Neden Çocukları Yok?

DELE ve Fola * adlarında evli bir çift Yehova’nın Şahitlerinin Nijerya’daki bürosunda yaşıyordu. Orada hizmete başlamalarından kısa bir süre sonra, Fola’nın annesi onları ziyaret etti. Kendisini aşırı kaygılandırıp uykularını kaçıran çok önemli bir sorunu onlarla konuşmak için çok uzun bir yol katetmişti.

O şunları söyledi: “Benim için iyi şeyler yapıyorsunuz. Hediyeler gönderiyorsunuz, beni ziyaret ediyorsunuz. Bu sevgi ifadeleriniz benim için çok değerli. Fakat, bunlar aynı zamanda bana üzüntü de veriyor; çünkü benim yaşıma geldiğinizde bunları sizin için kimin yapacağını merak ediyorum? İki yıldır evlisiniz, hâlâ bir çocuğunuz yok. Artık Beytel’den ayrılıp bir aile kurma zamanınızın geldiğini düşünmüyor musunuz?”

Fola’nın annesi şöyle bir mantık yürütmüştü: Dele ve Fola Beytel’de yeteri kadar kaldılar. Şimdi geleceklerini düşünme zamanı. Kuşkusuz başkaları da onların işini yapabilir. Dolgun vakitli hizmeti bırakmalarına da gerek yok, hizmetin diğer alanlarında çalışıp çocuk sahibi olabilir ve ana baba olmanın sevincini tadabilirler.

Annenin Kaygısı

Bu annenin kaygısı anlaşılabilir. Çocuk sahibi olma isteği tüm kültürlerde ve devirlerde doğal ve yaygındır. Çocuk sahibi olmak, kişiye büyük bir sevinç ve ümit verir. Mukaddes Kitap “rahmin semeresi mükâfattır” der. Çocuk doğurma yeteneği sevgi dolu Yaratıcımızın verdiği değerli bir armağandır.—Mezmur 127:3.

Birçok toplumda evli çiftler çocuk yapma konusunda büyük bir baskısıyla karşı karşıyadır. Örneğin, kadınların ortalama altı çocuk dünyaya getirdiği Nijerya’da, düğünlerde yeni evlilere şu iyi dilekte bulunmak yaygındır: “Dokuz ay sonra evinizden bebek ağlamaları duymak istiyoruz.” Hatta gelin ve damada düğün hediyesi olarak beşik bile verilebilir. Kayınvalideler takvimi yakından takip ederler. Eğer gelin bir yıl ya da ona yakın bir zamanda hamile kalmazsa, çözülmesi gereken bir sorun olup olmadığını bulmaya çalışırlar.

Çoğu anneye göre bir çiftin evlenmesinin nedeni, çocuk sahibi olmak ve ailenin soyunu devam ettirmektir. Fola’nın annesi ona şöyle dedi: “Çocuk yapmayacaksan neden evlendin? Seni dünyaya getiren biri olduğu gibi, sen de kendi çocuklarını dünyaya getirmelisin.”

Bunun yanı sıra, çocuk sahibi olmanın dikkate alınması gereken pratik yönleri de var. Birçok Afrika ülkesinde, yaşlıların bakımı konusunda pek az yasal düzenleme bulunmaktadır. Geleneksel olarak, nasıl ana babalar küçüklüklerinde çocuklarına baktıysa, çocuklar da yaşlandıklarında ana babalarına bakarlar. Bu nedenle, Fola’nın annesi, çocuk sahibi olmazlarsa, ilerde onların yalnız, istenmeyen ve yoksul kişiler olacaklarını ve öldüklerinde cenazelerini kaldıracak kimseleri olmayacağını düşündü.

Çocuk sahibi olmamak Afrika’nın pek çok yerinde bir lanet olarak görülür. Bazı bölgelerde,  kadınlardan evlenmeden önce çocuk doğurabileceğini kanıtlaması beklenir. Hamile kalamayan çok sayıda kadın bu duruma çare bulma endişesiyle doktor doktor dolaşır.

Bu genel tutuma karşın, bile bile çocuk yapmaktan kaçınan evli çiftlerin kendilerini bazı yararlı şeylerden mahrum ettikleri düşünülür. Onlar genellikle garip, dar görüşlü ve acınacak kişiler olarak görülürler.

Sevinç ve Sorumluluk

Yehova’nın hizmetçileri çocuk yetiştirmenin sevinç verebildiği gibi, sorumluluk da getirdiğinin farkındadır. Mukaddes Kitap I. Timoteos 5:8’de şöyle der: “Fakat eğer biri, kendininkilere, ve bilhassa evi halkına bakmazsa, imanı inkâr etmiştir, ve imansızdan fenadır.”

Ana babalar ailelerinin hem maddi hem de ruhi ihtiyaçlarını karşılamalıdır; bu da oldukça zaman ve çaba gerektirir. Çocukları Tanrı verdiğinden, bakımlarını da Tanrı’ya bırakma tutumuna sahip değillerdir. Mukaddes Kitap ilkelerine göre çocuk yetiştirmenin, Tanrı tarafından başkalarına değil, ana babalara verilmiş sürekli bir sorumluluk olduğunun farkındadırlar.—Tesniye 6:6, 7.

Çocuk yetiştirmek, “çetin anlar”la dolu bu “son günler”de özellikle zorlu bir görevdir. (II. Timoteos 3:1-5) Günümüzde, ekonomik koşulların kötüye gitmesinin yanı sıra, toplumlarda tanrısızlığın yayılması da çocuk yetiştirmenin zorluklarını artırıyor. Yine de dünyanın her yerinde, İsa’yı takip eden pek çok çift bu zorlukları göze alıp Yehova’nın “terbiye ve nasihati” ile başarılı biçimde Tanrı’dan korkan çocuklar yetiştiriyorlar. (Efesoslular 6:4) Yehova bu uğurda çok çaba harcayan bu ana babaları seviyor ve bereketliyor.

Bazıları Neden Çocuk Sahibi Olmuyor?

Öte yandan, İsa’yı takip eden çok sayıda çift çocuk sahibi değildir. Bazılarının çocukları olmuyor, fakat buna rağmen evlat edinmiyorlar. Bazı çiftler de mümkün olduğu halde çocuk yapmamayı tercih ediyorlar. Böyle çiftlerin çocuk istememelerinin nedeni, sorumluluktan kaçmaları ya da ana baba olmanın zorluklarıyla karşılaşmaktan korkmaları değildir. Onlar, bütün dikkatlerini, çocuk yetiştirirken yapmaları mümkün olmayan dolgun vakitli hizmetin farklı alanlarına yöneltmeye karar verdiler. Bazıları dolgun vakitli vaiz olarak hizmet ediyor. Bazıları da seyahat eden nazır olarak ya da Beytel’de hizmet ediyor.

Onlar da İsa’nın tüm takipçileri gibi önlerinde yapılması gereken ivedi bir iş olduğunun farkındadırlar. İsa şöyle dedi: “Krallığın bu iyi haberi, bütün milletlere bir şahitlik amacıyla dünyanın oturulan her yerinde vaaz edilecektir; ve son o zaman gelecektir.” Bu iş günümüzde yapılmaktadır. İyi habere aldırmayanlar için bu “son”, yok oluş anlamına geleceğine göre, bu çok önemli bir iştir.—Matta 24:14; II. Selânikliler 1:7, 8.

Bizler, Nuh ve ailesinin Tufan’dan kurtulmalarını sağlayan muazzam gemiyi inşa ettiği zamana benzer bir devrede yaşıyoruz. (Tekvin 6:13-16; Matta 24:37) Nuh’un üç oğlu da evli oldukları halde, Tufandan önce baba olmadılar. Bunun bir nedeni, bu çiftlerin tüm dikkat ve enerjilerini ellerindeki işe yöneltmek istemeleri olabilir. Diğer bir nedeni de ‘insanın kötülüğünün çok olduğu ve her gün yüreğinin düşüncelerinin kötü olduğu’ yozlaşmış ve şiddet dolu bir dünyaya çocuk getirmek istememeleri olabilir.—Tekvin 6:5.

Çocuk sahibi olmak yanlış olmadığı halde, İsa’nın takipçisi pek çok çift Yehova’nın, hizmetçilerinden yapmalarını istediği acil görevde daha yoğun çalışmak için çocuk yapmıyor. Bazı çiftler çocuk sahibi olmadan önce bir süre beklediler, başkalarıysa Yehova’nın adil yeni dünyasında ana baba olma olasılığını düşünerek şimdi çocuk sahibi olmamaya karar verdiler. Bu dar görüşlülük mü? Yaşamdaki bir fırsatı ellerinden kaçırıyorlar mı? Acınacak bir durumdalar mı?

 Güvenli ve Sevinçli Yaşamlar

Daha önce sözü edilen Dele ve Fola, on yılı aşkın bir zamandır evliler ve çocuk sahibi olmama kararından vazgeçmediler. Dele şunları söylüyor: “Akrabalarımız çocuk sahibi olmamız için hâlâ baskı yapıyorlar. İlgilendikleri başlıca konu gelecekteki güvenliğimiz. İlgilerinden ötürü duyduğumuz takdiri her zaman dile getirip nazikçe böyle çok mutlu olduğumuzu açıklıyoruz. Güvenlik konusunda da, Kendisine sadık ve vefalı kalan herkesin refahıyla ilgilenen Yehova’ya duyduğumuz güvene dikkat çekiyoruz. Ayrıca, çocuk sahibi olmanın, çocukların, yaşlanan ana babalarına bakacaklarına ilişkin bir garanti oluşturmadığını da açıklıyoruz. Bazı kişiler ana babalarıyla çok az ilgileniyor, onlara yardım edemiyor veya ana babalarından önce ölüyorlar. Fakat geleceğimizin güvencesi Yehova’dır.”

Dele ve benzer durumda olanlar Yehova’nın sadık hizmetçilerine verdiği vaatlere kesinlikle güvenirler: “Seni hiç boşa çıkarmam, ve seni hiç bırakmam.” (İbraniler 13:5) Onlar aynı zamanda şuna inanırlar: “RABBİN eli kısalmadı ki, kurtaramasın: ve kulağı ağırlaşmadı ki, işitemesin.”—İşaya 59:1.

Yehova’nın, sadık hizmetçilerini desteklediğini görmek de O’na güvenmek üzere başka bir nedendir. Kral Davud şunları yazdı: “Genç idim, ve şimdi ihtiyar oldum; ve salihin bırakıldığını görmedim, ne de zürriyetini ekmek dilenmekte.” Düşünün, siz hiç Yehova’nın sadık bir hizmetçisinin tümüyle “bırakıldığını” duydunuz mu?—Mezmur 37:25.

Yaşamlarını Yehova’nın ve iman kardeşlerinin hizmetinde geçirmiş kişiler geçmişe pişmanlıkla değil, sevinçle bakıyorlar. Birader Iro Umah 45 yıldan beri dolgun vakitli hizmette çalışıyor ve şimdi Nijerya’da seyahat eden bir nazır olarak hizmet ediyor. O şunları söyledi: “Çocuk sahibi olmadığımız halde, karımla birlikte Yehova’nın hem ruhi hem de maddi ihtiyaçlarımızla her zaman ilgilendiğini zihnimizde tuttuk. Hiçbir eksiğimiz olmadı. Yaşımız ilerlerken de O bizi hiç terk etmeyecek. Dolgun vakitli hizmette geçirdiğimiz yıllar yaşamımızın en mutlu yıllarıydı. Kardeşlerimize hizmet edebildiğimiz için minnettarız ve onlar hizmetimizi takdir edip bize yardım ediyorlar.”

Bazı çiftler çocuksuz olmakla birlikte, farklı anlamda çocuk sahibi oldular. Bu çocuklar, Yehova’ya tapınan İsa’nın takipçileridir. Resul Yuhanna 100 yaşlarındayken şöyle yazdı: “Çocuklarımın hakikatte yürümekte olduklarını işitmekten, daha büyük sevincim yoktur.” (III. Yuhanna 4) Yuhanna’ya ‘çocuklarının’, yani ‘hakikate’ getirdiği kişilerin sadakati büyük sevinç verdi.

Aynı sevinç bugün de yaşanıyor. Nijerya’da 19 yıldır evli olan Bernice çocuk sahibi olmamayı tercih etti. 14 yıldan beri öncü olarak hizmet ediyor. Artık çocuk doğurmanın mümkün olmadığı bir yaşa yaklaşırken, o yaşamını öğrenci yapma işinde geçirdiği için hiç pişmanlık duymuyor. Şunları söylüyor: “Ruhi çocuklarımın büyüdüklerini görmek beni mutlu ediyor. Kendi çocuklarım olsaydı, onların bana hakikati öğrettiğim kişilerden daha yakın olacağını hiç sanmıyorum. Bana öz anneleriymişim gibi davranıyorlar, sevinçlerini ve sorunlarını benimle paylaşıp öğüt istiyorlar. Mektuplar yazıyorlar ve birbirimizi ziyaret ediyoruz.

Bazıları öz çocuğa sahip olmamayı bir lanet gibi görüyor. Yaşlandığında acı çekeceksin diyorlar; ancak ben böyle düşünmüyorum. Yehova’ya tüm benliğimle hizmet ettiğim sürece, O’nun beni ödüllendireceğini ve bana bakacağını biliyorum. Yaşlandığımda beni asla terk etmeyecek.”

Tanrı Tarafından Sevilen ve Değer Verilenler

Dünyaya getirip büyüttükleri çocuklarının ‘hakikatte ilerlemeye devam ettiğini’ gören ana babaların minnettar olmak için çok nedenleri vardır. Mukaddes Kitabın şu sözleri pek şaşırtıcı değil: “Salihin babası çok sevinir; ve hikmetli adamın babası onunla mesrur olur. Baban ve anan sevinsinler, ve seni doğuran mesrur olsun.”—Süleymanın Mesellleri 23:24, 25.

 Çocuk dünyaya getirmenin sevincini yaşamamış İsa’nın takipçileri farklı yollarla bereketlenmişlerdir. Bu çiftlerden birçoğu Gökteki Krallığın çıkarlarını büyük çapta genişletme işinde çok önemli bir rol oynamışlardır. Onlar yıllar geçtikçe Gökteki Krallık işine değerli bir katkıda bulunmalarını mümkün kılan tecrübe, hikmet ve yeteneği kazanmışlardır. Çoğu, bu işte ön saflardadır.

Gökteki Krallığın çıkarları uğruna çocuk sahibi olmadıkları halde Yehova onları, yaptıkları fedakârlıkları derinden takdir eden ruhi bir aileyle bereketlemiştir. İsa’nın dediği gibi: “Doğrusu size derim: Hiç kimse yoktur ki, benim uğruma ve incil uğruna ev, ya kardeşler, ya kızkardeşler, ya ana, ya baba, ya çocuklar, yahut tarlalar bırakmış [harfiyen, ‘vazgeçmiş’] olsun da şimdi, bu zamanda, yüz misli evler, kardeşler, kızkardeşler, analar ve çocuklar ve tarlalar, . . . . ve gelecek dünyada ebedî hayat almasın.”—Markos 10:29, 30.

Sadık olan herkes Yehova için çok değerlidir. Çocuklu olsun ya da olmasın, böyle vefalı kişiler Pavlus’un şu sözlerinden cesaret alırlar: “Allah adaletsiz değildir ki, sizin işinizi, ve mukaddeslere hizmet etmiş olarak ve ederek kendi ismi için gösterdiğiniz sevginizi unutsun.”—İbraniler 6:10.

[Dipnot]

[Sayfa 23’teki resimler]

Çocuksuz çiftler sevgi dolu ruhi bir aileyle bereketlenmişlerdir