Böyle bir hayatı arzu etmek garip mi? Kesinlikle değil. Kutsal Kitap Tanrı’nın bu arzuyu içimize koyduğunu söyler (Vaiz 3:11). Ayrıca “Tanrı sevgidir” der (1. Yuhanna 4:8). Sevgi dolu Tanrı’nın içimize asla gerçekleşmeyecek bir arzu koyması mantıklı olur muydu?

Şu bir gerçek ki, kimse ölmek istemez. Aslında Kutsal Kitap ölümden ‘düşmanımız’ olarak söz eder (1. Korintoslular 15:26). Kimi daha kısa kimi daha uzun yaşasa da hiç kimse ölümden kaçamaz. Ölümü düşünmek birçok kişiyi rahatsız eder, hatta korkutur. Peki bu düşmanı yenmek mümkün mü?

Tanrı’nın aslında ölmemizi amaçlamadığını öğrenmek sizi şaşırtır mıydı? Kutsal Yazılardaki Başlangıç kitabı, Tanrı’nın insanların yeryüzünde sonsuza dek yaşamasını amaçladığını gösterir. Yehova * Tanrı, yeryüzünü insanın yaşaması için özenle yarattı. Ardından ilk insan olan Âdem’i yarattı ve onu Aden bahçesine, yani cennete yerleştirdi. Sonra “Tanrı yaptığı her şeye baktı; hepsi çok iyiydi” (Başlangıç 1:26, 31).

 Tanrı, Âdem’i kusursuz bir insan olarak yarattı (Tekrar 32:4). Âdem’in karısı Havva’da da hiçbir kusur yoktu, hem bedenen hem de zihnen kusursuzdu. Yehova onlara şöyle dedi: “Çocuklar sahibi olun, çoğalın, yeryüzünü doldurun ve onu denetiminiz altına alın. Denizin balıklarına, gökte uçan kanatlılara ve yeryüzündeki tüm canlılara hâkim olun” (Başlangıç 1:28).

Âdem ve Havva’nın dünyayı insanlarla doldurmaları zaman alacaktı. Havva’nın çocukları olacaktı, sonra bu çocukların da çocukları olacaktı ve Tanrı’nın amaçladığı gibi yeryüzü insanlarla dolana dek bu devam edecekti (İşaya 45:18). Yehova’nın amacı Âdem ve Havva’nın yalnızca çocuklarını, belki de torunlarını görecek kadar yaşaması olsaydı onlara böyle bir görev verir miydi?

Ayrıca, hayvanlara hâkim olma görevini de düşünün. Tanrı Âdem’e hayvanlara isim koymasını söylemişti ve bu zaman isteyen bir işti (Başlangıç 2:19). Bununla birlikte hayvanlara hâkim olmakla ilgili görev, Âdem’in onlar hakkında bilgi almasını ve onlara nasıl bakacağını öğrenmesini gerektiriyordu. Bu görev, hayvanlara isim vermekten çok daha fazla zaman alacaktı.

Dolayısıyla Tanrı’nın Âdem ve Havva’ya yeryüzünü doldurma ve hayvanlara hâkim olma görevi vermesi, onları uzun yıllar yaşayacak şekilde yarattığını kanıtlar. Gerçekten de Âdem çok uzun yıllar yaşadı.

Kutsal Kitap insanların bir zamanlar, günümüzdekinden çok daha uzun yaşadığını gösterir. Şöyle der: “Âdem toplam dokuz yüz otuz yıl yaşayıp öldü.” Kaydın devamında 900 yıldan uzun yaşamış 6 kişi daha sıralanır. Bu kişiler Şit, Enoş, Kenan, Yared, Metuşelah ve Nuh’tur. Onların hepsi Nuh’un zamanındaki Tufandan önce yaşadı ve Nuh, Tufan geldiğinde 600 yaşındaydı (Başlangıç 5:5-27; 7:6; 9:29). Onlar nasıl bu kadar uzun yaşayabildi?

Bu kişilerin hepsi, insanların kusursuz olduğu döneme yakın bir zamanda yaşamıştı. Muhtemelen bu kadar uzun yaşamalarının başlıca sebebi buydu. Peki kusursuz olmakla uzun yaşamanın arasında nasıl bir bağlantı var? Ölüm nasıl ortadan kalkacak? Cevapları bulmak için önce, insanların neden yaşlanıp öldüğünü anlamalıyız.