Okuyucuların Soruları

Yehova Tekvin 3:22’de “bizden biri” derken kimden söz ediyor?

Yehova Tanrı’nın “adam iyiyi ve kötüyü bilmekte bizden biri gibi oldu” derken Kendisinden ve biricik Oğlundan söz ettiği anlaşılıyor. (Tekvin 3:22) Nedenini ele alalım.

Yehova bu sözleri ilk insan çiftine hükmünü bildirdikten sonra söyledi. Bazıları, tıpkı bir kralın sadece kendisini kastederek “biz bundan memnun değiliz” dediği gibi, Tanrı’nın haşmetini belirtmek amacıyla çoğul ifade kullanıp “bizden biri” dediğini düşündüler. Bununla birlikte Tekvin 1:26 ve 3:22’yle ilgili olarak Mukaddes Kitap bilgini Donald E. Gowan şöyle söylüyor: “E[ski] A[hit]’te, ‘biz’ zamirinin haşmet ifade ettiği, . . . . veya Tanrı’nın birden fazla kişiliği bulunduğu şeklindeki çoğu görüşü destekleyen bir kanıt yoktur. . . . . Bu görüşlerin hiçbiri, ‘bizden biri’ ifadesinin geçtiği Tekvin 3:22 göz önüne alındığında mantıklı görünmüyor.”

Yehova ‘iyi ve kötüye’ kendisi karar vermeye başlayan ve ilk insan çiftini de aynı şeyi yapması yönünde etkileyen İblis Şeytan’ı kastetmiş olabilir mi? Bu mantıklı değil. Burada Yehova ‘bizden biri’ ifadesini kullandı. Şeytan artık Yehova’nın sadık melekleri arasında bulunmadığından Yehova’nın tarafındaymış gibi sayılmış olamaz.

Peki Tanrı sadık meleklerden mi söz ediyordu? Bunu kesin olarak söyleyemeyiz. Fakat Tekvin 1:26 ve 3:22’deki ifadelerin benzerliği bize bir ipucu verir. Tekvin 1:26’da Yehova’nın şöyle söylediğini okuyoruz: “Suretimizde, benzeyişimize göre insan yapalım.” Yehova bu sözlerle kime hitap ediyordu? Resul Pavlus, ruhi bir yaratığa, yani daha sonra kusursuz bir insan olan İsa’ya değinerek şöyle söyledi: “Görünmez Allahın sureti, bütün hilkatin ilk doğanı odur; çünkü göklerde ve yeryüzünde, . . . . bütün şeyler onda yaratıldı; bütün şeyler onun vasıtası ile, ve onun için yaratılmıştır.” (Koloseliler 1:14-16) Evet, Yehova’nın Tekvin 1:26’da biricik Oğluyla, gökleri ve yeri yaratırken Kendisinin yanında olan ‘yapıcıyla’ konuşuyor olması mantıklı görünüyor. (Süleymanın Meselleri 8:22-31) Tekvin 3:22’deki ifadenin benzer oluşu da Yehova’nın tekrar Kendisine en yakın olan kişiyle, biricik Oğluyla konuştuğu izlenimini uyandırıyor.

Anlaşılan, Tanrı’nın biricik Oğlu ‘iyi ve kötü’ konusunda bilgi sahibiydi. O, Yehova’nın yanında uzun zamandır yaşadığından Babasının düşüncelerini, ilkelerini ve standartlarını mutlaka iyice öğrenmişti. Oğlunun bunları bilip vefayla yerine getirdiğinden emin olan Yehova, ona bazı konularda Kendisine danışması gerekmeden belirli ölçüde hareket serbestliği tanımış olabilir. Böylece Oğlu bir ölçüde, neyin iyi neyin kötü olduğunu belirlemeye yeterli ve yetkili kılınmış olabilir. Fakat Şeytan’ın, Âdem’in ve Havva’nın tersine İsa, Yehova’nın standartlarıyla çelişen bir standart koymadı.