İSRAİLOĞULLARI çok uzun yıllardır hakiki tapınmayı desteklemek için para bağışında bulunuyordu. Fakat İsa’nın zamanında vergi konusu Yahudiler için çok karmaşık hale gelmişti ve hayatlarını zorlaştırıyordu.

Tüm yetişkin Yahudi erkekler, Kutsal Çadırdaki ve daha sonra mabetteki tapınmayı desteklemek için yarım şekel (iki drahmi) ödemeliydi. İsa’nın zamanında bu para Herodes’in inşa ettiği mabedin bakımı ve kurbanlar için kullanılıyordu. Bazı Yahudiler, Petrus’a İsa’nın bu vergiyi ödeyip ödemediğini sordu. İsa bu vergiyi ödemenin yanlış olduğunu söylemedi. Hatta Petrus’a bu vergiyi ödemek için parayı nereden bulacağını söyledi (Mat. 17:24-27).

Tanrı’nın toplumu ondalık adı verilen başka bir vergi daha ödemeliydi. Bu, ürünlerinin ya da gelirlerinin yüzde 10’unu vergi olarak vermeleri anlamına geliyordu (Lev. 27:30-32; Say. 18:26-28). Din adamları her sebzenin ondalığının ödenmesine aşırı önem veriyordu; hatta “nanenin, dereotunun ve kimyonun” bile. İsa ondalık verilmesine karşı değildi, fakat yazıcıların ve Ferisilerin bu konudaki ikiyüzlü tutumunu kınadı (Mat. 23:23).

Ayrıca o dönemde, Yahudiler kendilerini yöneten Romalılara pek çok vergi ödemek zorundaydı. Bunlardan biri, toprak sahiplerinden alınan vergiydi ve onlar bunu para ya da ürün olarak ödüyordu. İnsanlar elde ettikleri ürünün yaklaşık yüzde 20 ila 25’ini vergi olarak ödemek zorundaydı. Ayrıca her bir Yahudi baş vergisi olarak adlandırılan bir vergi ödemeliydi. Ferisiler İsa’yı sınamak için soru sorduklarında bu vergiden bahsediyorlardı. İsa vergi ödemek konusundaki doğru görüşü şöyle özetledi: “Sezar’a ait olanı Sezar’a, fakat Tanrı’ya ait olanı Tanrı’ya ödeyin” (Mat. 22:15-22).

Ayrıca gümrük vergisi de vardı. Ülkeye giren ya da çıkan mallar için vergi talep edilirdi. Bu vergi limanlarda, köprülerde, anayolların kesiştiği noktalarda ya da şehir veya pazar yeri girişlerinde toplanırdı.

Roma hâkimiyeti altında yaşayan insanlar için vergi yükü oldukça ağırdı. Romalı tarihçi Tacitus’a göre İsa’nın yeryüzünde yaşadığı dönemde hüküm süren İmparator Tiberius zamanında “Suriye ve Yahudiye bölgesinde yaşayan insanlar ağır vergi yükünden dolayı tükenmiş durumdaydılar ve vergi indirimi talep ediyorlardı.”

Vergi toplama yöntemi de insanların üzerindeki yükü ağırlaştırıyordu. Vergi toplama hakkı ihaleyle satışa sunulurdu. Bu hak en yüksek teklifi yapan kişiye verilirdi. Bu kişi de daha sonra vergi toplaması için başkalarını tutardı ve her iki grup da bu işten kâr elde etmeye çalışırdı. Belli ki Zakkay da vergi toplaması için başka kişileri kullanıyordu (Luka 19:1, 2). Bu durum insanları oldukça öfkelendiriyordu ve kendilerinden vergi toplayan kişilerden nefret ediyorlardı.