YERUŞALİM’DE çok önemli bir buluşma gerçekleşiyordu. İsrail’in yaşlı kralı Davut tüm yöneticileri, saray memurlarını ve yiğitleri bir araya toplamıştı. Onlar duydukları özel ilan nedeniyle çok heyecanlıydılar. Yehova, Davut’un oğlu Süleyman’ı hakiki tapınmaya adanacak olağanüstü bir yapının inşasıyla görevlendirmişti. Kral Davut bu yapının mimari planlarını Tanrı ilhamıyla almış ve Süleyman’a vermişti. Davut şöyle dedi: “Yapılacak iş büyük; çünkü bu muazzam yapı insan için değil, Yehova Tanrı için hazırlanacak” (1. Tar. 28:1, 2, 6, 11, 12; 29:1).

Davut sonra “Burada Yehova’ya armağan vermeye kimler gönüllü?” diye sordu (1. Tar. 29:5). Siz orada olsaydınız bu davete nasıl karşılık verirdiniz? Bu büyük işi destekleme isteği duyar mıydınız? İsrailoğulları Davut’un daveti üzerine hemen harekete geçti. Gerçekten de “Halk gönüllü sunular vermekten sevinç duydu, çünkü Yehova’ya bu gönüllü sunuları bütün bir yürekle sunmuşlardı” (1. Tar. 29:9).

Yüzlerce yıl sonra Yehova o mabetten çok daha yüce bir mabet oluşturdu. Bu büyük ruhi mabet, insanların fidyeye dayanarak Yehova’ya yaklaşıp ibadet edebilmesi için yapılan düzenlemedir (İbr. 9:11, 12). Yehova bugün insanların Kendisiyle barışmasına nasıl yardım ediyor? Öğrenci yetiştirme işimiz aracılığıyla (Mat. 28:19, 20). Bu faaliyet sayesinde her yıl milyonlarca insan Kutsal Kitabı inceliyor, binlerce öğrenci vaftiz ediliyor ve yüzlerce yeni cemaat kuruluyor.

Bunun sonucunda daha fazla yayın basılması; İbadet Salonlarının inşa edilmesi ve bakımının yapılması; büyük ibadetlerin yapılacağı yerlerin satın alınması veya kiralanması gerekiyor. Sizce de duyuru faaliyetimiz büyük ve doyum verici bir iş değil mi? (Mat. 24:14).

Tanrı ve komşu sevgisi ve Krallığı duyurma işinin aciliyeti bizi gönüllü bağışlarımızla ‘Yehova’ya armağan vermek’ üzere harekete geçiriyor. ‘Değerli şeylerimizle Yehova’yı yüceltmek’ ve bağışlarımızın tarihteki en büyük iş için nasıl özenle ve gerektiği şekilde kullanıldığını görmek gerçekten heyecan verici! (Özd. 3:9).