1, 2. Davut Tanrı’ya vefalı olduğunu nasıl gösterdi? (Makalenin başındaki resme bakın.)

GECENİN karanlığında Davut ve Abişay 3.000 askerin uyuduğu ordugâhın içinde sessizce ilerliyordu. Bu iki adam Kral Saul’u ordugâhın ortasında derin bir uykuda buldu. Saul, Davut’u bulup öldürmek için Yahuda çölüne gelmişti. Abişay fısıltıyla, “İzin ver de, onu mızrakla bir kerede yere çakayım. İkinci kez vurmama gerek bile kalmaz” dedi. Ancak Davut’un sözleri şaşırtıcıydı: ‘Onu öldürme. Çünkü kim Yehova’nın mesihine el kaldırır da suçsuz sayılır? Yehova’nın önünde, Yehova’nın mesihine el kaldırmak aklımdan bile geçmez’ (1. Sam. 26:8-12).

² Davut Tanrı’ya vefa göstermenin neler içerdiğini anlamıştı. Onun Saul’a zarar verme gibi bir niyeti yoktu. Çünkü Saul, Tanrı’nın İsrail kralı olarak atadığı kişiydi. Yehova’nın vefalı hizmetçileri O’nun atadığı kişilere saygı gösterir. Evet, Yehova  toplumundan ‘vefalı sevgiyi sevmelerini’ ister (Mika 6:8’i okuyun; dipnot).

3. Abişay Davut’a vefasını nasıl gösterdi?

³ Abişay’ın Davut’a her zaman saygısı vardı. Davut kral olduktan sonra yaşanan bir olayı düşünelim. Davut Bat-şeba’yla zinasını gizlemeye çalışırken, Bat-şeba’nın kocası Uriya’yı savaşta öldürtmek için Abişay’ın kardeşi Yoab’dan yardım almıştı (2. Sam. 11:2-4, 14, 15; 1. Tar. 2:16). Abişay bu olayla ilgili bir şeyler biliyor olabilirdi ama Tanrı’nın atadığı kral olarak Davut’a saygı duymaya devam etti. Üstelik Abişay askeri lider olarak gücünü asla İsrail tahtını ele geçirmek için kullanmadı. Tersine Davut’u hainlik edenlere ve diğer düşmanlara karşı savundu (2. Sam. 10:10; 20:6; 21:15-17).

4. (a) Davut Tanrı’ya vefa göstermek konusunda bizim için nasıl bir örnektir? (b) Başka kimleri ele alacağız?

⁴ Davut’un Kral Saul’a zarar vermeyi reddetmesi onun Yehova’nın vefalı bir hizmetçisi olduğunu gösterdi. Davut gençken, ‘Yaşayan Tanrı’nın ordularına meydan okumaya’ cüret eden Filistî dev Golyat’ın karşısına çıkmıştı (1. Sam. 17:23, 26, 48-51). Kral olduktan sonra, zina ve cinayet içeren büyük günahlar işlediğinde Natan peygamber ona yanlışını gösterince bunu kabul etmiş ve tövbe etmişti (2. Sam. 12:1-5, 13). İlerlemiş yaşlarında da Tanrı’ya vefa göstermeye devam etti. Örneğin Yehova’nın mabedinin inşası için cömert bir şekilde bağışta bulundu (1. Tar. 29:1-5). Evet, Davut ciddi hatalar yaptı ama Tanrı’ya vefasını korudu (Mezm. 51:4, 10; 86:2). Davut ve çağdaşlarıyla ilgili kayıtlara bakarak şu sorulara yanıt bulabiliriz: Vefa konusunda önceliğimizi neye göre belirlemeliyiz? Vefalı olmak hangi nitelikleri göstermemizi gerektirir?

5. Abişay’ın hatasından hangi dersi alıyoruz?

⁵ Abişay Saul’un ordugâhına gizlice girerken vefa konusunda önceliğini doğru belirlememişti. Davut’a vefasından dolayı Kral Saul’u öldürmek istiyordu ama Davut ‘Yehova’nın mesihine el kaldırmanın’ yanlış olacağını fark ederek onu durdurdu (1. Sam. 26:8-11). Bu olaydan önemli bir ders çıkarıyoruz: Yüreğimizde farklı kişilere vefa duygusu hissetmemiz doğru olsa da öncelik sırasını Kutsal Kitap ilkelerine göre belirlemeliyiz.

6. Ailemize ve arkadaşlarımıza vefa göstermemiz doğalsa da hangi konuda dikkatli olmalıyız?

⁶ Vefa yürekten kaynaklanır, ancak yüreğimiz haindir (Yer. 17:9). Bu yüzden Tanrı’ya vefalı birinin, yakın bir arkadaşına ya da akrabasına yanlış bir şey yapıyor olsa bile güçlü bir vefa hissetmesi kolaydır. Özellikle bize yakın olan biri hakikati bıraktığında her zaman önce Yehova’ya vefa duymamız gerektiğini hatırlamalıyız (Matta 22:37’yi okuyun).

7. Bir hemşire zor bir durumda Tanrı’ya nasıl vefalı kaldı?

⁷ Yakın bir akrabamız cemaatten çıkarıldığında vefa konusunda ikilem yaşayabiliriz. Ayşe ^[1] isimli hemşire de benzer bir durum yaşadı. Cemaatten çıkarılmış annesi bir gün onu aradı. Annesi onun evine gelmek istiyordu, çünkü ailesinin kendisinden uzak durması ona acı veriyordu. Annesinin bu ricası Ayşe’yi derinden üzdü. Ona cevabını mektupla açıklayacağını söyledi. Cevap yazmadan önce Kutsal Kitabın bu konudaki ilkelerini gözden geçirdi (1. Kor. 5:11; 2. Yuhn. 9-11). Mektubu yazdı ve annesine yanlış davranışlarıyla ve tövbe etmemekle aileden uzak kalmayı kendisinin seçtiğini nazikçe hatırlattı. Ona, “Acını dindirmenin tek  yolu var, o da Yehova’ya geri dönmek” dedi (Yak. 4:8).

8. Hangi nitelikler Tanrı’ya vefamızı göstermemize yardım eder?

⁸ Davut’la aynı dönemde yaşamış olan kişilerin vefası, Tanrı’ya vefamızı göstermemize yardım edebilecek üç niteliğe dikkat çekiyor. Bu nitelikler, alçakgönüllülük, iyilik ve cesarettir. Şimdi bunları tek tek inceleyelim.

9. Abner neden Davut’u öldürmeye çalıştı?

⁹ Davut, Golyat’ın kesik başı elinde Kral Saul’la konuşurken onu en az iki kişi izliyor olmalıydı. Biri sonradan Davut’la antlaşma yapan Saul’un oğlu Yonatan, diğeri de ordu komutanı Abner’di (1. Sam. 17:57–18:3). Abner daha sonra Davut’u öldürmek isteyen Saul’a yardım etti. Davut onlar hakkında “Zorbalar canıma kastetti” diye yazmıştı (Mezm. 54:3; 1. Sam. 26:1-5). Hem Yonatan hem de Abner Tanrı’nın, Davut’u İsrail’in sonraki kralı olarak seçtiğini biliyordu. Fakat Abner Saul öldükten sonra Davut’u desteklemedi. Tersine Saul’un oğlu İş-boşet’i kral yapmaya çalıştı. Abner daha sonra kendisi de kral olmak istemiş olabilir; Kral Saul’un cariyesiyle belki de bu yüzden birlikte oldu (2. Sam. 2:8-10; 3:6-11). Yonatan’la Abner’in Davut’a olan tutumu neden bu kadar farklıydı? Çünkü Yonatan Yehova’ya vefalıydı ve alçakgönüllüydü ama Abner değildi.

10. Abşalom neden Tanrı’ya vefa göstermedi?

¹⁰ Davut’un oğlu Abşalom’un da Tanrı’ya vefa göstermesini engelleyen şey alçakgönüllü olmamasıydı. Kral olmak istediğinden “Kendisi için bir savaş arabası yaptırdı, önü sıra koşacak atlar ve elli adam hazırladı” (2. Sam. 15:1). Ayrıca halkı kendisine vefa göstermeye ikna etti. Abner gibi Abşalom da, Yehova’nın Davut’u İsrail’in kralı olarak atadığını bilmesine rağmen onu öldürmenin yollarını aradı (2. Sam. 15:13, 14; 17:1-4).

11. Abner, Abşalom ve Baruk’la ilgili kayıtlardan nasıl yararlanabiliriz?

¹¹ Abner ve Abşalom’la ilgili kayıt, aşırı hırsın bir insanı kolayca Tanrı’ya vefasız duruma getirebileceğini gösteriyor. Kuşkusuz Yehova’nın hiçbir sadık hizmetçisi böyle bencil ve kötü bir yol izlemek istemez. Fakat zenginliğe ya da prestijli bir  kariyere sahip olma isteği de İsa’nın bir takipçisine ruhen zarar verebilir. Yeremya peygamberin yazmanı Baruk da belirtilmeyen bir sebeple ruhi şeylerin önemini gözden kaçırmıştı. Yehova’nın ona mesajı şuydu: “Bu ülkeyi de, kurduklarımı da Ben yıkacağım, diktiğimi Ben sökeceğim. Sana gelince, hep büyük şeyler peşindesin. Böyle şeyler peşinde olma” (Yer. 45:4, 5). Bunu duymak Baruk’u kendine getirdi. Bu kötü sistemin sonuna yaklaşırken Tanrı’nın bu sözlerini aklımızda tutmak ne kadar akıllıca olur.

12. Bencil davranırsak neden Tanrı’ya vefalı olamayız? Açıklayın.

¹² Meksika’da yaşayan Daniel birader de Tanrı’ya vefa göstermekle kendi isteklerini gerçekleştirmek arasında bir seçim yapmak zorunda kaldı. Şahit olmayan bir kızla evlenmek istiyordu. Şöyle anlatıyor: “Öncülük hizmetine başladıktan sonra bile onunla yazışmaya devam ettim. Ama sonunda gururu bir kenara bıraktım ve olgun bir ihtiyara vefa konusunda yaşadığım ikilemi anlattım. O ihtiyar Tanrı’ya vefamı korumak için artık onunla yazışmamam gerektiğini görmeme yardım etti. Çok dua ettim, çok da gözyaşı döktüm ama bunu yaptım. Kısa süre sonra hizmetteki sevincimin arttığını gördüm.” Daniel daha sonra Yehova’yı seven bir hemşireyle evlendi, şimdi çevre gözetmeni olarak hizmet ediyor.

13. Davut günah işlediğinde Natan nasıl hem Davut’a hem de Tanrı’ya vefalı kaldı?

¹³ Yehova’ya vefamız bazen insanlara duyduğumuz vefayı etkileyebilir. Natan peygamber Tanrı’ya vefasını sürdürürken Davut’a da vefalı kalmıştı. Natan, Davut’un bir kadınla zina yaptığını ve kocasının savaşta ölmesini sağladığını öğrendi. Yehova Natan’ı Davut’u azarlaması için gönderdiğinde, o Davut’a vefa duysa da cesur davranarak bu emre itaat etti. Natan hikmetle, nazik ve düşünceli bir şekilde onun yanlışını gösterdi. Günahlarının ne kadar ciddi olduğunu görmesine yardım etmek için bir örnek anlattı. Örnek, fakir bir adamın kuzusunu alan bir zengin adamın yaptığı adaletsizliği açığa vuruyordu. Davut zengin adamın yaptıklarına öfkesini dile getirdiğinde Natan, “O adam sensin!” dedi. Davut meseleyi kavramıştı (2. Sam. 12:1-7, 13).

14. Nasıl hem Yehova’ya hem de yakınınıza vefa gösterebilirsiniz?

 ¹⁴ İyilik niteliği, vefa konusunda ikilem yaşadığınızda size yardım edebilir. Örneğin bir iman kardeşinizin ciddi bir günah işlediğini kesin olarak biliyor olabilirsiniz. O kişi özellikle de yakın arkadaşınız ya da akrabanızsa ona vefa hissedebilirsiniz. Fakat eğer onun bu günahını örterseniz Tanrı’ya vefasızlık etmiş olursunuz. Tabii ki Yehova’ya olan vefamız ilk sırada yer almalı. Bu yüzden Natan gibi nazik fakat kararlı olun. O kişiye ihtiyarlardan yardım alması için ısrar edin. Eğer makul bir süre içinde bunu yapmazsa Tanrı’ya olan vefanız sizi durumu ihtiyarlara bildirmeye yöneltmeli. Bunu yaparak Yehova’ya vefalı olduğunuzu, arkadaşınızın ya da akrabanızın iyiliğini düşündüğünüzü göstermiş olacaksınız. Çünkü ihtiyarlar o kişiyi yumuşak bir tutumla düzeltmeye çalışacaktır (Levioğulları 5:1 ve Galatyalılar 6:1’i okuyun).

15, 16. Huşay’ın Tanrı’ya vefa göstermek için neden cesarete ihtiyacı vardı?

¹⁵ Huşay’ın Tanrı’ya vefasını göstermesi için cesur olması gerekiyordu. O, Kral Davut’un vefalı bir arkadaşıydı. Fakat Davut’un oğlu Abşalom birçok kişinin gönlünü kazandığında, Yeruşalim’i ve tahtı ele geçirmeye çalıştığında, Huşay’ın vefası sınandı (2. Sam. 15:13; 16:15). Davut şehirden kaçmıştı. Peki Huşay ne yapacaktı? Davut yerine Abşalom’a mı vefa gösterecekti, yoksa hayatını kurtarmak için kaçan yaşlı kralının mı peşinden gidecekti? Huşay Tanrı’nın atadığı krala vefa gösterme kararından vazgeçmeyerek Zeytinlik Dağı’nda Davut’la buluştu (2. Sam. 15:30, 32).

¹⁶ Davut Huşay’dan Yeruşalim’e geri dönmesini, Abşalom’un dostu gibi davranmasını ve Ahitofel’in öğüdünü boşa çıkarmasını istedi. Huşay hayatını tehlikeye atarak Yehova’ya vefalı olduğunu gösterdi ve Davut’un istediği şeyi yaptı. Davut’un duası cevaplandı, Huşay’ın cesurca verdiği öğüt Ahitofel’in öğüdünden daha iyi görüldü (2. Sam. 15:31; 17:14).

17. Vefa göstermek için neden cesarete ihtiyacımız var?

¹⁷ Bizim de Yehova’ya vefalı kalmak için cesarete ihtiyacımız var. Birçoğumuz Tanrı’ya vefamızı göstermek için ailemizin, iş arkadaşlarımızın ya da devlet yetkililerinin baskısı karşısında kararlılığımızı koruyoruz. Japonya’da yaşayan Taro için anne babasına vefa ve itaat göstermek çocukluğundan beri en önemli şeydi. Bunu sadece mecbur olduğundan yapmıyordu. Ailesini gerçekten mutlu etmek istiyordu. Ailesi Yehova’nın Şahitleriyle görüşmesine karşı çıktığında, ona çok acı verse de ibadetlere gitmeye kararlı olduğunu onlara söyledi. Taro şöyle diyor: “O kadar öfkelendiler ki yıllarca eve onları görmeye gitmemi yasakladılar. Kararımdan dönmemek için Yehova’dan cesaret istedim. Zamanla tutumları yumuşadı, artık onları düzenli olarak ziyaret edebiliyorum” (Özdeyişler 29:25’i okuyun).

18. Bu inceleme size ne açıdan yardımcı oldu?

¹⁸ Biz de Davut, Yonatan, Natan ve Huşay gibi Yehova’ya vefalı kalalım, böylece büyük bir doyum hissedeceğiz. Diğer yandan Abner ve Abşalom’un vefasızlığından ders alalım. Kuşkusuz Davut gibi Yehova’ya bağlı kalmak istiyoruz. Kusurlu insanlar olarak hatalar işlemekten kaçamayız. Yine de Yehova’ya duyduğumuz vefaya yüreğimizde en önemli yeri verdiğimizi gösterebiliriz.