1-2. (a) İsa’nın hizmeti ve ölümü üzerinde düşündüğümüzde neler hissederiz? (b) Bu makalede hangi konuyu ele alacağız?

 SEVDİĞİMİZ birini kaybettiğimizde onu çok özleriz. Başta, büyük bir acı hissederiz; özellikle de bu kişi ölmeden önce çok acı çektiyse. Fakat zamanla bu kişinin bizi yüreklendirmek ya da neşelendirmek için söylediği ya da yaptığı bir şeyi hatırladığımızda acımız hafifleyebilir ve yüzümüz biraz olsun gülebilir.

² Anma Toplantısı döneminde İsa’nın ölümünün bizim için ne anlama geldiği üzerinde düşünürüz (1. Kor. 11:24, 25). İsa’nın çektiği acıları ve ölümünü anlatan kayıtları okumak bizi üzse de, onun yeryüzündeyken söylediği ve yaptığı şeyleri düşünmek bizi mutlu eder. Ayrıca şimdi bizim için neler yaptığını ve gelecekte neler yapacağını düşünmek de bizi güçlendirir. Evet, Mesih’in sevgisi bizi minnettarlığımızı davranışlarla göstermeye yöneltiyor. Makalede bunu nasıl yapabileceğimizi göreceğiz.

3. Fidyeye minnettar olmak için hangi nedenlerimiz var?

³ İsa’nın hizmeti ve ölümü üzerinde düşünmek içimizi minnettarlıkla dolduruyor. O, yeryüzündeki hizmeti boyunca insanlara Tanrı’nın Krallığının getireceği nimetleri anlattı. Bu hakikatler bizi çok sevindiriyor. Ayrıca ölümü, yani fidye sayesinde hem kendisiyle hem de Yehova’yla yakın dost olmamızın yolunu açtı. İsa’ya iman eden kişilerin yeryüzünde sonsuza dek yaşama ve ölen sevdiklerini tekrar görme ümidi de var (Yuhn. 5:28, 29; Rom. 6:23). Tüm bunlar için ne kadar minnettar  olsak azdır. Biz bu iyilikleri hak edecek hiçbir şey yapmadık. Ayrıca Tanrı’ya ve İsa’ya bizim için yaptıklarının karşılığını asla ödeyemeyiz (Rom. 5:8, 20, 21). Fakat onlara ne kadar minnettar olduğumuzu davranışlarımızla gösterebiliriz. Peki nasıl?

4. Mecdelli Meryem, İsa’nın onun için yaptıklarına minnettarlığını nasıl gösterdi? (Resme bakın.)

⁴ İsa’nın zamanında yaşamış Mecdelli Meryem’i düşünelim. O çok kötü bir durumdaydı; yedi cin ona eziyet ediyordu. Bu kadın belki de kimsenin kendisine yardım edemeyeceğini düşünüyordu. Ancak İsa onu bu kötü ruhların etkisinden kurtardığında, kim bilir ne kadar minnettar olmuştu. Duyduğu bu minnettarlık onu İsa’nın öğrencisi olmaya yöneltti. Zamanını, enerjisini ve sahip olduğu şeyleri hizmette İsa’ya destek olmak için kullandı (Luka 8:1-3). Meryem, İsa’nın kendisi için yaptıklarına çok minnettar olsa da İsa gelecekte onun için daha büyük şeyler yapacaktı. O, tüm insanlar için canını verecekti. Böylece, ona iman eden herkesin ‘sonsuz yaşamı’ olacaktı (Yuhn. 3:16). Meryem bu gerçeği henüz tam olarak anlamamıştı. Yine de minnettarlığını vefasıyla da gösterdi. İsa işkence direği üzerinde acı çekerken Meryem onu terk etmedi ve orada bulunan diğer kişilere de destek oldu (Yuhn. 19:25). İsa’nın ölümünden sonra Meryem, iki kadınla birlikte İsa’nın bedenine sürmek için hoş kokulu otlar aldı ve onun mezarına gitti (Mar. 16:1, 2). Yehova, Meryem’in vefasını karşılıksız bırakmadı. İsa diriltildikten sonra, Meryem onunla özel olarak konuşma fırsatına sahip oldu. Oysa öğrencilerden çoğu böyle bir ayrıcalığa sahip olamamıştı (Yuhn. 20:11-18).

5. Yehova ve İsa’nın bizim için yaptığı her şeye minnettarlığımızı nasıl gösterebiliriz?

⁵ Biz de Yehova ve İsa’nın bizim için yaptığı her şeye minnettarlığımızı göstermek istiyoruz. Bunun için zamanımızı,  enerjimizi ve maddi imkânlarımızı Yehova’nın işinde kullanabiliriz. Mesela, ibadet etmek için kullandığımız yerlerin inşası ve bakımı için çalışmaya gönüllü olabiliriz.

6. Fidyenin kişisel bir hediye olduğunu neden söyleyebiliriz?

⁶ Yehova’yı ve İsa’yı seviyoruz, çünkü onların bizi ne kadar çok sevdiğini biliyoruz (1. Yuhn. 4:10, 19). Ayrıca İsa’nın şahsen bizim için de öldüğünü anladığımızda onlara olan sevgimiz daha da artıyor. Elçi Pavlus bu gerçeğin farkındaydı ve İsa Mesih’ten “beni seven ve benim uğruma canını veren Tanrı’nın Oğlu” olarak söz etti (Gal. 2:20). Yehova, biricik Oğlunu vermeseydi O’na yaklaşamaz ve O’nunla dost olamazdık. Düşünün, Yehova Kendisiyle dost olabilmeniz için büyük bir bedel ödedi ve yüreğinizde iyi bir şey gördüğü için sizi Kendisine çekti (Yuhn. 6:44). Bunu düşününce, Yehova’ya ve İsa’ya olan sevginiz güçlenmiyor mu? Öyleyse kendimize şunu soralım: “Bu sevgi beni ne yapmaya yöneltiyor?”

7. Resimde görüldüğü gibi, Yehova’ya ve Mesih’e duyduğumuz sevgiyi nasıl gösterebiliriz? (2. Korintoslular 5:14, 15; 6:1, 2).

⁷ Yehova’ya ve Mesih’e duyduğumuz sevgi, bizi başkalarını sevmeye yöneltir (2. Korintoslular 5:14, 15; 6:1, 2’yi okuyun). Sevgimizi göstermenin bir yolu, duyuru faaliyetine gayretle katılmaktır. Karşılaştığımız herkesle iyi haber hakkında konuşmaya çalışırız. Bir kişinin dili, ırkı, maddi durumu ya da eğitimi ne olursa olsun ayrımcılık yapmayız. Bu şekilde, Yehova’nın amacına uygun davranırız. Çünkü “O’nun isteği her tür insanın hakikatle ilgili tam bilgi edinmesi ve kurtulmasıdır” (1. Tim. 2:4).

8. İman kardeşlerimize sevgimizi nasıl gösterebiliriz?

 ⁸ Tanrı’yı ve Mesih’i sevdiğimizi göstermenin başka bir yolu da iman kardeşlerimizi sevmektir (1. Yuhn. 4:21). Onlarla yakından ilgileniriz ve sınavlar yaşarken onlara destek oluruz. Sevdikleri birini kaybettiklerinde onları teselli ederiz, hastalandıklarında ziyaret ederiz ve moralleri bozulduğunda onları güçlendirmek için elimizden geleni yaparız (2. Kor. 1:3-7; 1. Sel. 5:11, 14). Onlar için dua ederiz, çünkü “doğru bir insanın yakarışı etkili sonuçlar verir” (Yak. 5:16).

9. Kardeşlerimize olan sevgimizi göstermenin başka bir yolu nedir?

⁹ Kardeşlerimize olan sevgimizi aramızdaki birliği ve barışı korumak için elimizden geleni yaparak da gösteririz. Bunun için bağışlayıcı olmalıyız. Bu konudaki en büyük örneğimiz Yehova’dır. O bizim günahlarımızın bağışlanabilmesi için biricik Oğlunun ölmesine izin verdi. O zaman bizim de kardeşlerimizin suçlarını bağışlamaya istekli olmamız gerekmez mi? İsa’nın bir örneğinde bahsettiği kötü köle gibi olmayı asla istemeyiz. Efendisi onun çok büyük miktardaki borcunu bağışlamıştı. Fakat o, kendisine borcu olan başka birinin daha ufak miktardaki borcunu bağışlamamıştı (Mat. 18:23-35). Eğer bir kardeşinizle aranızda anlaşmazlık varsa, Anma Toplantısına katılmadan önce ilk adımı atıp onunla barışabilir misiniz? (Mat. 5:23, 24). Bunu yaptığınızda Yehova ve İsa’yı ne kadar çok sevdiğinizi göstermiş olacaksınız.

10-11. İhtiyarlar Yehova ve İsa’ya olan sevgilerini hangi yolla gösterebilir? (1. Petrus 5:1, 2).

¹⁰ Peki ihtiyarlar Yehova ve İsa’ya olan sevgilerini nasıl gösterebilirler? Bunu yapmanın önemli bir yolu iman kardeşleriyle, yani İsa’nın koyunlarıyla ilgilenmektir (1. Petrus 5:1, 2’yi okuyun). İsa bunun ne kadar önemli olduğunu Petrus’a açıkça belirtti. Petrus, İsa’yı tanıdığını üç kere inkâr ettikten sonra onu ne kadar çok sevdiğini kanıtlamayı muhtemelen çok istiyordu. İsa diriltildikten sonra Petrus’a şöyle sordu: ‘Yuhanna oğlu Simun beni seviyor musun?’ Petrus, İsa’ya olan sevgisini göstermek için ne olursa yapmaya hazırdı. İsa da Petrus’a “Küçük koyunlarımı güt” dedi (Yuhn. 21:15-17). Ve Petrus hayatının geri kalanında, onun koyunlarıyla yakından ilgilenerek İsa’yı ne kadar çok sevdiğini gösterdi.

¹¹ İhtiyarlar, İsa’nın Petrus’a söylediği sözlerin sizin için de önemli olduğunu Anma Toplantısının olduğu dönemde nasıl gösterebilirsiniz? Kardeşlerinizi ziyaret edip güçlendirebilirsiniz. Faaliyetsiz olanların Yehova’ya dönmesine yardım etmek için özel olarak çaba gösterebilirsiniz. Böylece Yehova ve İsa’yı ne kadar sevdiğinizi göstermiş olacaksınız (Hez. 34:11, 12). Ayrıca Kutsal Kitabı inceleyenleri ve hakikate ilgi gösteren diğer kişileri Anma Toplantısına katılmaya teşvik edebilirsiniz. Hepimiz onları sıcak bir şekilde karşılamak istiyoruz ve onların da bir gün İsa’nın bir takipçisi olmasını ümit ediyoruz.

12. İsa’nın, ölümünden önceki gece söyledikleri üzerinde düşünmek bize neden cesaret veriyor? (Yuhanna 16:32, 33).

¹² İsa ölümünden önceki gece, öğrencilerine “Bu dünyada sıkıntı çekeceksiniz,  fakat cesur olun! Ben dünyayı yendim” dedi (Yuhanna 16:32, 33’ü okuyun). Peki İsa’nın, düşmanları karşısında cesur olmasına ve ölene dek sadık kalmasına ne yardım etti? Yehova’ya olan güveni. İsa öğrencilerinin de benzer sınavlar yaşayacağını biliyordu; bu nedenle Yehova’dan onları gözetmesini istedi (Yuhn. 17:11). Yehova’nın yanımızda olduğunu bilmek bize cesaret veriyor. Çünkü O, tüm düşmanlarımızdan çok daha güçlüdür (1. Yuhn. 4:4). Hiçbir şey O’nun dikkatinden kaçmaz. Eğer Yehova’ya güvenirsek korkularımızın üstesinden gelebilir ve cesur olabiliriz.

13. Arimatealı Yusuf nasıl cesaret gösterdi?

¹³ Arimatealı Yusuf’u düşünelim. O, Yahudi toplumunda saygı duyulan biriydi ve Yahudi yüksek mahkemesi olan Sanhedrin’in bir üyesiydi. Ancak İsa’nın yeryüzündeki hizmeti sırasında Yusuf hiç cesaret göstermedi. İsa’nın öğrencilerinden olmasına rağmen ‘Yahudilerin korkusundan bunu gizli tuttu’ (Yuhn. 19:38). Yusuf, İsa’ya iman etse de bunu başkalarından saklıyordu. Belki de toplumdaki saygın konumunu kaybetmekten korkuyordu. Ancak durum ne olursa olsun, İsa’nın ölümünden sonra “cesaretini toplayıp Pilatus’un huzuruna çıkarak İsa’nın bedenini istedi” (Mar. 15:42, 43). O, artık İsa’nın bir öğrencisi olduğunu kimseden saklamıyordu.

14. Başkalarının ne düşüneceğinden korkuyorsanız ne yapabilirsiniz?

¹⁴ Siz de hiç Yusuf gibi, korkuya kapılıyor musunuz? İşte ya da okulda bir Yehova’nın Şahidi olduğunuzu söylemekten çekindiğiniz oluyor mu? Başkalarının sizin hakkınızda ne düşüneceği endişesiyle, iyi haberi duyurmaktan ya da vaftiz olmaktan kaçınıyor musunuz? Böyle duyguların sizi doğru olanı yapmaktan alıkoymasına izin vermeyin. Yehova’ya içtenlikle dua edin ve size cesaret vermesini isteyin. O’nun, dualarınızı nasıl cevapladığını gördükçe daha güçlü ve cesur olacaksınız (İşa. 41:10, 13).

15. Öğrencilerin yaşadığı sevinç onları ne yapmaya yöneltti? (Luka 24:52, 53).

¹⁵ İsa öldüğünde öğrencileri çok üzgündü. Çünkü sadece sevdikleri bir dostlarını değil, sanki ümitlerini de kaybetmişlerdi (Luka 24:17-21). Ancak İsa, diriltildikten sonra öğrencilerine göründüğünde  onlara kendisiyle ilgili yazılanların nasıl yerine geldiğini açıkladı. Ayrıca onlara çok önemli bir görev de verdi (Luka 24:26, 27, 45-48). İsa 40 gün sonra göğe çıkarken öğrencileri artık üzgün değil, sevinçliydi. Çünkü Efendilerinin hayatta olduğunu ve kendilerine yardım etmeye hazır olduğunu biliyorlardı. Bu sevinç onları Yehova’ya yılmadan hizmet etmeye yöneltti (Luka 24:52, 53’ü okuyun; Elçi. 5:42).

16. İsa’nın öğrencilerini örnek almak için ne yapabiliriz?

¹⁶ İsa’nın öğrencilerini nasıl örnek alabiliriz? Sadece Anma Toplantısı döneminde değil, bütün bir yıl boyunca Yehova’ya sevinçle hizmet ederek. Tabii bunun için Tanrı’nın Krallığını hayatımızda ön plana koymalıyız. Örneğin birçok kardeşimiz hizmete çıkmak, ibadetlere katılmak ve düzenli olarak aile ibadeti yapmak için iş saatlerinde ayarlamalar yapıyor. Bazıları da cemaatte daha çok şey yapabilmek ya da ihtiyacın daha büyük olduğu bir yerde hizmet edebilmek için yaşamlarını sadeleştiriyor. Elbette Yehova’ya hizmetimizi sürdürebilmemiz için dayanma gücüne ihtiyacımız var. Fakat Yehova, Krallığa hayatımızda ilk yeri verirsek bizi bol bol ödüllendireceğine söz veriyor (Özd. 10:22; Mat. 6:32, 33).

17. Anma Toplantısı döneminde ne yapmaya kararlısınız? (Resme bakın.)

¹⁷ 4 Nisan Salı günü Anma Toplantısına katılmayı heyecanla bekliyoruz. Fakat İsa’nın hizmeti ve ölümü ve hem onun hem de Yehova’nın bize gösterdiği sevgi üzerinde düşünmek için o güne dek beklememize gerek yok. Anma Toplantısından önceki ve sonraki haftalarda bu konular üzerinde düşünmek için her fırsatı değerlendirin. Örneğin, Kutsal Kitap İnceleme Rehberi’ndeki “İsa’nın Yeryüzündeki Son Haftası” başlıklı çizelgeyi inceleyebilir ve orada yer alan kayıtlar üzerinde derin düşünebilirsiniz. Bunu yaparken minnettarlığınızı, sevginizi, cesaretinizi ve sevincinizi artıracak kısımlara odaklanın. Ardından İsa’nın ve Yehova’nın sizin için yaptıklarına duyduğunuz minnettarlığı nasıl gösterebileceğiniz üzerinde düşünün. İsa’nın, Anma Toplantısı döneminde onu hatırlamak için yaptığınız her şeye çok değer verdiğini unutmayın (Vah. 2:19).