Mutlu Tanrı ile Sevinin

“Baki hoşça (sevinçli) kalın, ey kardeşler . . . . muhabbet ve selâmet Allahı sizinle beraber olacaktır.”—II. KORİNTOSLULAR 13:11.

1, 2. (a) Birçok kişi neden yaşamdan sevinç duymuyor? (b) Sevinç nedir nasıl geliştirilebilir?

BU KASVETLİ günlerde, birçok insan sevinmek için pek neden bulamıyor. Ya kendilerinin ya da bir sevdiklerinin başına üzücü bir olay geldiğinde, kendilerini eskiden yaşamış Eyub gibi hissedebilirler; o şöyle demişti: “İnsan ki, kadından doğmuştur, günleri kısadır, ve sıkıntıya doyar.” (Eyub 14:1) Bu “çetin” zamanların stres ve gerginliklerinden muaf olmadıklarından, Yehova’nın sadık hizmetçilerinin bazen cesaretsizliğe düşmeleri şaşırtıcı değildir.—II. Timoteos 3:1.

² Bununla birlikte, İsa’nın takipçileri denemelerle karşılaştıklarında bile sevinçli olabilir. (Resullerin İşleri 5:40, 41) Bunun nasıl mümkün olduğunu anlamak için önce sevincin ne anlama geldiğini ele alalım. Sevinç ‘iyi bir şeyin elde edilmesiyle ya da ümit edilmesiyle uyanan duygu’ olarak tanımlanabilir. * Dolayısıyla, Tanrı’nın yeni dünyasında bizi bekleyen nimetleri derin düşünmekle birlikte sahip olduğumuz iyi şeylerin bilincinde olarak yaşarsak sevinç duyabiliriz.

3. Hangi açıdan herkesin sevinmek için en azından birkaç nedeni olduğu söylenebilir?

³ Herkes minnet duyabileceği bazı nimetlere sahiptir. Bir aile reisi işini kaybettiyse doğal olarak kaygılıdır. Çok sevdiği ailesine bakmak ister. Yine de, fiziksel açıdan güçlüyse ve sağlığı yerindeyse, buna sevinebilir. İş bulduğunda çalışabilecek durumdadır. Öte yandan, İsa’nın takipçisi bir kadın, güçsüz düşüren bir hastalığa yakalanmış olabilir. Yine de, hastalığını metanet ve cesaretle karşılamasına yardım eden sevgi dolu dostlarının ve aile fertlerinin desteği için şükredebilir. İsa’nın hakiki takipçilerinin tümü, içinde bulundukları koşullar ne olursa olsun ‘mutlu Tanrı’ Yehova’yı ve ‘mutlu ve tek Hükümdar’ İsa Mesih’i tanıma ayrıcalıklarından dolayı sevinç duyabilir. (I. Timoteos 1:11; 6:15) Evet, Yehova Tanrı ve İsa Mesih son derecede mutludur. Yeryüzündeki koşullar Yehova’nın başlangıçta amaçladığından çok farklı olsa da, onlar sevinçlerini koruyor. Onların örneği sevincimizi nasıl koruyacağımız konusunda bize çok şey öğretebilir.

 Onlar Sevinçlerini Asla Yitirmedi

4, 5. (a) İlk insan çifti isyan ettiğinde Yehova buna nasıl tepki gösterdi? (b) Yehova hangi açıdan insanlık ailesine karşı olumlu bir tutumu korur?

⁴ Âdem ile Havva, Aden bahçesinde mükemmel bir sağlığa ve kusursuz bir zihne sahipti. Onların verimli bir işleri ve bunu yapmaya uygun ortamları vardı. Her şeyden önemlisi, Yehova’yla her zaman iletişim kurma ayrıcalığına sahiptiler. Onların mutlu bir geleceğe sahip olması Tanrı’nın amacıydı. Fakat ilk ana babamız, tüm bu iyi hediyelerle yetinmeyerek “iyilik ve kötülüğü bilme ağacı”ndan yasaklanmış meyveyi çaldılar. Bu itaatsiz eylem, onların torunları olan bizlerin bugün yaşadığı tüm mutsuzlukların temelini oluşturdu.—Tekvin 2:15-17; 3:6; Romalılar 5:12.

⁵ Bununla birlikte Yehova, Âdem ile Havva’nın nankör tutumunun Kendi sevincini yok etmesine izin vermedi. Onların soyundan en azından bazılarının yüreğinde Kendisine hizmet etme isteği duyacağına güveniyordu. Aslında, bundan o kadar emindi ki, Âdem ile Havva’nın soyundan itaatli kişileri bedelle kurtarmakla ilgili amacını, onların daha ilk çocukları bile olmadan önce bildirdi! (Tekvin 1:31; 3:15) Sonraki yüzyıllarda insanların çoğu Âdem ile Havva’nın yolunu izledi, fakat Yehova böylesine yaygınlaşan itaatsizlik nedeniyle insanlık ailesine sırtını dönmedi. Bunun yerine, dikkatini ‘yüreğini sevindiren’, Kendisini sevdikleri için O’nu memnun etmek üzere gerçekten çaba harcayan kişiler üzerinde yoğunlaştırdı.—Süleymanın Meselleri 27:11; İbraniler 6:10.

6, 7. İsa’nın sevinçli kalmasına yardım eden etkenler nelerdi?

⁶ İsa hakkında ne denebilir, o sevincini nasıl korudu? İsa gökte güçlü bir ruhken yeryüzündeki erkek ve kadınların faaliyetlerini gözlemlemek üzere her fırsata sahipti. Onların kusurlu yönleri ortadaydı, yine de İsa onları sevdi. (Süleymanın Meselleri 8:31) Sonra yeryüzüne gelerek insanlar ‘arasında bulunduğunda’ da insanlıkla ilgili görüşü değişmedi. (Yuhanna 1:14) Tanrı’nın kusursuz Oğlunun günahkâr insan ailesiyle ilgili böyle olumlu bir görüşü korumasını sağlayan neydi?

⁷ İlk olarak, İsa kendisi ve başkalarıyla ilgili beklentileri konusunda makuldü. O, dünyayı imana getiremeyeceğini biliyordu. (Matta 10:32-39) Bu yüzden Gökteki Krallıkla ilgili mesajı bir tek samimi kişi bile olumlu karşıladığında sevinç duyuyordu. Öğrencilerinin tutum ve davranışları her zaman onun istediği gibi değilse de, İsa onların aslında Tanrı’nın iradesini yapmayı yürekten istediğini biliyordu ve bu yüzden onları seviyordu. (Luka 9:46; 22:24, 28-32, 60-62) İsa’nın gökteki Babasına duasında öğrencilerinin olumlu hareket tarzlarını özetlemesi dikkat çekicidir; ayrıca şunu da belirtti: “Senin sözünü tuttular.”—Yuhanna 17:6.

8. Sevincimizi korumak konusunda Yehova ve İsa’yı örnek alabileceğimiz bazı yönleri belirtin.

⁸ Kuşkusuz, bu konuda Yehova Tanrı’nın ve Mesih İsa’nın örneğini dikkatle incelemekten yarar göreceğiz. Belki de olaylar bizim ümit ettiğimiz gibi gelişmediğinde fazla kaygılanmamakla Yehova’yı daha yakından izleyebilir miyiz? İçinde bulunduğumuz koşullarla ilgili olumlu bir bakış açısını koruyarak, ayrıca kendimizle ve başkalarıyla ilgili beklentilerimiz konusunda makul olarak, İsa’nın izlerini daha yakından takip edebilir miyiz? Bu ilkelerden bazılarının İsa’nın her yerdeki gayretli takipçilerinin yüreklerinde önemli bir yeri olan tarla hizmeti alanında pratik şekilde nasıl uygulanabileceğine bakalım.

Tanrısal Hizmet Konusunda Olumlu Görüşü Koruyun

9. Yeremya’nın sevinci nasıl yeniden alevlendi; bu örnek bize nasıl yardım edebilir?

⁹ Yehova O’na hizmet ederken sevinçli olmamızı ister. Sevincimiz elde edeceğimiz sonuçlara bağlı olmamalıdır. (Luka 10:17, 20) Yeremya peygamber yıllar boyunca verimsiz bir sahada vaaz etmişti. Dikkatini  insanların olumsuz tepkileri üzerinde yoğunlaştırdığında, sevincini kaybetti. (Yeremya 20:8) Fakat ilettiği mesajın güzel içeriği üzerinde düşününce sevinci yeniden canlandı. Yeremya, Yehova’ya şöyle dedi: “Sözlerin bulundu, ve onları yedim; ve sözlerin bana meserret ve yüreğime sevinç oldu; çünkü senin isminle çağırılıyorum, ey orduların Allahı RAB!” (Yeremya 15:16) Evet, Yeremya Tanrı’nın Sözünü vaaz etme imtiyazından sevinç duyuyordu. Bundan biz de sevinç duyabiliriz.

10. Sahamız şu anda verimli durumda olmasa da, hizmetteki sevincimizi nasıl koruyabiliriz?

¹⁰ Çoğunluk iyi habere olumlu karşılık vermese de, tarla hizmetine katıldığımızda sevinçli olmak için birçok neden var. Yehova’nın bazı insanların Kendisine hizmet etmek isteyeceğine kesinlikle güvendiğini hatırlayın. Yehova gibi biz de, en azından bazılarının zamanla, var olan egemenlik davasını fark edip Gökteki Krallıkla ilgili mesajı kabul edeceği ümidini asla kaybetmeyelim. İnsanların koşullarının değiştiğini hiç unutmamalıyız. Beklenmedik bir kayıp ya da krizle karşılaştığında, kendinden çok emin olan insanlar bile yaşamın amacı hakkında ciddi olarak düşünmeye başlayabilirler. Böyle biri ‘ruhi ihtiyacının farkına vardığında’ ona yardım etmek üzere siz orada olacak mısınız? (Matta 5:3) Evet, sahanızdaki bir kişi gelecek ziyaretinizde iyi haberi dinlemeye hazır olabilir!

11, 12. Bir kasabada neler oldu; bundan hangi dersi alabiliriz?

¹¹ Sahamızın genel yapısı da değişebilir. Bir örneği ele alalım. Küçük bir kasabada, çocuklu genç çiftlerden oluşan ve birbirleriyle çok sıkı fıkı olan bir grup yaşıyordu. Yehova’nın Şahitleri kapıları çaldığında, her evde “İlgilenmiyoruz!” karşılığını aldılar. Biri Gökteki Krallık mesajıyla gerçekten ilgilense bile, komşuları onu Şahitlerle bir daha görüşmemesi için hemen etkiliyordu. Anlaşıldığı gibi, orada vaaz etmek gerçekten zordu. Yine de, Şahitler pes etmedi ve vaaz etmeyi sürdürdü. Sonuç neydi?

¹² Zamanla o kasabadaki birçok çocuk büyüdü, evlendi ve oraya yerleşti. Bu genç yetişkinlerden bazıları, yaşam tarzlarının gerçek mutlulukla sonuçlanmadığını fark edip hakikati aramaya başladı. Şahitlerin ilan ettiği iyi habere olumlu karşılık verdiklerinde bunu buldular. Böylece yıllar sonra oradaki küçük cemaat büyümeye başladı. Pes etmeden Gökteki Krallığı ilan eden müjdecilerin sevincini düşünün! Krallığın görkemli mesajını duyururken gösterdiğimiz kararlılık bize de sevinç versin!

İman Kardeşleriniz Sizi Destekler

13. Cesaretimiz kırıldığında teselliyi kimlerde aramalıyız?

¹³ Baskılar arttığında ya da yaşamda büyük bir darbe yediğinizde teselliyi siz nerede arayabilirsiniz? Yaşamını Yehova’ya vakfedip ona  hizmet eden milyonlarca kişi önce dua ederek Yehova’ya, sonra da iman kardeşlerine yöneliyor. İsa da yeryüzündeyken öğrencilerinin desteğine değer verdi. Ölümünden önceki gece onlardan “geçirdiğim imtihanlarda benimle beraber dayanmış olanlar” diye söz etti. (Luka 22:28) Kuşkusuz öğrencileri kusurluydu, fakat onların vefası Tanrı’nın Oğluna teselli sağladı. Biz de iman kardeşlerimizden güç alabiliriz.

14, 15. Bir çift oğullarının ölümüne dayanmakla ilgili nasıl yardım gördü; onların yaşadıklarından hangi dersi alabiliriz?

¹⁴ İsa’nın takipçisi bir çift olan Michel ile Diane iman kardeşlerinin desteğinin ne kadar değerli olabileceğini öğrendi. Kendisi de İsa’nın bir takipçisi olan 20 yaşındaki oğulları Jonathan’da beyin tümörü teşhis edildi. Doktorlar bu hayat ve umut dolu genci kurtarmak için çok uğraştı, fakat Jonathan’ın durumu giderek kötüleşti ve nihayet bir akşamüstü öldü. Michel ile Diane yıkılmıştı. Bu sırada, o akşamki Hizmet İbadetinin bitiş saatinin yaklaştığını fark ettiler. Bununla birlikte, teselliye fazlasıyla muhtaç durumdaydılar; yanlarındaki ihtiyardan kendilerini İbadet Salonuna götürmesini istediler. Cemaate Jonathan’ın ölüm haberi verildiği sırada oraya vardılar. İbadetten sonra gözü yaşlı ana babanın etrafı onlara sarılan ve teselli sözleri söyleyen iman kardeşleriyle çevrilmişti. Diane şunları hatırlıyor: “Salona vardığımızda bitmiş durumdaydık, fakat kardeşler bizi öylesine teselli etti ki yeniden hayata döndük! Acımızı dindiremeseler de, bu üzüntüye dayanmamıza yardım ettiler!”—Romalılar 1:11, 12; I. Korintoslular 12:21-26.

¹⁵ Kederli durumları Michel ile Diane’nin kardeşlerle yakınlaşmasına neden oldu. Aynı zamanda birbirlerine de daha çok yaklaştılar. Michel şöyle diyor: “Cesaretsizliğe düştüğümüz anlarda, birbirimizle Mukaddes Kitaptaki hakikat ve Yehova’nın bizi nasıl desteklediği hakkında konuşuyoruz.” Diane şunları ekliyor: “Krallık ümidi şimdi bize daha anlamlı geliyor.”

16. İman kardeşlerimizi ihtiyaçlarımızdan haberdar etme konusunda ilk adımı atmak neden önemlidir?

¹⁶ Evet, iman kardeşlerimiz yaşamın zor anlarında bize ‘güçlendirici bir yardım olarak’ sevincimizi korumamıza yardım ederler. (Koloseliler 4:11) Kuşkusuz onlar zihnimizi okuyamaz. Bu yüzden desteğe ihtiyaç duyduğumuzda, bunu onlara belli etmemiz iyi olur. Sonra da kardeşlerimizin sağlayabildiği her tesellinin Yehova’dan geldiğini düşünerek içten takdirimizi belirtebiliriz.—Süleymanın Meselleri 12:25; 17:17.

Cemaatinize Bakın

17. Çocuklarını tek başına yetiştiren bir anne hangi zorluklarla karşılaşıyor; böyle kişiler hakkında ne düşünüyoruz?

¹⁷ İman kardeşlerinize ne kadar yakından bakarsanız, onları takdir etmek ve dostluklarını tatmak üzere o kadar çok şey öğrenirsiniz. Cemaatinize bakın. Ne görüyorsunuz? Çocuklarını tek başına hakikat yolunda yetiştirmeye çalışan bir anne var mı? Onun ortaya koyduğu iyi örnek üzerinde derin düşündünüz mü? Karşılaştığı bazı sorunları gözünüzde canlandırmaya çalışın. Jeanine adlı yalnız bir anne bu sorunlardan bazılarını şöyle sayıyor: Yalnızlık, iş yerindeki erkeklerin uygunsuz yaklaşımları, çok kısıtlı bir bütçe. Fakat her çocuk farklı özelliklere sahip olduğundan, o en zor olanın çocuklarının duygusal ihtiyaçlarını karşılamak olduğunu söylüyor. Jeanine başka bir soruna da dikkat çekiyor: “Kocanın yokluğunu telafi etmek için oğlunuzu evin reisi yapma eğilimine karşı koymak gerçekten çok zor olabilir. Bir kızım var ve onu sırdaşım yaparak ağır bir yük altına sokmamam gerektiğini sürekli hatırlamak zor oluyor.” Tanrı’dan korkar binlerce yalnız ana baba gibi, Jeanine de tam gün çalışarak ev halkına bakıyor. Aynı zamanda Mukaddes  Kitabı çocuklarıyla inceliyor, onları hizmet konusunda eğitiyor ve cemaat ibadetlerine getiriyor. (Efesoslular 6:4) Yehova her gün bu ailenin bütünlüğünü korumak konusundaki çabalarını gördüğünde ne kadar seviniyor olmalı! Aramızda böyle kişilerin olması yüreğimizi sevindirmiyor mu? Evet, gerçekten sevindiriyor.

18, 19. Cemaatteki kardeşlere olan takdirimizi nasıl derinleştirebileceğimizi örnekleyin.

¹⁸ Cemaatinize yeniden bakın. İbadetlerden ‘hiç ayrılmayan’ sadık dul kardeşleri görebilirsiniz. (Luka 2:37) Zaman zaman yalnızlık hissediyorlar mı? Kuşkusuz evet. Eşlerini çok özlüyorlar! Fakat Yehova’nın hizmetiyle meşgul oluyor ve başkalarına kişisel ilgi gösteriyorlar. Onların kararlı ve olumlu tutumu cemaatin sevincini artırıyor! Dolgun vakitli hizmette 30 yılını geçirmiş bir kardeş şöyle dedi: “En büyük sevinçlerimden biri birçok denemeden geçmiş yaşlı kardeşlerin hâlâ Yehova’ya sadık şekilde hizmet ettiğini görmektir!” Evet, aramızdaki yaşlı kardeşler daha genç olanlara büyük bir teşviktir.

¹⁹ Cemaatle henüz kısa bir süredir ilişki içinde olan yeniler hakkında ne denebilir? İbadetlerde imanlarını ifade ettiklerinde bizim için teşvik kaynağı olmuyorlar mı? Mukaddes Kitabı tetkik etmeye başladıklarından beri gösterdikleri ilerlemeyi düşünün. Yehova  mutlaka onlardan sevinç duyuyor. Biz de seviniyor muyuz? Çabaları için onları överek takdirimizi gösteriyor muyuz?

20. Cemaatte her bireyin önemli bir rol oynadığı neden söylenebilir?

²⁰ Evli, bekâr ya da çocuklarını tek başına büyüten biri misiniz? Babasız (ya da annesiz) bir erkek ya da kız mı, dul bir kadın ya da erkek misiniz? Cemaatle ilişkisi yıllardır süren biri mi, yoksa yeni başlamış biri misiniz? Sadık örneğinizin hepimizi teşvik ettiğinden emin olun. İlahi söylerken siz de buna katıldığınızda, bir cevap verdiğinizde ya da Konuşma Yeteneğini Geliştirme İbadetinde bir konuşma yaptığınızda katkılarınız sevincimizi artırıyor. Daha da önemlisi Yehova’nın yüreğini sevindiriyor.

21. Ne yapmak için birçok nedene sahibiz; fakat hangi sorular doğuyor?

²¹ Evet, sorunlarla dolu bu günlerde bile, mutlu Tanrımıza tapınmaktan sevinç duyabiliriz. Pavlus’un şu teşvikine karşılık vermek için birçok nedene sahibiz: “Baki hoşça (sevinçli) kalın, . . . . muhabbet ve selâmet Allahı sizinle beraber olacaktır.” (II. Korintoslular 13:11) Bununla birlikte, doğal bir felaketle, ezayla ya da ciddi bir ekonomik zorlukla karşılaşırsak ne olacak? Böyle durumlarda bile sevincimizi korumamız mümkün mü? Sonraki makaleyi ele alırken buna siz karar verin.

[Dipnot]

Cevap Verebilir misiniz?

• Sevinç nasıl tanımlanır?

• Olumlu bir tutumu korumak sevinçli kalmamıza nasıl yardım edebilir?

• Cemaatimizin sahasıyla ilgili olumlu bir görüşe sahip olmamıza ne yardım edebilir?

• Cemaatinizdeki kardeşleri hangi nedenlerle takdir ediyorsunuz?

[Sorular]

[Sayfa 10’daki resimler]

Sahamızdaki insanlar değişebilir

[Sayfa 12’deki resim]

Cemaatinizdeki kişiler hangi zorluklarla karşılaşıyor?