Meksika’da, Tamaulipas eyaletinin güzel bir şehri olan Ciudad Mante’de dünyaya geldim. Halkın büyük kısmı iyi ve cömert olsa da burası organize suçun yaygın olduğu tehlikeli bir şehirdi.

Dört erkek çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydum. Katolik olarak vaftiz edildim ve daha sonra kilise korosuna katıldım. Tanrı’yı memnun etmek istiyordum, çünkü O’nun tarafından yargılanmaktan ve cehennemde sonsuza dek yanmaktan çok korkuyordum.

Ben beş yaşındayken babam bizi terk etti. Bu beni derinden yaraladı ve içimde büyük bir boşluk duygusuna yol açtı. Biz onu bu kadar severken ailemizi neden bırakıp gittiğini bir türlü anlayamadım. Annem dört oğluna bakabilmek için uzun saatler çalışmak zorunda kaldı.

Bu durumu fırsat bilip benden büyük çocuklarla vakit geçirmek için okuldan kaçıyordum. Onlar bana küfretmeyi, sigara içmeyi, hırsızlık yapmayı ve dövüşmeyi öğretti. Başkalarına üstünlük sağlamak hoşuma gittiğinden boks yapmayı, güreşmeyi, dövüş sanatlarını ve silah kullanmayı öğrendim. Kavgacı bir genç olup çıkmıştım. Sık sık silahlı çatışmalara giriyordum. Birkaç kez kanlar içinde sokakta ölüme terk edildim. Beni o halde bulup hastaneye yetiştirmek zorunda kalan anneme çok büyük acılar yaşattım.

Ben 16 yaşındayken çocukluk arkadaşım Jorge bizi ziyaret etti. Yehova’nın Şahidi olduğunu ve bize önemli bir şey anlatmak istediğini söyledi. Kutsal Kitabı kullanarak inancını açıklamaya başladı. Kutsal Kitabı daha önce hiç okumamıştım. Tanrı’nın ismini ve amaçlarını öğrenmek beni çok mutlu etti. Jorge bize birlikte Kutsal Kitabı incelemeyi teklif etti, biz de kabul ettik.

Cehennemle ilgili gerçeği, yani Kutsal Kitapta böyle bir öğretinin olmadığını öğrenince çok rahatladım (Mezmur 146:4; Vaiz 9:5). Bunu öğrendikten sonra Tanrı’ya karşı yersiz bir korku duymayı bıraktım. O’nu, çocukları için en iyisini isteyen sevgi dolu bir Baba olarak görmeye başladım.

 Kutsal Kitabı inceledikçe kişiliğimde değişiklikler yapmam gerektiğini anladım. Alçakgönüllülük geliştirmem ve kavgacı olmamam gerekiyordu. 1. Korintoslular 15:33’teki şu öğütten çok yarar gördüm: “Kötü arkadaşlar iyi alışkanlıkları bozar.” Kişiliğimi değiştirmek istiyorsam beni olumsuz etkileyen kişilerle arkadaşlığımı kesmem gerektiğini fark ettim. Bu nedenle eski arkadaşlarımı bırakıp Yehova’nın Şahitleri arasından dostlar edindim. Şahitler aralarındaki anlaşmazlıkları çözmek için şiddete değil, Kutsal Kitap ilkelerine başvuruyorlardı.

Kutsal Yazılarda beni çok etkileyen başka bir kayıt da Romalılar 12:17-19’du. Orada şöyle yazıyor: ‘Kimsenin kötülüğüne kötülükle karşılık vermeyin. Üzerinize düşeni yaparak, mümkünse herkesle barış içinde kalın. Siz öç almayın, çünkü şöyle yazılmıştır: “Öç almak Bana aittir, kötülüğün karşılığını verecek olan Benim; Yehova’nın sözü.”’ Böylece Tanrı’nın, adaleti Kendi belirlediği şekilde ve zamanda yerine getireceğini anladım ve şiddet dolu hayatımı yavaş yavaş geride bıraktım.

Bir akşam eve dönerken yaşadığım olayı asla unutamam. Eski çetemin rakibi olan çeteden bir grup genç bana saldırdı ve liderleri sırtıma vurup “Savun kendini!” diye bağırdı. O anda Yehova’ya kısaca dua edip bu saldırı karşısında dayanmama yardım etmesini istedim. Karşılık vermek için çok güçlü bir arzu duysam da oradan uzaklaşmayı başarabildim. Ertesi gün o çete lideriyle tekrar karşılaştım. İçimi öfke ve öç alma isteği kapladı, fakat tekrar Yehova’ya içimden dua edip kendimi tutmama yardım etmesini istedim. Bu genç yanıma gelip şöyle deyince çok şaşırdım: “Dün akşam olanlar için özür dilerim. Açıkçası ben de senin gibi olmak istiyorum. Ben de Kutsal Kitabı incelemek istiyorum.” Öfkemi kontrol etmeyi başarabildiğim için ne kadar mutlu oldum anlatamam. Bu sayede o da Kutsal Kitabı incelemeye başladı.

Ne yazık ki ailemin geri kalanı o dönemde Kutsal Kitabı incelemeye devam etmedi. Fakat ben Kutsal Kitabı incelemeye ve hiç kimsenin ya da hiçbir şeyin bana engel olmasına izin vermemeye kesin kararlıydım. Tanrı’nın toplumundaki kişilerle düzenli olarak bir araya gelirsem duygusal yaralarımın iyileşeceğini ve ihtiyaç duyduğum aile ortamını bulacağımı biliyordum. İlerlemeye devam ettim ve 1991’de Yehova’nın bir Şahidi oldum.

Eskiden öfkeli, zorba ve kavgacı biriydim. Fakat Tanrı’nın Sözü hayatımı tamamen değiştirdi. Artık dinleyen herkesle Kutsal Kitaptaki barış mesajını paylaşıyorum. Ayrıca 23 yıldır Tanrı’ya tamgün hizmet etme ayrıcalığına sahibim.

Bir dönem Yehova’nın Şahitlerinin Meksika’daki bürosunda gönüllü olarak hizmet ettim. Orada hayat dolu genç bir kadın olan Claudia’yla tanıştım ve 1999’da evlendik. Bana böyle vefalı bir hayat arkadaşı verdiği için Yehova’ya minnettarım.

Eşimle birlikte Meksika İşaret Dili konuşan bir cemaatte hizmet ettik ve işitme engellilerin Yehova’yı tanımasına yardımcı olduk. Daha sonra Belize’ye gidip oradaki insanlara Kutsal Kitabı öğretmeye başladık. Artık çok daha basit bir hayat sürsek de mutlu olmak için ihtiyacımız olan her şeye sahibiz. Böyle bir hayatı hiçbir şeye değişmeyiz.

Zamanla annem Kutsal Kitabı incelemeye tekrar başladı ve Yehova’nın Şahidi oldu. Ağabeyim, eşi ve çocukları da artık Yehova’nın Şahidi. Ayrıca Kutsal Kitaptaki iyi haberi paylaştığım eski arkadaşlarımdan bazıları da Yehova’ya hizmet etmeye başladı.

Maalesef ailemden bazıları kavgacı mizacını değiştirmediği için hayatını kaybetti. Yaşam tarzımı değiştirmeseydim muhtemelen benim de sonum onlarınki gibi olacaktı. Neyse ki Yehova’nın toplumundaki kişiler bana sabırla ve şefkatle Kutsal Kitap ilkelerini uygulamayı öğretti. Beni Kendine ve toplumuna çektiği için Yehova’ya gerçekten minnettarım.