Cömert Bir Cemaate Hitap: Filipililere Mektup

YUNANCA KUTSAL YAZILAR içinde yer alan bu kitap, resul Pavlus tarafından Makedonya’nın Filipi kentindeki cemaate yazılmıştır. Bu cemaat MS yaklaşık 50 yılında, ikinci vaizlik turu sırasında Pavlus tarafından kurulmuştu.

Ne Zaman ve Nerede Yazıldı? Mektupta anlatılanlar, Pavlus’un Roma’da ilk hapsedilişi sırasında yazıldığını gösterir. Mektupta Pavlus hapsedilmesinin nedenini “bütün İmparatorluk muhafız asker”lerinin bildiğinden söz ediyor ve “Kayserin evinden olanlar”ın selamını gönderiyor. (Filipililer 1:13; 4:22) Genel olarak, Pavlus’un Roma’da ilk hapsedilişinin MS 59-61 yılları civarında olduğu kabul edilir. Pavlus’un Roma’ya gelişiyle Filipililere yazmaya karar verişine kadar geçen süre içinde bazı olaylar geçmişti. Epafroditos Filipi’den Roma’ya bir yolculuk yapmış, Pavlus’a yardımcı olmaya çalışmış ve orada çok hastalanmıştı. Yaklaşık 1.000 kilometre uzaklıktaki Filipililer onun hasta olduğu haberini almışlardı. Epafroditos iyileşince Pavlus onunla Filipi’ye bir mektup gönderdi. Dolayısıyla mektup MS 60 ya da 61 dolaylarında yazıldı.

Mektubun Yazıldığı Koşullar ve Yazılma Nedenleri. Filipi cemaati Pavlus’a büyük bir sevgi ve saygı göstermişti. Onun ziyaretinden kısa bir süre sonra cemaat, Selanik yakınlarında kaldığı birkaç hafta boyunca ona ihtiyacı olan şeyleri cömertçe göndermişti. (Filipililer 4:15, 16) Ayrıca, İsa’nın Filipi’deki takipçileri, kendileri çok fakir olmalarına ve büyük bir sıkıntı çekmelerine rağmen Yeruşalim’deki kardeşler şiddetli zulüm dönemine girdiklerinde ve maddi yardıma ihtiyaçları olduğunda ellerinden gelenden fazlasını vermeye hazır olduklarını göstermişlerdi. Pavlus onların gösterdikleri bu olumlu tutumu çok takdir etti, öyle ki diğer cemaatlere onları örnek olarak gösterdi. (II. Korintoslular 8:1-6) İyi haberi vaaz etme işiyle çok meşgullerdi, bu nedenle bir süredir  Pavlus’la görüşmemiş olabilirlerdi. Fakat Pavlus hapiste ihtiyaçtayken onlar sadece maddi ihtiyaçlarını fazlasıyla karşılamakla kalmadılar, aynı zamanda temsilci olarak kendileri için çok değerli olan Epafraditos’u da ona gönderdiler. Bu gayretli kardeş kendi yaşamını bile tehlikeye atarak, Pavlus’a cesurca yardım etti. Sonuç olarak Pavlus cemaattekilere ondan övgüyle bahsetti.—Filipililer 2:25-30; 4:18.

Pavlus, onların dualarıyla uyumlu şekilde hapisten serbest bırakılacağına ve onları tekrar ziyaret edebileceğine dair güvenini ifade etti. (Filipililer 1:19; 2:24) O, yaşamaya devam etmesinin onlar için yararlı olacağını biliyor, fakat Mesih’in kendisini yanına alacağı zamanı da özlemle bekliyordu. (Filipililer 1:21-25; Yuhanna 14:3) O arada başkalarına oranla ihtiyaçlarıyla gerçekten candan ilgileneceğini bildiği Timoteos’u oraya göndermeyi umuyordu.—Filipililer 2:19-23.

Filipililere yazılan mektup sevgi yansıtan ifadelerle doludur. Pavlus gerektiğinde ne övmekten ne de yanlışları düzeltmekten kaçınmıştı, fakat bu kez yapılması gereken şey teşvik etmekti. Cemaatte kan bağıyla ve sünnetle övünen düşmanlar, “kötü işçiler” vardı, fakat kardeşlerin bundan ciddi şekilde etkilenmedikleri ve sarsılmadıkları görülüyor. (Filipililer 3:2) Bu nedenle Pavlus’un, Galatya ve Korintos’taki cemaatlere yazdığı mektuplarında olduğu gibi güçlü kanıtlar ortaya koymasına ve yanlışları düzeltmesine gerek yoktu. Bir yanlışı düzeltmek üzere söylediği tek söz Evodiya ve Sintihi’yi birlik içinde olmaya teşvik etmesiydi. Bu mektup aracılığıyla Pavlus, mektubun başından sonuna kadar Filipi’deki cemaati, ayırt etme yeteneği geliştirerek, hayat Sözünü sımsıkı tutarak, imanlarını kuvvetlendirerek ve gelecekteki ödüle ümit bağlayarak yürüdükleri iyi yolda devam etmeye teşvik etti.