1, 2. Başkalarını yüreklendirmek neden önemlidir?

“ANNE BABAM beni neredeyse hiç övmez, tersine sık sık eleştirir.” 18 yaşındaki Kristina ^[1] şöyle devam ediyor: “Sözleri bazen çok kırıcı olabiliyor. Olgun olmadığımı ve hiçbir zaman da olamayacağımı, ayrıca şişman olduğumu söylüyorlar. Bu yüzden sık sık ağlıyorum ve onlarla konuşmaktan kaçınıyorum. Kendimi değersiz hissediyorum.” Gerçekten de, kimse bizi yüreklendirmediğinde hayat çok zor olabilir.

² Öte yandan, birini yüreklendirmek harika sonuçlar verebilir. Rubén şöyle anlatıyor: “Yıllarca değersizlik duygusuyla mücadele ettim. Fakat bir keresinde bir ihtiyarla hizmetteydik ve birader o gün moralimin bozuk olduğunu fark etti. Neler hissettiğimi anlatırken beni şefkatle dinledi. Sonra başardığım güzel şeylere dikkat çekti. Ayrıca İsa’nın her birimizin serçelerden daha değerli olduğuyla ilgili sözlerini hatırlattı. Bu ayet sık sık aklıma gelir ve hâlâ beni derinden etkiler. O biraderin sözleri hayatımda büyük fark yarattı” (Mat. 10:31).

3. (a) Pavlus hangi öğüdü verdi? (b) Bu makalede hangi soruları ele alacağız?

³ Kutsal Kitap birbirimizi sık sık cesaretlendirmemiz gerektiğini söyler. Pavlus İbrani Hıristiyanlara şöyle yazmıştı:  “Kardeşler, sakının da içinizden hiç kimse yaşayan Tanrı’dan uzaklaşarak imansız, kötü bir yürek geliştirmesin. Fakat . . . . her gün birbirinize tembihte bulunmayı [ya da, “cesaret vermeyi”] sürdürün ki, içinizden biri günahın aldatma gücüyle duyarsızlaşmasın” (İbr. 3:12, 13). Birinin size sözleriyle cesaret verdiği bir zamanı hatırlıyorsanız bu öğüdün önemini daha iyi anlayabilirsiniz. Öyleyse şimdi şu sorular üzerinde düşünelim: Birbirimizi yüreklendirmemiz neden çok önemlidir? Yehova, İsa ve Pavlus’tan başkalarını cesaretlendirmek hakkında neler öğreniyoruz? Birbirimizi teşvik etmenin bazı yolları nelerdir?

4. Kimlerin yüreklendirilmeye ihtiyacı var? Bugün neden insanlar birbirini övmüyor?

⁴ Hepimizin yüreklendirilmeye ihtiyacı var. Bu ihtiyacın karşılanması özellikle de büyüme döneminde çok önemlidir. Timothy Evans isimli bir eğitmen şöyle diyor: “Bitkilerin suya ihtiyaç duyması gibi çocuklar da teşvike ihtiyaç duyar. Bir çocuk övüldüğünde değerli olduğunu ve takdir edildiğini hisseder.” Fakat son günlerde yaşadığımızdan insanlar bencil ve insan sevgisinden yoksun (2. Tim. 3:1-5). Bazı kişiler anne babaları tarafından hiç övülmedikleri için kendileri de çocuklarını övmüyor. Ayrıca birçok çalışan emeklerinin takdir edilmemesinden ve övülmemekten yakınıyor.

5. Başkalarını nasıl cesaretlendirebiliriz?

⁵ Başkalarını yaptıkları iyi şeyler için överek cesaretlendirebiliriz. Ayrıca sahip oldukları güzel niteliklere dikkatlerini çekebilir veya ‘morali bozuk olanları yüreklendirecek’ şekilde konuşabiliriz (1. Sel. 5:14). Genellikle “teşvik etmek”, “yüreklendirmek” veya “cesaretlendirmek” olarak tercüme edilen Yunanca sözcük, kelime anlamıyla “desteğe ihtiyacı olan birinin başka birini yanına çağırması” demektir. Kardeşlerimizle yan yana hizmet ederken onlara teşvik edici şeyler söylemek için birçok fırsatımız olur (Vaiz 4:9, 10’u okuyun). Kardeşlerimize onları neden sevdiğimizi ve takdir ettiğimizi söylemek için böyle fırsatlardan yararlanıyor muyuz? Bu soruyu cevaplarken şu özdeyişi düşünmemiz iyi olur: “Yeri geldiğinde söylenen söz ne güzeldir!” (Özd. 15:23).

6. İblis neden cesaretimizi kırmak istiyor? Bir örnek verin.

⁶ İblis Şeytan cesaretimizi kırmak istiyor çünkü cesaret kırıklığının bizi ruhen ve başka yönlerden zayıf düşürebileceğini biliyor. Özdeyişler 24:10 şöyle der: “Sıkıntılı günde cesaretin mi kırıldı? O zaman gücün de olmaz.” Şeytan çeşitli felaketlerle ve suçlamalarla doğru bir insan olan Eyüp’ün cesaretini kırmaya çalıştı, fakat bu acımasız planı işe yaramadı (Eyüp 2:3; 22:3; 27:5). Aile fertlerimizi ve cemaatteki kardeşleri yüreklendirerek biz de İblis’in çabalarını boşa çıkarabiliriz. Bu sayede evimiz ve İbadet Salonumuz kendimizi mutlu ve güvende hissettiğimiz yerler haline gelir.

7, 8. (a) Yehova’nın, kullarını güçlendirmeye önem verdiğini gösteren hangi örnekler var? (b) Anne babalar Yehova’yı nasıl örnek alabilir? (Makalenin başındaki resme bakın.)

⁷ Yehova. Mezmur yazarı şöyle dedi: “Yehova kalbi kırık olanlara yakındır, ruhu ezik olanları kurtarır” (Mezm. 34:18). Yeremya korktuğunda ve kendini yetersiz hissettiğinde Yehova sadık peygamberine cesaret verdi (Yer. 1:6-10). Daniel’in durumunda da onu güçlendirmek için bir melek gönderdi ve  melek ona “çok sevilen adam” diye hitap etti. Bu yaşlı peygamberin ne kadar cesaret bulduğunu bir düşünün! (Dan. 10:8, 11, 18, 19). Siz de gücü tükenen müjdecileri, öncüleri ve yaşlı kardeşleri güçlendirebilir misiniz?

⁸ Yehova, çağlar boyunca Kendisiyle birlikte çalışmış olan İsa’nın yeryüzündeyken övgüye ve cesarete ihtiyacı olmadığını düşünebilirdi. Fakat böyle yapmadı. İsa iki kez O’nun gökten şöyle dediğini duydu: “Sevgili oğlum budur, ondan memnunum” (Mat. 3:17; 17:5). Tanrı bu şekilde İsa’yı övdü ve onu onayladığını gösterdi. İsa bu sözleri hem hizmetinin başında hem de yeryüzündeki yaşamının son yılında duyduğunda çok cesaret kazanmış olmalı. Ayrıca İsa ölümünden önceki gece büyük sıkıntı içindeyken Yehova onu güçlendirmek için bir melek gönderdi (Luka 22:43). Anne ya da babaysanız Yehova’yı örnek alarak çocuklarınızı sık sık yüreklendirin ve iyi bir şey yaptıklarında onları övün. Ayrıca okulda sadakat sınavlarıyla karşılaşıyorlarsa onlara daha fazla destek olmaya özen gösterin.

9. İsa’nın elçilerine davranış tarzından ne öğrenebiliriz?

⁹ İsa. İsa Anma Yemeği düzenlemesini başlattığı gece alçakgönüllülükle elçilerinin ayağını yıkadı. Buna rağmen elçiler gururlu tutumlarını sürdürdü ve aralarında kimin en büyük olduğunu tartıştılar. Hatta Petrus böbürlenerek İsa’yı asla bırakmayacağını söyledi (Luka 22:24, 33, 34). Yine de İsa, yaşadığı sınavlarda yanında kaldıkları için sadık elçilerini övdü. Kendi yaptıklarından daha büyük işler yapacaklarını söyledi ve Tanrı’nın onları sevdiğine dair güvenlerini pekiştirdi (Luka 22:28; Yuhn. 14:12; 16:27). Kendimize şöyle sorabiliriz: “İsa’yı örnek alarak, çocuklarımın ve başkalarının hatalarına odaklanmak yerine yaptıkları iyi şeyler için onları övüyor muyum?”

10, 11. Pavlus başkalarını yüreklendirmeye önem verdiğini nasıl gösterdi?

¹⁰ Elçi Pavlus. Pavlus mektuplarında iman kardeşlerinden övgüyle bahsetti. Bazılarıyla birlikte yıllarca seyahat etmişti ve şüphesiz onların hatalarını biliyordu, yine de haklarında güzel şeyler söyledi. Örneğin Timoteos’tan “Efendimizin yolunda benim sadık ve sevgili çocuğum” diye söz etti ve onun diğer Hıristiyanların durumuyla candan ilgileneceğine güvendiğini söyledi (1. Kor. 4:17; Filip. 2:19, 20). Titus’u överek Korintos cemaatine “O sizin iyiliğiniz için çalışan iş arkadaşım ve yoldaşımdır” dedi (2. Kor. 8:23). Timoteos ve Titus, Pavlus’un kendileri hakkında neler düşündüğünü öğrenince ne kadar cesaret bulmuş olmalı!

¹¹ Pavlus ve Barnabas ölümü göze alarak daha önce saldırıya uğradıkları yerlere tekrar gittiler. Örneğin Listra’da çok şiddetli bir muhalefetle karşılaşmışlardı. Yine de yeni öğrencileri iman yolunda kalmaya teşvik etmek için oraya geri döndüler (Elçi. 14:19-22). Daha sonra Pavlus Efesos’ta öfkeli bir kalabalıkla karşılaştı. Elçiler 20:1, 2 şöyle der: “Kargaşa bitince, Pavlus öğrencileri yanına çağırttı ve onları yüreklendirdi. Sonra onlara veda edip Makedonya’ya gitmek üzere yola çıktı. O yörelerde dolaşıp kardeşlerle konuşarak onları da yüreklendirdi ve oradan Yunanistan’a geçti.” İman kardeşlerini yüreklendirmek Pavlus için kesinlikle çok önemliydi.

12. Birbirimizi teşvik etmemizde ibadetlerimizin rolü nedir?

¹² Gökteki Babamızın düzenli olarak bir araya gelmemizi istemesinin bir nedeni,  ibadetlerde teşvik alışverişinde bulunabilmemizdir (İbraniler 10:24, 25’i okuyun). Tıpkı İsa’nın ilk öğrencileri gibi biz de ‘öğrenmek ve cesaret bulmak’ için bir araya geliyoruz (1. Kor. 14:31). Makalenin başında sözleri alıntılanan Kristina şöyle diyor: “İbadetlerin en sevdiğim yanı, orada kardeşlerin bana sevgi göstermesi ve cesaret vermesi. Bazen İbadet Salonuna moralim bozuk şekilde geliyorum. Fakat hemşireler yanıma geliyor, bana sarılıyor ve çok hoş göründüğümü söylüyorlar. Beni sevdiklerini ve ruhen ilerlediğimi görmenin onlara büyük sevinç verdiğini dile getiriyorlar. Teşvikleri sayesinde kendimi çok daha iyi hissediyorum.” Evet, “teşvik alışverişinde” hepimiz üzerimize düşeni yaparsak bunun gerçekten canlandırıcı bir etkisi olur (Rom. 1:11, 12).

13. Tanrı’nın deneyimli hizmetçileri neden teşvike ihtiyaç duyar?

¹³ Tanrı’nın deneyimli hizmetçileri bile teşvike ihtiyaç duyar. Örneğin Yeşu’yu düşünelim. O Tanrı’ya yıllardan beri sadakatle hizmet eden biriydi. Yine de Yehova Musa’ya onun hakkında şöyle dedi: “Yeşu’yu görevlendir, onu yüreklendir ve güçlendir, çünkü bu halkın başında karşı yakaya o geçecek, göreceğin diyarı onların miras almasını da o sağlayacak” (Tekr. 3:27, 28). Yeşu, Vaat Edilmiş Toprakların fethinde İsrailoğullarına önderlik etmek gibi çok büyük bir sorumluluk üstlenecekti. Zorluklarla karşılaşacak ve en az bir kez askeri yenilgiye uğrayacaktı (Yeşu 7:1-9). Yeşu’nun yüreklendirilmeye ve güçlendirilmeye ihtiyaç duyması doğaldı. Öyleyse her birimiz, çevre gözetmenleri de dahil Tanrı’nın sürüsüyle ilgilenmek için emek veren ihtiyarları teşvik edelim (1. Selanikliler 5:12, 13’ü okuyun). Bir çevre gözetmeni şöyle dedi: “Bazen kardeşler ziyaretimizin onları ne kadar mutlu ettiğini anlatan teşekkür mektupları yazıyor. Bunları saklıyoruz ve moralimiz bozuk olduğu zamanlar okuyoruz. Bu mektuplar bizim için gerçek bir güç kaynağı.”

14. Övgü ve teşvikin bir öğüdü daha etkili hale getirdiğini ne gösterir?

¹⁴ İhtiyarlar ve anne babalar, övgü ve teşvikin Kutsal Kitaba dayalı öğütleri daha etkili hale getirdiğini görüyor. Örneğin Pavlus Korintosluları öğüdünü uyguladıkları için övdüğünde, bu onları doğru olanı yapmaya devam etmek üzere güçlendirmiş olmalı (2. Kor. 7:8-11). İki çocuk babası Andreas şöyle diyor: “Çocukları yüreklendirmek onların ruhen ve duygusal olarak gelişmesine yardım eder. Onlara cesaret verdiğinizde öğüdünüzün etkisini artırmış olursunuz. Çocuklarımız neyin doğru olduğunu bilse de, doğru olanı yapmayı yaşam tarzı  haline getirmelerini istiyorsak onları sürekli cesaretlendirmemiz şart.”

15. Başkalarını yüreklendirmenin bir yolu nedir?

¹⁵ İman kardeşlerinize, onların çabalarını ve güzel niteliklerini ne kadar takdir ettiğinizi söyleyin (2. Tar. 16:9; Eyüp 1:8). Bunu yaparsak Yehova’yı ve İsa’yı örnek almış oluruz. Onlar, yapabileceklerimiz ve bağışlarımız sınırlı olsa da Krallığı desteklemek için yaptığımız her şeye çok değer verir (Luka 21:1-4 ve 2. Korintoslular 8:12’yi okuyun). Örneğin bazı yaşlı kardeşlerimiz düzenli olarak ibadetlere katılabilmek ve hizmete çıkabilmek için çok çaba harcıyor. Gayretlerinden dolayı onları övüyor ve yüreklendiriyor muyuz?

16. Başkalarını cesaretlendirmek konusunda nasıl bir tutuma sahip olmalıyız?

¹⁶ Başkalarını cesaretlendirmek için fırsatları değerlendirin. Övgüye değer bir şey gördüğümüzde bunu mutlaka dile getirelim. Pavlus ve Barnabas Pisidya Antakyası’ndayken neler olduğunu düşünün. Havra yöneticileri onlara şöyle dedi: “Efendiler, kardeşler, eğer hepimizi yüreklendirecek bir sözünüz varsa, söyleyin.” Bunun üzerine Pavlus teşvik edici bir konuşma yaptı (Elçi. 13:13-16, 42-44). Bizim de birini yüreklendirecek bir sözümüz varsa bunu neden söylemeyelim? Cesaret verici şekilde konuşmayı alışkanlık edinirsek muhtemelen başkaları da bizi cesaretlendirecek (Luka 6:38).

17. Başkalarını övmenin en iyi yolu nedir?

¹⁷ İçten olun ve belirli noktalara değinin. Birini överken genel ifadeler kullanabiliriz. Ancak İsa’nın Tiyatira’daki Hıristiyanlara söylediği sözler belirli noktalara değinmenin daha iyi olduğunu gösterir (Vahiy 2:18, 19’u okuyun). Örneğin çocuklarımız varsa, gösterdikleri ruhi ilerlemenin hangi yönlerini takdir ettiğimizi onlara söyleyebiliriz. Ya da cemaatimizde çocuklarını tek başına yetiştiren bir anne olabilir. Çocuklarını yetiştirme tarzıyla ilgili özellikle takdir ettiğimiz noktalara değinerek onu övebiliriz. Böyle bir övgü ve teşvik çok şey başarabilir.

18, 19. Birbirimizi nasıl güçlendirebiliriz?

¹⁸ Yehova Musa’ya Yeşu’yu yüreklendirmesini söylediyse de, bugün bize belli bir kişiyi yüreklendirmemizi söylemez. Ancak iman kardeşlerimizi ve başkalarını cesaretlendirecek şekilde konuşmamız O’nu memnun eder (Özd. 19:17; İbr. 12:12). Örneğin bir birader cemaatimizde umumi konuşma yaptığında ona konuşmasının hangi yönünü beğendiğimizi söyleyebiliriz. Belki konuşması tam da ihtiyacımız olan bir öğüdü içeriyordu veya bir ayeti anlamamıza yardım etti. Bir hemşire bir misafir konuşmacıya yazdığı mektupta şöyle dedi: “Sadece birkaç dakika konuşmuş olsak da üzgün olduğumu fark ettin ve beni teselli edecek, moralimi düzeltecek şeyler söyledin. Bilmeni isterim ki, hem kürsüden hem de yüz yüze konuşurken söylediğin nazik sözler benim için Yehova’dan bir hediye oldu.”

¹⁹ Pavlus’un şu öğüdünü uygulamaya kararlı olursak başkalarını güçlendirmenin birçok yolunu bulacağız: “Şimdi yaptığınız gibi, birbirinizi teselli etmeye ve güçlendirmeye devam edin” (1. Sel. 5:11). Birbirimizi yüreklendirmeye devam edersek Yehova’yı kesinlikle çok mutlu edeceğiz.