kullanarak Emma Martin’i tuzağa düşürmesi ve sonra ona dava açıp hapse atmak için düzen kurması kabul edilemez.’

Ertesi gün Başkan Woodrow Wilson, Emma hemşirenin ve üç biraderin cezalarını iptal etti. Böylece kardeşlerimizin haksız mahkûmiyeti sona ermiş oldu.

1920’nin sonlarına gelindiğinde, Mukaddes Kitap Tetkikçilerinin mutlulukla hatırlayacağı birçok şey yaşanmıştı. Merkez bürodaki iş büyümeye devam etmişti. Ve gerçek Hıristiyanlar, insanlığın sorunlarının çözümünün Krallık olduğunu daha önce hiç olmadığı kadar büyük bir gayretle duyurmuşlardı (Mat. 24:14). Ertesi yıl, yani 1921 Krallıkla ilgili hakikatin duyurulması açısından daha da başarılı bir yıl olacaktı.