Öğrenmek İçin Asla Çok Geç Değil

KSENİYA 1897’de doğdu. 3 kızı, 1 oğlu, 15 torunu ve torunlarının 25 çocuğu var. Tüm yaşamı boyunca ana babasının ona öğrettiklerini uyguladı. Karadeniz ile Kafkaslar arasında bulunan ve savaş bölgesi olan Abhaz Özerk Cumhuriyeti’nden Moskova’ya mülteci olarak geldiği halde yaşamından, özellikle de kendi deyimiyle atalarından ona miras kalan inancından memnundu.

Kseniya’nın kızlarından Meri, 1993 yılında Yehova’nın bir Şahidi oldu. Meri, Kseniya’ya, Yehova Tanrı ve Mukaddes Kitaptan söz etmeye başladı, fakat o dinlemek istemedi. Kseniya kızına her defasında şunu söyledi: “Yeni şeyler öğrenmek için artık çok yaşlıyım.”

Bununla beraber Yehova’nın Şahidi olan kızı Meri, torununun eşi Londa ve onun çocukları olan Nana ve Zaza, Kseniya ile Mukaddes Kitap hakkında konuşmaya devam ettiler. 1999 yılında bir akşam Kseniya’ya yüreğini etkileyen bir ayet okudular. Ayet İsa’nın, Rabbin Akşam Yemeğini başlattığında sadık resullerine söylediği etkileyici sözleri içeriyordu. (Luka 22:19, 20) 102 yaşındaki Kseniya o akşam Mukaddes Kitap tetkikine başlamaya karar verdi.

Kseniya şunu söyledi: “102 yıllık yaşamımdan sonra hayatın anlamını sonunda anladım. Harika ve sevgi dolu Tanrımız Yehova’ya hizmet etmekten daha iyi hiç bir şey olmadığının şimdi farkındayım. Hâlâ dinç ve sağlıklıyım. Gözlüksüz okuyabiliyorum ve ailemle sık sık görüşüyorum.”

Kseniya 5 Kasım 2000’de vaftiz edildi. O şöyle söylüyor: “Şimdi sevgiyle hizmet etmek üzere hayatımı Yehova’ya adadım. Evimin yakınındaki otobüs durağında oturarak dergi ve broşürler veriyorum. Akrabalar sık sık ziyaretime geliyor ve Yehova hakkındaki hakikati onlarla sevinçle paylaşıyorum.”

Kseniya ‘etinin çocuğunkinden körpe olacağı ve gençliğinin günlerine döneceği’ günü özlemle bekliyor. (Eyub 33:25) Eğer yüz yaşlarındaki biri Mukaddes Kitaptan yaşamın amacını öğrenmek için çok yaşlı olmadığını düşünüyorsa, sizin için ne denebilir?