1-2. (a) İsa’nın, ölümünü basit bir şekilde anmamızı istemesi neden şaşırtıcı değil? (b) İsa’nın hangi niteliklerini ele alacağız?

HER YIL Mesih’in ölümünü anarken neler yaptığımızı anlatabilir misiniz? Muhakkak çoğumuz Efendimizin Akşam Yemeği sırasında yapılan temel şeyleri hatırlarız. Çünkü bu toplantı hiç de karmaşık değildir. Ancak, “Bu kadar önemli bir toplantı neden bu kadar sade?” diye düşünebiliriz.

² İsa yeryüzündeki hizmeti boyunca, önemli hakikatleri basit, net ve kolay anlaşılabilecek şekilde anlattı (Mat. 7:28, 29). Benzer şekilde, kendi ölümünü de basit ama anlamlı bir şekilde anmamızı * istedi. Şimdi İsa’nın, elçileriyle yediği son akşam yemeğine yakından bakalım; söylediği ve yaptığı bazı şeyleri inceleyelim. Bu sayede, İsa’nın ne kadar alçakgönüllü, cesur ve sevgi dolu olduğunu daha iyi kavrayacağız. Ayrıca onu nasıl daha yakından izleyebileceğimizi göreceğiz.

3. Matta 26:26-28’e göre, İsa’nın başlattığı Anma Yemeği ne kadar sadeydi? Kullandığı iki basit şey neleri simgeliyordu?

³ İsa ölümünün anılmasını başlattığında yanında 11 sadık elçisi vardı. O, Fısıh yemeğinden kalan ve zaten  sofrada olan mayasız ekmeği ve şarabı kullandı (Matta 26:26-28’i okuyun). İsa elçilerine bu iki basit şeyin, onlar uğruna sunacağı kusursuz bedenini ve kanını simgelediğini söyledi. İsa’nın başlattığı bu önemli yemeğin bu kadar basit olması muhtemelen elçileri şaşırtmadı. Neden?

4. İsa’nın Marta’ya verdiği öğüt, Anma Yemeğini basit tutmasının nedenini nasıl gösterir?

⁴ Aylar önce, İsa’nın hizmetinin üçüncü yılında neler yaşandığını hatırlayalım. İsa yakın dostları olan Lazar, Marta ve Meryem’in evine gitmişti. Bu rahat ortamda Tanrı’nın sözünü öğretmeye başladı. Marta oradaydı fakat dikkatini toplayamıyordu, çünkü değerli misafiri için zengin bir sofra hazırlamakla meşguldü. İsa bunu görünce Marta’ya nazikçe yanlışını gösterdi ve her zaman büyük bir sofranın gerekmediğini anlamasına yardım etti (Luka 10:40-42). Daha sonra ölümüne saatler kalmışken, Marta’ya verdiği öğüdü kendisi de uyguladı. Anma Yemeğinin sade bir yemek olmasına dikkat etti. Bu bize İsa hakkında ne gösteriyor?

5. Anma Yemeğinin sadeliği bize İsa hakkında ne gösteriyor? Bu, Filipililer 2:5-8’deki sözlerle nasıl uyumludur?

⁵ İsa söylediği ve yaptığı her şeyde alçakgönüllüydü. Dolayısıyla yeryüzündeki yaşamının son akşamında da büyük bir alçakgönüllülük göstermesi şaşırtıcı değil (Mat. 11:29). O insanlık tarihindeki en önemli kurbanı sunacağını ve Yehova’nın onu diriltip gökte görkemli bir konuma getireceğini biliyordu. Buna rağmen, kendine dikkat çekmedi ve ölümünün şatafatlı şekilde anılmasını talep etmedi. Bunun yerine, elçilerine yılda bir kez bu sade yemekle onu hatırlamaları gerektiğini söyledi (Yuhn. 13:15; 1. Kor. 11:23-25). Bu basit ama anlamlı yemek İsa’nın gururlu biri olmadığını gösterir. Gökteki kralımızın harika niteliklerinden birinin alçakgönüllülük olması bizi çok mutlu ediyor (Filipililer 2:5-8’i okuyun).

6. Sıkıntılarla karşılaştığımızda İsa’nın alçakgönüllü tutumunu nasıl örnek alabiliriz?

⁶ İsa’nın alçakgönüllü tutumunu nasıl örnek alabiliriz? Kendimizden çok başkalarının iyiliğini düşünerek (Filip. 2:3, 4). İsa’nın yeryüzündeki hayatının son akşamına  dönelim. O, kısa bir süre sonra büyük acılar çekerek öleceğini biliyordu. Yine de, ölümü nedeniyle yas tutacak olan sadık elçileri için kaygı çekti. Bu yüzden yeryüzündeki son akşamını onları eğiterek, yüreklendirerek ve kaygılarını gidererek geçirdi (Yuhn. 14:25-31). İsa alçakgönüllü şekilde kendinden önce başkalarını düşündü. Bizim için gerçekten mükemmel bir örnek!

7. İsa, Anma Yemeğini başlattıktan hemen sonra nasıl büyük bir cesaret gösterdi?

⁷ İsa, Anma Yemeğini başlattıktan hemen sonra büyük bir cesaret gösterdi. Nasıl? Tanrı’ya küfretmek gibi utanç verici bir suçtan idam edileceğini bilmesine rağmen, Babasının isteğini yerine getirmeyi kabul etti (Mat. 26:65, 66; Luka 22:41, 42). İsa Yehova’nın ismini yüceltmek, egemenliğini desteklemek ve tövbe eden insanlara sonsuz yaşamın yolunu açmak için sadakatini kusursuz şekilde korudu. Aynı zamanda takipçilerini yakında karşılaşacakları zorluklara hazırladı.

8. (a) İsa sadık elçilerine neler anlattı? (b) İsa’nın öğrencileri nasıl onun gibi cesaret gösterdi?

⁸ İsa ayrıca, hissetmiş olabileceği kaygıları bir kenara bırakıp sadık elçilerinin ihtiyaçlarına odaklanarak da cesaret gösterdi. Onun Yahuda’yı gönderdikten sonra başlattığı sade yemek, kutsal ruhla meshedilecek takipçilerine, dökülen kanının yararlarını ve yeni ahitte yer alacaklarını hatırlatacaktı (1. Kor. 10:16, 17). Aldıkları gökte yaşama çağrısına layık olabilmeleri için elçilerine, kendisinin ve Babasının onlardan ne beklediğini anlattı (Yuhn. 15:12-15). Ayrıca  karşılaşacakları sınavlardan da bahsetti. Sonra kendisini örnek göstererek “Cesur olun!” dedi (Yuhn. 16:1-4a, 33). İsa’nın öğrencileri uzun yıllar sonra bile onun gibi özverili bir yaşam sürüyor ve cesurca davranıyorlardı. Sıkıntı çekmeyi göze alarak çeşitli sınavlarda birbirlerine destek oldular (İbr. 10:33, 34).

9. İsa’nın cesaretini nasıl örnek alabiliriz?

⁹ Bugün biz de İsa’nın cesaretini örnek alıyoruz. Örneğin imanları nedeniyle zulüm gören kardeşlerimize yardım etmek cesaret ister. Kardeşlerimiz hiç hak etmedikleri halde bazen hapse atılıyor. Böyle durumlarda onlar için elimizden geleni yapmalıyız ve buna onları savunmak da dahildir (Filip. 1:14; İbr. 13:18, 19). Cesaret göstermemizin başka bir yolu da iyi haberi “cesurca” duyurmaya devam etmektir (Elçi. 14:3). İsa gibi biz de muhalefete ve zulme rağmen Krallık mesajını duyurmaya kararlıyız. Fakat bazen cesaretimizin azaldığını fark edebiliriz. Bu durumda ne yapabiliriz?

10. Anma Yemeğinden önceki haftalarda ne yapmalıyız? Neden?

¹⁰ Cesaretimizi artırmak için, Mesih’in fidyesi sayesinde sahip olduğumuz ümit üzerinde düşünebiliriz (Yuhn. 3:16; Efes. 1:7). Anma Yemeğinden önceki haftalarda fidyeye duyduğumuz takdiri güçlendirmek için özel bir fırsatımız var. O dönem boyunca Anma Kutsal Kitap okumasını takip edebilir ve İsa’nın ölümüyle bağlantılı olaylar üzerinde düşünebiliriz. Böylece Efendimizin Akşam Yemeği için bir araya toplandığımızda, kullanılan sembollerin ve temsil ettikleri eşsiz kurbanın önemini daha iyi anlarız. İsa’nın ve Yehova’nın bizim için  yaptıklarını ve bunların hem bize hem de sevdiklerimize nasıl yarar sağladığını kavradığımızda ümidimiz güçlenir. Bu şekilde, sona kadar cesurca tahammül etme gücü buluruz (İbr. 12:3).

11-12. Buraya kadar neler öğrendik?

¹¹ Bu noktaya kadar Efendimizin Akşam Yemeğinin bize sadece fidye armağanını değil, İsa’nın alçakgönüllülüğünü ve cesaretini de hatırlattığını öğrendik. Kurtulabilmemiz için bizim adımıza yalvaran gökteki Başkâhinimiz İsa bu şahane nitelikleri göstermeye devam ediyor. Bunun için ne kadar minnettar olsak azdır! (İbr. 7:24, 25). Minnettarlığımızı göstermek için İsa’nın ölümünü onun emrettiği gibi anmaya devam etmeliyiz (Luka 22:19, 20). Bunu, yılın en önemli günü olan ve Yahudi takvimine göre 14 Nisan’a denk gelen gün yapıyoruz.

¹² Anma Yemeğinin sadeliği, İsa’nın bizim için canını vermesini sağlayan başka bir niteliğini daha ortaya koyuyor. O yeryüzündeyken bu niteliğiyle tanınıyordu. Şimdi buna bakalım.

13. Yuhanna 15:9 ve 1. Yuhanna 4:8-10, Yehova ve İsa’nın gösterdiği sevgiyi nasıl anlatıyor? Bu sevgiden kimler yarar görüyor?

¹³ İsa, Yehova’nın bize duyduğu derin sevgiyi her davranışında kusursuz şekilde yansıttı (Yuhanna 15:9 ve 1. Yuhanna 4:8-10’u okuyun). İsa’nın sevgisinin en büyük göstergesi, bizim uğrumuza seve seve canını vermesidir. İster meshedilmişlerden ister ‘başka koyunlardan’ olalım, Yehova ve Oğlunun fidye aracılığıyla gösterdiği sevgiden yarar görüyoruz (Yuhn. 10:16; 1. Yuhn. 2:2). Anma Yemeğinin yapısı da İsa’nın, öğrencilerini ne kadar sevdiğini ve düşündüğünü gösterir. Nasıl?

14. İsa takipçilerini sevdiğini hangi yolla gösterdi?

¹⁴ İsa meshedilmiş takipçilerinden ölümünü karmaşık bir törenle değil, sade bir yemekle anmalarını isteyerek onlara sevgisini gösterdi. Meshedilmiş kişiler Anma Yemeğini her yıl düzenleyecekti ve zaman içinde bunu farklı koşullar altında, hatta bazen hapiste yapmaları gerekti (Vah. 2:10). Onlar İsa’nın emrine uyabildiler mi? Evet!

15-16. Bazı kardeşler zor koşullarda İsa’nın ölümünü anmayı nasıl başardı?

¹⁵ İsa’nın gerçek takipçileri bugüne dek onun ölümünü anmak için çok çaba gösterdiler. Zor koşullar altında bile ellerinden geldiğince onun yöntemini izlediler. Örneğin Harold King birader Çin’de hücre hapsindeyken yaratıcı olmak zorundaydı. Elinde ne varsa onu kullanarak gizlice Anma Yemeği sembollerini hazırladı. Ayrıca Anma Yemeğinin tarihini mümkün olduğunca dikkatli bir şekilde hesapladı. O zaman gelince hücresinde tek başına ilahi söyledi, dua etti ve bir konuşma yaptı.

¹⁶ Başka bir örneğe bakalım. II. Dünya Savaşı sırasında bir toplama kampında, bir grup hemşire Efendimizin ölümünü anmak için hayatlarını tehlikeye attı. Ancak Anma Yemeğinin sadeliği sayesinde bunu gizlice yapmayı başardılar. Şunları anlattılar: “Bir tabureye beyaz bir örtü serip üzerine sembolleri koyduk. Taburenin etrafında ayakta durarak küçük bir çember oluşturduk. Elektrik ışığı bizi ele vermesin diye mum yaktık. . . . . Babamıza adağımızı hararetle tekrarladık ve kutsal isminin temize çıkması için  tüm gücümüzle çaba harcayacağımıza bir kez daha söz verdik.” Kardeşlerimiz gerçekten de olağanüstü bir iman sergiledi. Gördüğümüz gibi İsa zor koşullarda bile ölümünü anabileceğimiz kadar sade bir düzenleme yaparak bize büyük sevgi gösterdi.

17. Hangi sorular üzerinde düşünebiliriz?

¹⁷ Efendimizin Akşam Yemeği yaklaşırken kendimize şunları soralım: “Sevgi göstermek konusunda İsa’yı nasıl daha iyi örnek alabilirim? Kendimden çok iman kardeşlerimin ihtiyaçlarını düşünüyor muyum? Kardeşlerimin sınırlarının farkında mıyım, yoksa yapabileceklerinden fazlasını mı bekliyorum?” Her zaman İsa’yı örnek alalım ve ‘duygudaş olalım’ (1. Pet. 3:8).

18-19. (a) Hangi şeyden emin olabiliriz? (b) Neye kararlısınız?

¹⁸ Yakında Mesih’in ölümünü anmamız artık gerekmeyecek. İsa büyük sıkıntı sırasında ‘geldiğinde’, seçilmiş olanlardan yeryüzünde kalanları göğe toplayacak ve Anma Yemeği düzenlemesi sona erecek (1. Kor. 11:26; Mat. 24:31).

¹⁹ Şundan emin olabiliriz ki, o zaman geldiğinde bile Yehova’nın toplumu bu sade yemeği unutmayacak ve bunu, bir insanın gösterdiği en büyük alçakgönüllülük, cesaret ve sevgi sembolü olarak hatırlamaya devam edecek. Bu sıra dışı yemeğe katılmış olanlar, o zaman yaşayanların yarar görmesi için şüphesiz bu yemekten söz edecekler. Fakat Anma Yemeğinden şimdiden yarar görmek için, İsa’nın alçakgönüllü tutumunu, cesaretini ve sevgisini örnek almaya kararlı olmalıyız. Böyle yaparsak Yehova’nın vereceği ödülü alacağımıza güvenebiliriz (2. Pet. 1:10, 11).