1, 2. Yonatan’ın Davut’la olan dostluğu neden göze çarpan bir vefa örneğidir?

YONATAN, genç Davut’un dev Golyat’a nasıl karşı çıktığını görünce çok şaşırmış olmalı. Davut “elinde Golyat’ın kafasıyla” Yonatan’ın babası, İsrail Kralı Saul’un önünde duruyordu (1. Sam. 17:57). Yonatan herhalde Davut’un cesaretine hayran kalmıştı. Tanrı’nın Davut’la birlikte olduğu açıkça ortadaydı. “Yonatan Davut’a gönülden bağlandı. . . . . Davut’u canı gibi sevdi ve aralarında antlaştılar” (1. Sam. 18:1-3). O, hayatının sonuna dek Davut’a vefalı kaldı.

² Tanrı İsrail’in sonraki kralı olarak Davut’u seçmesine rağmen Yonatan’ın Davut’a bağlılığı sürdü. Saul Davut’u öldürmeye çalıştığında Yonatan onun hayatı için endişelendi. Dostu Davut’u cesaretlendirmek için onun saklandığı Horeş’e, Yahudiye çölüne gitti. ‘Yonatan, Davut’un Tanrı’ya güvenini pekiştirdi.’ Ona, “Korkma . . . . sen İsrail’in kralı olacaksın” dedi. “Ben de senden sonra gelen adam olacağım” (1. Sam. 23:16, 17).

3. Hangi şey Yonatan için Davut’a vefa göstermekten daha önemliydi, bunu nereden biliyoruz? (Makalenin başındaki resme bakın.)

 ³ Vefa, neredeyse herkesin değer verdiği bir niteliktir. Ancak Yonatan’ın Tanrı’ya vefasını dikkate almadan Davut’a olan vefasını takdir edersek çok önemli bir noktayı gözden kaçırmış oluruz. Yonatan neden Davut’u rakip değil dost olarak gördü? Anlaşılan Yonatan’ın kendi geleceğinden daha çok önem verdiği şeyler vardı. Onun Davut’un ‘Tanrı’ya güveninin pekişmesine’ yardım ettiğine dikkat edin. Görüyoruz ki Tanrı’ya vefa Yonatan’ın yüreğinde en önemli yere sahipti. Davut’a olan vefasının temelinde Yehova’ya duyduğu vefa vardı. Bu iki adam hayatları boyunca şu yeminlerine vefayla bağlı kaldılar: “Benimle senin aranda, benim soyumla senin soyun arasında Yehova devirler boyu şahit olsun” (1. Sam. 20:42).

4. (a) Hangi şey bize gerçek doyum ve mutluluk verir? (b) Bu makalede neyi inceleyeceğiz?

⁴ İsa’nın takipçileri olarak sadece başkalarının vefasına değer vermeyiz; ailemize, arkadaşlarımıza ve iman kardeşlerimize biz de vefa gösteririz (1. Sel. 2:10, 11). Peki öncelikli olarak kime vefa göstermeliyiz? Tabii ki bize hayat veren Kişiye (Vah. 4:11). Bu vefayı sürdürmek bize gerçek bir sevinç ve doyum verir. Ancak Tanrı’ya vefamızı göstermek için zor sınavlarda bile O’na bağlı kalmalıyız. Yonatan’ın bıraktığı örnek Yehova’ya vefa göstermemize nasıl yardım edebilir? Bu makalede zor görünen şu dört durumu ele alacağız: (1) Yetki sahibi biri saygımızı hak etmiyor gibi göründüğünde. (2) Kime vefa göstereceğimizle ilgili ikilem yaşadığımızda. (3) Yanlış anlaşıldığımızda ya da haksızlığa uğradığımızda. (4) Vefa ile kişisel çıkarlarımız çeliştiğinde.

5. Saul kralken İsrail toplumunun Tanrı’ya vefalı kalması neden zordu?

⁵ Yonatan’ın babası Saul, Tanrı tarafından kral olarak seçilmesine rağmen sonradan itaatsizlik etti ve Yehova tarafından reddedildi (1. Sam. 15:17-23). Tanrı Saul’u hemen tahttan indirmedi, dolayısıyla onun kötü davranışları halk ve yakın çevresi için bir sınav haline geldi. “Yehova’nın tahtına” oturmuş olan Kral Saul yanlış bir yol izlediği için onlar Tanrı’ya vefalı kalma konusunda zorluk yaşadılar (1. Tar. 29:23).

6. Hangi şey Yonatan’ın Yehova’ya vefalı kaldığını gösterir?

⁶ Saul ilk kez itaatsiz bir tavır sergilediğinde oğlu Yonatan Yehova’ya vefasını gösterdi (1. Sam. 13:13, 14). Samuel peygamber şöyle demişti: “Büyük isminden ötürü Yehova halkını terk etmeyecek” (1. Sam. 12:22). 30.000 savaş arabası olan büyük bir Filistî ordusu İsrail’i tehdit ettiğinde Yonatan bu sözlere inandığını gösterdi. Saul’un yalnızca 600 adamı vardı ve kendisiyle Yonatan’ın dışında hiçbirinin silahı yoktu. Buna rağmen Yonatan sadece yanındaki silahtarıyla birlikte bir Filistî birliğine yaklaştı. “İster çok ister az kişiyle olsun Yehova’nın sağlayacağı kurtuluşu hiçbir şey engelleyemez” dedi. Bu iki İsrailli orada yaklaşık 20 kişiyi öldürdü. Sonra “yer sarsılmaya başladı. Ve bu, Tanrı’dan gelen bir sarsıntı halini aldı.” Kargaşaya düşen Filistîler birbirlerine saldırdılar. Evet, Yonatan’ın imanı zafere yol açtı (1. Sam. 13:5, 15, 22; 14:1, 2, 6, 14, 15, 20).

7. Yonatan babasına nasıl davrandı?

⁷ Saul’un Yehova’yla arasındaki ilişki giderek bozulmasına rağmen Yonatan mümkün olan her seferinde babasıyla işbirliği  yaptı. Örneğin Tanrı’nın toplumunu savunmak için birlikte savaştılar (1. Sam. 31:1, 2).

8, 9. Tanrı’nın yetki verdiği kişilere saygı gösterdiğimizde O’na nasıl vefa göstermiş oluyoruz?

⁸ Yonatan gibi biz de yetkililere sınırlı ölçüde boyun eğerek Yehova’ya vefamızı gösterebiliriz. Bazıları saygımızı hak etmiyor gibi görünse de Tanrı bizden bunu bekler. Örneğin devlette sorumlu konumdaki biri yolsuzluk yapıyor olabilir, ancak onun konumuna yine de saygı duyarız, çünkü sınırlı ölçüde de olsa “baştaki yetkililere” boyun eğiyoruz (Romalılar 13:1, 2’yi okuyun). Aslında her birimiz Yehova’ya vefamızı O’nun yetki verdiği kişilere saygı duyarak gösterebiliriz (1. Kor. 11:3; İbr. 13:17).

⁹ Güney Amerika’da yaşayan Olga hemşire ^[1] zor koşullarda bile kocasına saygı göstererek Tanrı’ya vefasını ortaya koydu. Kocası yıllar boyunca onun Yehova’nın Şahidi olmasından duyduğu rahatsızlığı dile getirdi. Onu duygusal olarak yaraladı, hakaret etti, konuşmayarak tavır aldı ve çocukları alıp kendisini terk etmekle tehdit etti. Ama Olga kötülüğe kötülükle karşılık vermedi. Eşinin yemeğini yapmaya, kıyafetlerini yıkamaya ve ailesinin ihtiyaçlarıyla ilgilenmeye devam ederek iyi bir eş olmak için elinden geleni yaptı (Rom. 12:17). Kocası ailesiyle ve iş arkadaşlarıyla buluştuğunda mümkün oldukça ona eşlik etti. Örneğin kocası babasının cenazesi için onları başka bir şehre götürmek istediğinde çocukları hazırladı ve yolculuk için ihtiyaçları olan her şeyi ayarladı. Sonra da cenaze töreni bitene kadar kilisenin kapısında bekledi. Olga’nın sabrı ve saygısı sayesinde yıllar sonra kocasının tutumu yumuşamaya başladı. Artık Olga’yı İbadet Salonuna götürüyor, hatta gitmesi için teşvik ediyor ve ara sıra eşiyle birlikte ibadete katılıyor (1. Pet. 3:1).

10. Yonatan kime vefa göstermesi gerektiğini nereden biliyordu?

¹⁰ Saul Davut’u öldürmeye kararlı olduğundan Yonatan kime vefa göstermesi gerektiğiyle ilgili bir seçim yapmak  zorunda kaldı. Davut’la bir antlaşma yapmıştı, fakat aynı zamanda babasına da itaatliydi. Ancak Yonatan Tanrı’nın Saul’la değil, Davut’la birlikte olduğunu biliyordu. Bu yüzden Davut’a olan vefasını Saul’a olan vefasından önde tuttu. Davut’u saklanması için uyardı ve sonra Saul’a onu övdü (1. Samuel 19:1-6’yı okuyun).

11, 12. Tanrı’ya duyduğumuz sevgi, O’na vefalı kalmayı seçmemize nasıl yardım edebilir?

¹¹ Tanrı’ya duyduğu vefa Alice isimli Avustralyalı bir hemşireye yardım etti; o, kime ne ölçüde vefa göstermesi gerektiğine karar vermeliydi. Kutsal Kitabı incelemeye başladığında öğrendiği güzel şeyleri ailesiyle paylaşmaya başladı. Daha sonra ailesine Noel’i onlarla birlikte kutlayamayacağını açıkladı. Bunun sebeplerini anlattı, ancak onların başta duyduğu kaygı zamanla öfkeye dönüştü. Onun ailesine sırt çevirdiğini düşündüler. Alice şöyle anlatıyor: “Annem sonunda beni reddettiğini söyledi. Bu beni çok sarstı ve derinden yaraladı, çünkü ailemi gerçekten çok seviyordum. Yine de yüreğimdeki en önemli yerin Yehova ve Oğluna ait olduğuna karar verdim. Ve sonraki çevre ibadetinde vaftiz edildim” (Mat. 10:37).

¹² Dikkat etmezsek bir millete, bir okula ya da bir spor takımına duyduğumuz vefa zamanla Yehova’ya duyduğumuz vefanın önüne geçebilir. Henry’nin yaşadıklarına bakalım. O satranç oynamayı çok seviyordu. Okulu satranç turnuvasını her yıl kazanırdı ve o da elinden gelenin en iyisini yapmak istiyordu. Fakat şunu kabul ediyor: “Zamanla okuluma duyduğum vefa, Tanrı’ya duyduğum vefanın önüne geçmeye başladı. Hafta sonları katıldığım satranç maçları Krallıkla ilgili faaliyetlere yer bırakmıyordu. Bu yüzden takımdan ayrılmaya karar verdim” (Mat. 6:33).

13. Tanrı’ya duyduğumuz vefa aile sorunlarını çözmekte bize nasıl yardım edebilir?

¹³ Ailede önce kime vefa göstereceğimize karar vermek zor olabilir. Ken şöyle anlatıyor: “Yaşlı annemi düzenli olarak ziyaret etmek istiyordum ve ara sıra bizde kalmasını da istiyordum. Ama annem ve eşim pek geçinemiyorlardı. Başlarda ikileme düştüm, çünkü birini memnun ettiğimde diğeri mutsuz oluyordu. Sonra, böyle durumlarda vefa göstermem gereken ilk kişinin eşim olduğunu fark ettim. Bu yüzden eşimin duygularını hesaba katarak onun kabul edebileceği bir çözüm yolu buldum.” Ken, Tanrı’ya duyduğu vefa ve Kutsal Kitaba olan saygısı nedeniyle cesaretini toplayıp eşine annesine neden iyi davranması gerektiğini açıkladı, annesine de eşine neden saygı duyması gerektiğini anlattı (Başlangıç 2:24 ve 1. Korintoslular 13:4, 5’i okuyun).

14. Saul Yonatan’a nasıl haksızlık etti?

¹⁴ Sorumlu konumdaki biri bize haksızlık ettiğinde Yehova’ya vefamız sınanabilir. Yonatan da böyle bir sınavla karşılaşmış olabilir. Tanrı’nın meshettiği kral olan Saul, oğlunun Davut’la dostluğunun farkındaydı, ancak bunun nedenlerini anlamamıştı. Büyük bir öfke patlaması yaşayarak Yonatan’ı başkalarının önünde küçük düşürdü. Yonatan yine de misilleme yapmadı. Tanrı’ya ve bir gün İsrail’in kralı olacak Davut’a vefa göstermekten de vazgeçmedi (1. Sam. 20:30-41).

15. Bir kardeş bize haksızlık ettiğinde tepkimiz ne olmalı?

¹⁵ Yehova’nın toplumunda cemaatlere önderlik eden biraderler herkese adil davranmaya çalışır. Fakat onlar da kusurludur ve bazen davranışlarımızı yanlış anlayabilirler (1. Sam. 1:13-17). Eğer haksızlığa uğradıysak  ya da yanlış anlaşıldıysak Yehova’ya vefa göstermeye devam edelim.

16. Hangi durumlarda bencil davranmayarak Tanrı’ya vefalı kalmalıyız?

¹⁶ Saul Yonatan’a kendi çıkarını düşünmesi için ısrar etti (1. Sam. 20:31). Fakat Yonatan Tanrı’ya vefası nedeniyle, kral olmanın kendisine sağlayacağı yararların peşine düşmektense Davut’la dost olmayı seçti. Yehova’nın ‘kendi zararına da olsa yemininden dönmeyen’ kişiyi onayladığını aklımızda tutarsak biz de Yonatan gibi özverili olmak isteyeceğiz (Mezm. 15:4). Yonatan Davut’a ettiği ‘yeminden dönmedi’, biz de verdiğimiz sözlerin arkasında durmalıyız. Örneğin bir iş anlaşmasına bağlı kalmak beklediğimizden daha zor gelmeye başladıysa Tanrı’ya vefamız ve Kutsal Kitaba saygımız bizi sözümüzü tutmaya yöneltmeli. Ya evliliğimizi sürdürmek bizi beklemediğimiz kadar zorluyorsa ne olacak? Tanrı’ya sevgimiz tabii ki eşimize vefalı kalmamızı sağlayacak (Malaki 2:13-16’yı okuyun).

17. Bu makale size hangi açıdan yardımcı oldu?

¹⁷ Yonatan’ın yaşamı üzerinde düşündüğümüzde içimizde Tanrı’ya onun gibi vefalı olma isteği uyanmıyor mu? Hiçbir zaman kişisel çıkarlarımızın peşinde koşmayalım. Bizi hayal kırıklığına uğratan kişiler olsa bile, Yonatan gibi toplumuna vefalı kalarak Yehova’ya vefamızı gösterelim. Zor koşullarda Yehova Tanrı’ya vefalı kaldığımızda O’nun yüreğini sevindiririz ve bu şekilde tadabileceğimiz en büyük doyumu hissederiz (Özd. 27:11). Yehova’ya vefalı kalırsak O’nun her şeyi kendisini sevenlerin yararına olacak şekilde yapacağını göreceğiz. Sonraki makalede Davut’la aynı dönemde yaşamış vefalı ve vefasız kişilerden alacağımız değerli dersleri göreceğiz.