70 öğrencinin Efendimizin Akşam Yemeğine katılmaması, onların İsa’yı terk ettiği ya da İsa’nın onları onaylamadığı anlamına gelmez. İsa bu özel düzenlemeyi elçileriyle birlikteyken başlatmak istedi.

Hem 12 elçi hem de 70 öğrenci İsa’nın onayına sahipti. İsa ilk olarak, çok sayıda öğrencisinin arasından 12 kişi seçti ve onları elçiler olarak adlandırdı (Luka 6:12-16). Celile’deyken “onikileri topladı” ve “onları Tanrı’nın krallığını duyurmak ve şifa vermek üzere gönderdi” (Luka 9:1-6). Daha sonra Yahudiye’deyken ‘yetmiş kişi daha tayin etti ve onları ikişer ikişer gönderdi’ (Luka 9:51; 10:1). Sonuç olarak, İsa’nın çeşitli bölgelerde birçok takipçisi vardı ve onlar iyi haberi duyuruyorlardı.

Ölümünden kısa bir süre önce İsa ve elçileri Yeruşalim’e gittiler. Fakat İsa büyük bir Fısıh kutlaması için Yahudiye’deki, Celile’deki ve Perea’daki tüm öğrencilerini çağırmadı. İsa’nın öğrencileri olmuş Yahudiler, her yıl olduğu gibi o yıl da Fıshı kutladılar ve bunu muhtemelen aileleriyle yaptılar (Çık. 12:6-11, 17-20). İsa bu kutlamayı yalnızca elçileriyle yapmak istiyordu. Onlara şöyle dedi: “Çekeceğim acılardan önce, bu Fısıh yemeğini sizinle birlikte yemeyi çok arzu ediyordum” (Luka 22:15).

Bunun geçerli bir sebebi vardı. Çok yakında İsa, “dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu” olarak hayatını verecekti (Yuhn. 1:29). Bu olay Yeruşalim’de gerçekleşmeliydi. Çünkü kurbanlar uzun zamandır Tanrı’ya orada sunuluyordu. Fısıh kuzusu İsrailoğullarına, Yehova’nın onları Mısır’dan nasıl kurtardığını hatırlatıyordu. Fakat İsa’nın kurbanı, Fısıh kuzusundan çok daha büyük bir şey başardı. O, tüm insanlığın günah ve ölümden kurtulmasını mümkün kıldı (1. Kor. 5:7, 8). İsa’nın kurbanı sayesinde on iki elçi Hıristiyan cemaatinin temelini oluşturabilecekti (Efes. 2:20-22). İlginçtir ki, kutsal şehir Yeruşalim’de “on iki temel taşı vardı ve onların üzerinde Kuzunun on iki elçisinin isimleri yazılıydı” (Vah. 21:10-14). Evet bu imanlı elçiler, Tanrı’nın amacının gerçekleşmesinde çok büyük bir role sahipti. Bu nedenle İsa’nın, son Fısıh’ta ve Efendimizin Akşam Yemeğinde neden elçileriyle birlikte olmak istediğini anlayabiliriz.

70 öğrenci ve diğer öğrenciler, o akşamki yemekte İsa’yla birlikte değildi. Yine de onların hepsi sadakatlerini korurlarsa, İsa’nın başlattığı Efendimizin Akşam Yemeği düzenlemesinden yararlanabilecekti. Zamanı geldiğinde meshedilmiş Hıristiyanların tümü, İsa’nın o akşam elçilerine bahsettiği krallık için yapılan ahde dahil olacaktı (Luka 22:29, 30).