“VAFTİZ edildiğimde 15 yaşındaydım. Altı ay sonra öncü yardımcılığına, bir yıl sonra da daimi öncülüğe başladım. Liseyi bitirdiğimde, müjdecilere ihtiyacın daha büyük olduğu bir yerde hizmet etmek istedim. Aslında büyüdüğüm yerden ve birlikte yaşadığım, fakat Yehova’nın Şahidi olmayan anneannemden uzaklaşmak istiyordum. Çevre gözetmeni sahamın doğduğum şehir olduğunu söyleyince ne kadar üzüldüm anlatamam. Yaşadığım hayal kırıklığını ondan saklamaya çalıştım. Başım önümde oradan uzaklaştım ve biraderin söyledikleri üzerinde düşündüm. Hizmet arkadaşıma şöyle dedim: ‘Sanırım tıpkı Yunus gibi davranıyorum. Ama Yunus sonunda Nineve’ye gitti. Ben de tayin edildiğim yerde hizmet edeceğim.’

Dört yıldır kendi şehrimde öncülük yapıyorum ve verilen talimata uymakla ne kadar hikmetli bir karar verdiğimi görebiliyorum. Asıl sorun olumsuz bir tutuma sahip olmamdı. Şu anda çok mutluyum. Bir ayda 24 tetkik idare ettiğim oldu. Hatta Yehova’nın yardımıyla, eskiden muhalefet eden anneannemle tetkike başladım.”

Fiji’de Şahitlerle Kutsal Kitabı inceleyen bir kadın bir seçimle karşı karşıya kaldı. Ya büyük ibadete katılacaktı ya da kocasıyla birlikte bir akrabalarının doğum günü partisine gidecekti. Kocası büyük ibadete gitmesini kabul etti. Kadın da ibadetten sonra buluşmaya geleceğini söyledi. Ancak ibadetten eve döndüğünde, kendisi için ruhen tehlikeli olabilecek bir ortama hiç girmemenin daha iyi olacağını düşündü ve buluşmaya gitmedi.

Bu arada partiye giden kocası, akrabalarına karısının Şahitlerin toplantısına katıldıktan sonra geleceğini söyledi. Bunun üzerine akrabaları “Asla gelmez. Yehova’nın Şahitleri doğum günü kutlamaz ki!” dedi. *

Kocası, inançlarıyla ve vicdanıyla uyumlu karar veren eşiyle gurur duydu. Bu kadın, o olaydaki tavrı sayesinde daha sonra hem kocasına hem de başkalarına şahitlikte bulunabildi. Sonuç ne oldu? Kocası Kutsal Kitabı incelemeyi kabul etti ve onunla birlikte ibadetlere katılmaya başladı.