Gökteki Krallığın Müjdecilerinden Haberler

İmanları Ödüllendirildi

RESUL Pavlus imanıyla göze çarpan bir kişiydi ve iman kardeşlerini de böyle bir iman geliştirmeye teşvik etti. Şöyle dedi: “Allaha yaklaşan, onun var olduğuna, ve kendisini arıyanlara mükâfat edici olduğuna iman etmelidir.” (İbraniler 11:6) Mozambik’te geçen aşağıdaki tecrübeler Yehova’nın güçlü bir imanı nasıl ödüllendirdiğini ve samimi dualara nasıl cevap verdiğini gösteriyor.

• Kuzey’deki Niassa ilinde yaşayan bir dul hemşire altı çocuğu ile “Tanrı’nın Belirlediği Yaşam Yolu” temalı Bölge İbadetine nasıl katılacakları konusunda endişeliydi. Tek gelir kaynağı pazarda eşya satmaktı, fakat bölge ibadetinin tarihi yaklaştığında kendisi ve ailesi için sadece trenle gidiş ücretini karşılayacak parası vardı. Buna rağmen Yehova’nın düzenlemelerine güven duyarak bölge ibadetinde hazır bulunmak üzere yaptığı planları uygulamaya devam etti.

Altı çocuğu ile birlikte trene bindi. Yolculuk sırasında kondüktör biletini sormak için yaklaştı. Yaka kartını fark ederek, bunun ne tür bir kimlik olduğunu sordu. Hemşire bunun kendisini Yehova’nın Şahitlerinin bölge ibadetinde bir delege olarak tanıtacağını söyledi. Kondüktör, “Bu bölge ibadeti nerede yapılacak?” diye sordu. Bölge ibadetinin yaklaşık 300 kilometre uzaktaki komşu il Nampula’da olacağını öğrendiğinde umulmadık bir şey yaptı. Hemşireden normal bilet fiyatının sadece yarısını aldı! Sonra da bilet parasının kalan yarısına, onun ve ailesinin dönüş biletlerini verdi. Bu hemşire Yehova’ya güvendiği için ne kadar sevinmiş olmalı!—Mezmur 121:1, 2.

• Çok dindar bir kadın yaklaşık 25 yıldır Tanrı’ya tapınmanın doğru yolunu bulabilmek için dua ediyordu. Gittiği kilise dinsel ayinlerle geleneksel âdetleri birleştirdiğinden bu tür tapınmanın Tanrı’yı memnun edip etmediği konusunda kadının kuşkuları vardı.

Şunları anlatıyor: “Her zaman İsa’nın Matta 7:7’de kayıtlı olan şu sözlerini hatırlıyordum: ‘Dileyin, size verilecektir; arayın, bulacaksınız; kapıyı çalın, size açılacaktır.’ Bu ayeti aklımda tutarak Tanrı’nın beni hakikate yöneltmesi için devamlı dua ediyordum. Bir gün kilisemizin papazı pazarda çalışan herkesin kendisine para ve eşyalarından belirli bir miktar getirmesini isteyerek bu eşyaları kutsayacağını söyledi. Bu isteğin Kutsal Yazılara uygun olmadığını fark ettiğimden hiçbir şey götürmedim. Bir ‘takdime’ getirmediğimi gören papaz beni bütün kilise üyelerinin önünde aşağılamaya başladı. O gün Tanrı’nın istediği tapınma tarzının bu olmadığını anladım ve kiliseyi terk ettim. Bu arada hakikati bulmak için ısrarla dua etmeye devam ettim.

Sonunda cesaretimi toplayıp Yehova’nın Şahidi olan bir akrabamla bağlantı kurdum. Bana bir broşür verdi ve onu okur okumaz Tanrı’nın dualarıma cevap verdiğini fark ettim. Zamanla erkek arkadaşım da Mukaddes Kitap hakikatlerini takdir etmeye başladı ve birlikteliğimizi yasallaştırdık. Fakat sonra, kocam çok hastalandı. Yine de, ölümüne dek, hakikat yolunda sebat etmem için beni teşvik etti; böylece Cennette yeniden buluşabilecektik.

Dualarımı cevapladığı ve O’na tapınmanın doğru yolunu bana gösterdiği için Yehova’ya minnettarım. Ayrıca sekiz çocuğumun yaşamlarını Yehova’ya vakfedip O’na hizmet ettiklerini görmem de dualarıma cevap oldu.”