Görevlerini yerine getirebilmek için Mukaddes Kitap Tetkikçilerinin cesarete ihtiyaçları vardı. Onların sadece yumuşak başlılara ‘müjdeyi vaaz etmeleri’ gerekmiyordu, aynı zamanda kötülere de “öç alma gününü” ilan etmeliydiler.

Kanada’da yaşayan John Henry Hoskin birader muhalefete rağmen iyi haberi cesurca duyuruyordu. 1921 baharında Metodist kilisesinden bir vaizle tanıştı. John birader sunuşuna şöyle başladı: “Kutsal Yazılar hakkında güzelce sohbet edebiliriz ve eğer bazı konular hakkında anlaşmaya varamazsak sohbeti sonlandırıp arkadaşça ayrılırız.” Fakat olaylar böyle gelişmedi. John birader şunları söylüyor: “Sadece birkaç dakika konuştuktan sonra [vaiz] kapıyı sertçe yüzüme kapattı. Öyle ki kapıdaki büyük camın kırılacağını sandım.”

Vaiz “Neden gidip Hıristiyan olmayanlara vaaz etmiyorsunuz?” diye bağırdı. John birader o sırada dilini tuttu; fakat kapıdan ayrılırken kendi kendine “Bence sen de pek Hıristiyan sayılmazsın!” diye düşündü.

Bu vaiz ertesi gün kilisesinde vaaz verirken John birader hakkında sözlü saldırılarına devam etti. Biraderimiz şunları söylüyor: “Cemaatine benim bu şehre gelen en büyük sahtekâr olduğumu ve öldürülmem gerektiğini söyledi.” Ancak bu durum biraderimizi durdurmadı. Duyuru faaliyetine devam etti ve birçok insanla konuşabildi. John birader şunları söylüyor: “O bölgedeki duyuru faaliyetinden çok keyif almıştım. Hatta oradaki insanlardan bazıları bana ‘Sen gerçek bir Tanrı adamısın!’ dedi ve bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sorup bana yardım ettiler.”

Mukaddes Kitap Tetkikçileri, ilgi gösteren kişilerin ilerlemesine yardım etmek için The Golden Age * dergisinde Kutsal Kitap inceleme programları yayımladılar. “Çocuklarla Kutsal Kitap Tetkiki” programında, anne babaların çocuklarıyla birlikte ele alabilecekleri sorular yer alıyordu. Anne babalar bu soruları sorup çocuklarının cevapları Kutsal Kitaptan bulmalarına yardım ederdi. “Kutsal Kitapta kaç kitap var?” gibi sorular temel bilgileri öğretirdi. “Tüm hakiki Hıristiyanlar herhangi bir şekilde muhalefete uğramayı beklemeli mi?” gibi  sorular ise çocukları cesur vaizler olmaya hazırlardı.

Ayrıca halihazırda Kutsal Kitap hakkında daha fazla bilgisi olan kişiler için sorular ve cevaplardan oluşan bir program da vardı. Soruların cevapları Studies in the Scriptures’ın (Kutsal Yazılar Üzerine Araştırmalar) ilk cildinde bulunuyordu. Binlerce okuyucu bu programlardan çok yararlanıyordu; fakat 21 Aralık 1921 sayılı The Golden Age, her iki programın da artık yayımlanmayacağını duyurdu. Neden böyle bir değişiklik yapıldı?

Önderlik eden biraderler Kutsal Kitabı yeni inceleyen kişilerin temel hakikatleri sistematik bir şekilde öğrenmesi gerektiğini fark etti. Bu amaçla, Kasım 1921’de The Harp of God (Tanrı’nın Liri) kitabı yayımlandı. Kutsal Kitaba ilgi gösteren ve bu kitabı kabul eden kişiler kendi kendilerine inceleme yapabilecekleri bir programa da katılmış oluyorlardı. Bu bireysel inceleme programı, okuyucuların Tanrı’nın insanlara sonsuz yaşam verme ümidi hakkında bilgi almalarını sağlıyordu. Peki, bu sistem nasıl işliyordu?

Bir kişi bu kitabı aldığında ona ayrıca kitabın hangi sayfalarını okuması gerektiğini gösteren küçük bir kart verilirdi. Sonraki hafta da okuduğu kısımla ilgili sorular içeren başka bir kart gönderilirdi. Bu kartta sonraki hafta okuması gereken kısımlar da yer alıyordu.

12 hafta boyunca bu kişiye yerel grup ya da cemaat tarafından her hafta yeni bir kart gönderilirdi. Bu kartları genellikle yaşlı ya da evden eve hizmetine katılamayan diğer kardeşler gönderirdi. Örneğin, Millvale’den (Pensilvanya, ABD) Anna K. Gardner hemşire şunları anlatıyor: “The Harp of God (Tanrı’nın Liri) kitabının yayımlanması yürümekte zorlanan ablam Thayle’in daha çok şey yapabilmesini sağladı. O her hafta, soruların bulunduğu kartları ilgililere gönderirdi.” Bu eğitim programı tamamlandığında, kişinin Kutsal Kitap hakkında daha fazla bilgi almasına yardım etmek için cemaatten bir kişi onu ziyaret ederdi.

O yılın sonunda, J. F. Rutherford birader tüm cemaatlere bir mektup gönderdi. O şöyle dedi: “Hasat döneminde Krallık hiç bu yıl olduğu kadar geniş çapta ve etkili şekilde duyurulmamıştı.” Sonra sözlerine şöyle devam etti: “Ama daha yapacak çok iş var. Başkalarını da bu harika duyuru işine katılmaya teşvik edin.” Görünen o ki, Mukaddes Kitap Tetkikçileri bu öğüdü uyguladılar. 1922, Krallığın olağanüstü ölçüde ve cesurca duyurulacağı bir yıl olacaktı.