İsa ölümünden hemen önce Davut’un Mezmur 22:1’deki sözlerinden neden alıntı yaptı?

İsa’nın ölmeden önce söylediği son sözler arasında Matta 27:46’daki “Tanrım, Tanrım, beni neden bıraktın?” sözleri de vardı. İsa bunu söyleyerek Davut’un Mezmur 22:1’deki sözlerini yerine getirmiş oldu (Mar. 15:34). Onun hayal kırıklığı yüzünden ya da bir anlığına imanını kaybettiği için bu sözleri alıntıladığını düşünmek yanlış olur. İsa neden ölmesi gerektiğini çok iyi anlamıştı ve bunu yapmaya istekliydi (Mat. 16:21; 20:28). Ayrıca şunu biliyordu ki, öleceği sırada Yehova’nın onu korumayı bırakması gerekecekti (Eyüp 1:10). Gerçekten de Yehova böyle yaptı. Bu sayede İsa, hangi koşullarda ölürse ölsün sadakatini hiçbir şüpheye yer bırakmayacak şekilde kanıtlayabildi (Mar. 14:35, 36).

Peki İsa neden 22. Mezmur’daki bu sözleri söyledi? Bunun cevabını kesin olarak bilemesek de şimdi bazı olasılıklara bakalım. *

İsa Yehova’nın, ölümüne engel olmayacağını vurgulamış olabilir. İsa’nın fidyeyi Yehova’nın yardımı olmadan ödemesi gerekiyordu. “Her insan için ölümü tatsın diye” ölmeliydi (İbr. 2:9).

İsa bu mezmurdan birkaç sözcük alıntılayarak mezmurun tamamına dikkat çekmiş olabilir. O dönemde Yahudiler birçok mezmuru ezbere bilirdi. Herhangi bir mezmurdan bir kısım duyduklarında doğal olarak  o mezmurun tamamı akıllarına gelirdi. Eğer İsa bu amaçla 22. Mezmur’dan alıntı yaptıysa, ölümüyle ilgili bu mezmurda yer alan birçok peygamberlik sözünü Yahudi takipçilerinin hatırlamasına yardım etmiş olmalı (Mezm. 22:7, 8, 15, 16, 18, 24). Ayrıca bu mezmurun son ayetleri Yehova’yı yüceltir ve O’nu tüm yeryüzünün kralı olarak anlatır. İsa’nın sözleri onlara bunu da hatırlatmış olabilir (Mezm. 22:27-31).

İsa masumiyetine dikkat çekmiş olabilir. O ölmeden önce yasadışı şekilde yargılanmış ve Tanrı’ya küfretmekten suçlu bulunmuştu (Mat. 26:65, 66). Mahkeme gece yarısı aceleyle toplanmıştı ve duruşma tamamen hukuki yöntemlere aykırı şekilde gerçekleşmişti (Mat. 26:59; Mar. 14:56-59). İsa bu soruyu sorarak belki de böyle bir cezayı hak edecek hiçbir şey yapmadığını vurgulamak istiyordu.

İsa Davut’un bu sözlerinden alıntı yaparak Yehova’nın onayını kaybetmediğine dikkat çekmiş olabilir. Yehova Davut’un acı çekmesine izin vermişti ama bu ondan artık memnun olmadığı anlamına gelmiyordu. Davut’un bu soruyu sorması da onun imansız olduğunu göstermiyordu. Davut bu soruyu sorduktan sonra Yehova’nın kurtarma gücüne güvendiğini dile getirdi. Yehova da onu desteklemeye devam etti (Mezm. 22:23, 24, 27). Benzer şekilde, “Davut oğlu” İsa’nın işkence direğinde acılar çekmesi de onun Yehova’nın onayını kaybettiği anlamına gelmiyordu (Mat. 21:9).

Belki İsa duyduğu büyük üzüntüyü dile getiriyordu; çünkü sadakatini tam olarak kanıtlayabilmesi için Yehova’nın onun üzerindeki korumasını ilk kez kaldırması gerekmişti. Yehova başta Oğlunun acılar çekmesini ve ölmesini amaçlamamıştı. Bu, Âdem ve Havva’nın isyanından sonra gerekti. İsa yanlış bir şey yapmamıştı. Fakat acılar çekmesi ve ölmesi gerekiyordu, çünkü böylece Şeytan’ın ortaya attığı iddiaları cevaplayabilir ve Âdem’in kaybettiği şeyi geri almak için gereken fidyeyi sağlayabilirdi (Mar. 8:31; 1. Pet. 2:21-24). Bu ancak Yehova’nın İsa üzerindeki korumasını kısa bir süre için kaldırmasıyla başarılabilirdi.

Belki de İsa takipçilerine şu konuda yardım etmeye çalışıyordu: Onlar İsa’nın bu şekilde ölmesine Yehova’nın neden izin verdiğine odaklanmalıydı. * İsa işkence direği üzerinde bir suçlu gibi ölmesinin birçoklarının önünde bir engel oluşturacağını biliyordu (1. Kor. 1:23). Eğer takipçileri ölümünün gerçek nedenine odaklanırsa bunun önemini kavrayacaklardı (Gal. 3:13, 14). O zaman onu bir suçlu olarak değil, bir kurtarıcı olarak göreceklerdi.

İsa bu sözleri neden alıntılamış olursa olsun, yaşadıklarının Yehova’nın kendisiyle ilgili amacının bir parçası olduğunun farkındaydı. Bu mezmurdaki sözleri alıntıladıktan hemen sonra İsa “İşte tamamlandı!” dedi (Yuhn. 19:30; Luka 22:37). Evet, Yehova’nın İsa üzerindeki korumasını kısa bir süre çekmesiyle İsa yeryüzüne geliş amacını tam olarak yerine getirmiş oldu. Ayrıca İsa bu sayede “Musa kanununda, Peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlarda” kendisiyle ilgili yazılan her şeyi gerçekleştirdi (Luka 24:44).