Okuyucuların Soruları

İsa’nın bir takipçisinin mahkemede Mukaddes Kitaba el basıp, tüm gerçeği söyleyeceğine yemin etmesi Kutsal Yazılara uygun mudur?

Bu konuda her birey kendi karar vermelidir. (Galatyalılar 6:5) Bununla birlikte, Mukaddes Kitap mahkemede gerçeği söylemek üzere yemin etmeyi yasaklamaz.

Yemin etmek çok eskiden beri var olan yaygın bir uygulamadır. Örneğin, eski devirlerde Yunanlılar yemin ederken bir elini göğe kaldırır ya da bir sunağa dokunurlardı. Bir Romalı ant içtiğinde elinde bir taş tutar ve şöyle yemin ederdi: “O [Jüpiter] bu şehri ve kaleyi korurken eğer kasten aldatırsam; bu taşı fırlatıp attığım gibi, [tanrı] Jüpiter de hayatımdaki tüm nimetleri fırlatıp atsın.”—John McClintock ve James Strong, Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature, VII. cilt , sayfa 260.

Bu tür davranışlar, insanların onları gözlemleyebilen, hesap verecekleri tanrısal bir gücün varlığını kabul etmeye eğilimli olduklarını göstermiştir. Eski devirlerden beri, Yehova’ya tapınan kişiler, söyledikleri ve yaptıkları şeylerden Tanrı’nın haberdar olduğunu biliyorlardı. (Süleymanın Meselleri 5:21; 15:3) Onlar, sanki Tanrı’nın huzurundaymışlar ya da O bir görgü şahidi olarak yanlarındaymış gibi yemin ederlerdi. Örneğin, Boaz, Davud, Süleyman ve Tsedekiya böyle yaptı. (Rut 3:13; II. Samuel 3:35; I. Kırallar 2:23, 24; Yeremya 38:16) Hakiki Tanrı’ya tapınanlar, başkalarının da onlara yemin ettirmesine izin verirlerdi. İbrahim ve İsa Mesih de buna izin verdiler.—Tekvin 21:22-24; Matta 26:63, 64.

Bir kişi Yehova’nın önünde yemin ettiğinde bazen belirli hareketler de yapardı. Abram (İbrahim) Sodom kralına “Göklerin ve yerin sahibi Yüce Allaha, RABBE . . . . [ant içip] elimi kaldırdım” dedi. (Tekvin 14:22, 23) Daniel peygamberle konuşan bir melek “sağ elini ve sol elini göklere doğru kaldırıp ebediyen hay olanın hakkı için and etti.” (Daniel 12:7) Tanrı bile ant içerken simgesel olarak elini kaldırdığından söz etti.—Tesniye 32:40; İşaya 62:8.

Kutsal Yazılar yemin etmeye karşı değildir. Ancak, İsa’nın bir takipçisinin söylediği her sözü desteklemek için yemin etmesi gerekmez. İsa şöyle dedi: “Ancak sözünüz: Evet, evet; Hayır, hayır, olsun.” (Matta 5:33-37) Öğrenci Yakub da aynı noktayı vurguladı. O, “yemin etmeyin” dediğinde, önemsiz meselelerde yemin edilmemesi için uyarmıştı. (Yakub 5:12) Hem İsa hem de Yakub mahkemede doğruyu söylemek için yemin etmenin yanlış olduğunu söylemedi.

O halde, eğer mahkemede İsa’nın bir takipçisinden tanıklığının doğru olduğuna yemin etmesi istenirse ne yapmalı? Böyle bir yemin edebileceğini düşünebilir. Ya da hiç yemin etmeden, yalan söylemediğini ifade etmesine izin verilebilir.—Galatyalılar 1:20.

Mahkeme salonunda yemin ederken el kaldırmak ya da Mukaddes Kitaba el basmak gibi bir uygulama varsa, İsa’nın bir takipçisi buna uymaya karar verebilir. Bu kişi, Mukaddes Kitapta elini kaldırarak yemin etmiş olanların örneğini dikkate alabilir. İsa’nın bir takipçisi için, gerçeği söylemek üzere Tanrı’nın önünde yemin ettiğini unutmaması, yemin ederken belirli bir hareketi yapmasından daha önemlidir. Bu durum göz önünde bulundurulduğunda, Tanrı’nın önünde yemin etmek ciddi bir konudur. Eğer İsa’nın bir takipçisi bu koşullarda kendine yöneltilen bir soruya yanıt verebileceğini ve vermesi gerektiğini düşünüyorsa, gerçeği –ki, İsa’nın bir takipçisi elbette her zaman gerçeği söylemek ister– anlatmak için yemin ettiğini unutmamalıdır.