Minnettar Kişiler Olun

“Mesihin selâmeti yüreklerinizde hakem olsun . . . . ve şükrediciler olun.”—KOLOSELİLER 3:15.

1. Tanrı’nın cemaati ile Şeytan’ın kontrolündeki dünya arasında nasıl bir tezat görüyoruz?

YEHOVA’NIN ŞAHİTLERİNİN dünyanın dört bir yanındaki 94.600 cemaatinde, minnettar bir tutum göze çarpar. Her ibadet Yehova’ya şükran ifadeleri içeren bir dua ile başlar ve biter. “Teşekkür ederim” ve “rica ederim” gibi ifadeleri, birlikte tapınırken veya hoşça vakit geçirirken, genç, yaşlı, yeni veya uzun zamandır hakikatte olan tüm Şahitlerden duyarız. (Mezmur 133:1) Bu durum, Yehova’yı tanımayan ve iyi habere kulak vermeyen insanlar arasında hüküm süren bencilliğe gerçekten de büyük bir tezattır! (II. Selânikliler 1:6) Nankör bir dünyada yaşıyoruz. Bu dünyanın Tanrısının kim olduğunu düşününce buna pek şaşmamak gerek: Benmerkezciliğin en büyük destekleyicisi, gururu ve isyankâr ruhu insanlığın içine işlemiş olan İblis Şeytan.—Yuhanna 8:44; II. Korintoslular 4:4; I. Yuhanna 5:19.

2. Hangi uyarıya dikkat etmeliyiz ve hangi soruları ele alacağız?

² Etrafımız Şeytan’ın dünyası ile çevrili olduğundan, onun dünyasına hâkim olan tutumların bizi yozlaştırmaması için çok dikkatli olmalıyız. Birinci yüzyılda resul Pavlus Efesos’ta yaşayan İsa’nın takipçilerine şunu hatırlatmıştı: “Bir vakitler onlarda bu dünyanın gidişine göre, itaatsizlik oğullarında şimdi âmil olan ruhun, hava kuvvetlerinin reisine göre yürüdünüz; bir vakitler biz de, hepimiz  onların arasında bedenin ve fikrin iradelerini yaparak bedenimizin arzularında yaşadık; ve ötekiler gibi tabiatile gazap çocukları idik.” (Efesoslular 2:2, 3) Bu sözler bugün de birçok kişi için geçerlidir. O halde minnettar bir tutumu nasıl koruyabiliriz? Yehova bu konuda nasıl bir yardım sağlar? Gerçekten minnettar olduğumuzu hangi yollarla gösterebiliriz?

Minnettar Olmak İçin Nedenler

3. Yehova’ya ne için minnettarız?

³ Yaratıcımız ve Hayat Verenimiz olan Yehova Tanrı’ya, özellikle de bize cömertçe verdiği armağanlardan bazılarını düşündükçe minnettar oluyoruz. (Yakub 1:17) Her gün, hayatta olduğumuz için Yehova’ya teşekkür ediyoruz. (Mezmur 36:9) Çevremize bakınca Güneş, Ay ve yıldızlar gibi Yehova’nın birçok eserini görüyoruz. Gezegenimizin hayatın devamı için gerekli olan zengin mineral deposu, atmosferimizdeki yaşamsal gazların hassas dengesi ve doğadaki karmaşık çevrimler, sevgi dolu semavi Babamıza borçlu olduğumuza tanıklık ediyor. Kral Davud şöyle demişti: “Ya RAB Allahım, yaptığın hârikalar, ve bizim için düşüncelerin çoktur; sana benziyen yoktur. Onları ilân edip söylemek istesem, sayıya gelmez.”—Mezmur 40:5.

4. Cemaatlerimizdeki birlik için neden Yehova’ya teşekkür etmeliyiz?

⁴ Şu anda maddi bir cennetten uzakta olsak da, Yehova’nın hizmetçileri olarak ruhi bir cennette yaşamaktan büyük zevk alıyoruz. İbadet Salonlarımızda ve büyük ibadetlerimizde, Tanrı’nın ruhunun iman kardeşlerimizde nasıl meyveler oluşturduğunu görüyoruz. Bazı Şahitler, dinle az ilgilenen veya hiç ilgilenmeyen insanlara iyi haberi duyururken Pavlus’un Galatyalılara yazdığı mektuptaki tarife değiniyorlar. Önce “bedenin işleri”ne dikkat çekiyor ve onlara çevrelerinde neler gözlemlediklerini soruyorlar. (Galatyalılar 5:19-23) Çoğu kişi, okunanların günümüzdeki insan toplumunun belirgin özellikleri olduğunu kolayca kabul ediyor. Sonra kardeşlerimiz Tanrı’nın ruhunun meyvelerinin tanımını gösterip, bunu kendi gözleriyle görmeleri için onları İbadet Salonuna davet ediyorlar. Birçoğu o zaman şu sözlere hemen katılıyor:  “Tanrı gerçekten aranızdadır!” (I. Korintoslular 14:25, YÇ) Bu sadece belirli bir cemaat için geçerli değildir. Dünyanın neresine giderseniz gidin, sayıları altı milyonu aşan Yehova’nın Şahidinden hangisiyle karşılaşırsanız karşılaşın, aynı mutlu ve sevinçli ruhu fark edersiniz. Aslında aramızdaki bu yapıcı birlik, ruhu sayesinde bunu mümkün kılan Yehova’ya minnettar olmak için başka bir nedendir.—Tsefanya 3:9; Efesoslular 3:20, 21.

5, 6. Tanrı’nın en büyük hediyesi olan fidyeye minnettarlığımızı nasıl gösterebiliriz?

⁵ Yehova’nın bize verdiği en büyük ve en mükemmel armağan, hayatını fidye olarak veren Oğlu İsa’dır. Resul Yuhanna şöyle yazmıştı: “Eğer Allah bizi böylece sevdi ise, bizim de birbirimizi sevmemiz gerektir.” (I. Yuhanna 4:11) Evet, fidyeye minnettarlığımızı, sadece Yehova’ya duyduğumuz sevgi ve takdiri ifade ederek değil, başkalarına da sevgi göstererek ortaya koyarız.—Matta 22:37-39.

⁶ Yehova’nın eski İsrail kavmine davranış tarzı üzerinde düşündüğümüzde, minnettarlığımızı gösterme konusunda daha çok şey öğrenebiliriz. Yehova, Musa aracılığıyla verdiği Kanunla İsrailoğullarına pek çok ders vermişti. Bilgi ve hakikatin Kanunda belirtilen genel hatları sayesinde, biz de Pavlus’un “şükrediciler olun” öğüdüne uymamıza yardım edecek çok şey öğrenebiliriz.—Romalılar 2:19; Koloseliler 3:15.

Musa Kanunundan Alacağımız Üç Ders

7. Ondalık düzenlemesi İsrailoğullarına nasıl Yehova’ya minnettarlıklarını gösterme fırsatı verdi?

⁷ Yehova Musa Kanununda, İsraillilerin O’nun iyiliği karşısında duydukları içten takdiri gösterebilecekleri üç yol belirtmişti. Bunların ilki, ondalık vermekti. Topraktan alınan ürünün ondalığı ile birlikte “sığırın ve koyunun ondalığı” ‘Yehova’ya mukaddes’ olacaktı. (Levililer 27:30-32) İsrailliler bu düzenlemeye uyduğunda Yehova onları bol bol bereketledi. O şöyle dedi: “Ondalığın hepsini ambar evine getirin de, evimde yemek olsun, ve beni şimdi bununla deneyin, orduların RABBİ diyor, göklerin pencerelerini size açmıyacak mıyım, ve size yetecek kadardan fazla üzerinize bereket dökmiyecek miyim?”—Malaki 3:10.

8. Gönüllü sunuları ondalıktan ayıran neydi?

⁸ Ondalık düzenlemesinin yanı sıra, Yehova ikinci olarak, İsrailoğullarının gönüllü bağışlarda bulunabilmeleri için de düzenleme yapmıştı. Musa’ya İsrailoğullarına şöyle demesini emretmişti: “Sizi götürmekte olduğum diyara girdiğiniz zaman, vaki olacak ki, o diyarın ekmeğinden yiyince RABBE bir kaldırma takdimesi arzedeceksiniz.” İlk ürünlerden yapılmış bir pideyi Yehova’ya “kaldırma takdimesi  olarak” nesiller boyunca bağışlayacaklardı. Burada ilk üründen söz edilirken belirli bir miktar talep edilmediğine dikkat edin. (Sayılar 15:18-21) İsrailoğulları minnettarlıklarını göstermek için bağışta bulunduklarında Yehova onları mutlaka bereketleyecekti. Benzer bir düzenleme, Hezekiel’in mabetle ilgili rüyetinde de görülüyor. Şöyle okuyoruz: “Her şeyin bütün turfandalarının ilki, ve bütün kaldırma takdimelerinizden her şeyin her kaldırma takdimesi kâhinlerin olacak, evinize bereket konsun diye, hamurlarınızın ilkini kâhine vereceksiniz.”—Hezekiel 44:30.

9. Yehova, tarlada kalan ekinin toplanmasıyla ilgili düzenleme sayesinde kavmine ne öğretti?

⁹ Üçüncü olarak da Yehova, tarlada kalan ekinin toplanmasıyla ilgili bir düzenleme yaptı. Şöyle emretmişti: “Diyarınızın ekinini biçtiğiniz zaman, tarlanın köşelerini büsbütün biçmiyeceksin, ve ekinden düşen başakları devşirmiyeceksin. Ve bağ bozumunu büsbütün devşirmiyeceksin, ve bağının yere düşen meyvasını devşirmiyeceksin; onları fakir ve garip için bırakacaksın; ben Allahınız RAB’İM.” (Levililer 19:9, 10) Burada yine belirli bir miktar talep edilmediğini görüyoruz. İhtiyaç içinde olanlara ne kadar bırakılacağı her İsraillinin kendi kararına kalmıştı. Hikmetli kral Süleyman bu konuda şöyle demişti: “Fakire acıyan RABBE ödünç verir; ve karşılığını RAB ona öder.” (Süleymanın Meselleri 19:17) Yehova böylece kavmine, muhtaç olanlara acımayı ve düşünceli olmayı öğretti.

10. İsrail kavmi minnettarlığını göstermediğinde sonuç ne oldu?

¹⁰ Yehova, İsrailoğulları itaatle ondalık verdiklerinde, gönüllü bağışlarda bulunduklarında ve yoksullar için düzenlemeler yaptıklarında onları bereketledi. Fakat minnettarlıklarını göstermediklerinde Yehova’nın onayını kaybettiler. Bu da felakete ve sonunda sürgüne götürülmelerine yol açtı. (II. Tarihler 36:17-21) Acaba bu olaylardan biz hangi dersleri alabiliriz?

Biz Minnettarlığımızı Nasıl Gösterebiliriz?

11. Yehova’ya minnettarlığımızı göstermenin başlıca yolu nedir?

¹¹ Bizim de Yehova’ya şükran ve minnet duygularımızı ifade edebileceğimiz başlıca yol, bir “kurban” sunmaktır. Aslında İsa’nın takipçileri olarak biz, kurban olarak hayvan veya tahıl sunulmasını şart koşan Musa Kanununa uyma yükümlülüğü altında değiliz. (Koloseliler 2:14) Fakat Pavlus İsa’nın İbrani takipçilerini şöyle uyarmıştı: “Onun vasıtası ile Allaha daima hamt kurbanını, yani, onun ismini ikrar eden dudakların meyvasını takdim edelim.” (İbraniler 13:15) Yeteneklerimizi ve olanaklarımızı, tarla hizmetinde veya “cemaatlerde” hamt kurbanı sunmak için kullanarak, sevgi dolu semavi Babamız Yehova Tanrı’ya yürekten teşekkürümüzü ifade edebiliriz. (Mezmur 26:12) Peki bunu yaparken, İsrailoğullarının Yehova’ya minnettarlıklarını ifade etme yollarından ne öğrenebiliriz?

12. Ondalık düzenlemesinden, İsa’nın takipçileri olarak taşıdığımız sorumluluk hakkında ne öğrenebiliriz?

¹² Her şeyden önce, gördüğümüz gibi ondalık düzenlemesi kişisel tercihe bağlı değildi; her İsrailli bununla yükümlüydü. İsa’nın takipçileri olarak bizim sorumluluğumuz da, tarla hizmetine ve ibadetlere katılmaktır. Bu faaliyetlere katılmak kişisel tercihe kalmış bir konu değildir. İsa sonun vaktiyle ilgili verdiği önemli peygamberliğinde şöyle demişti: “Melekûtun bu incili, milletlerin hepsine şehadet olmak üzre, bütün dünyada vâzedilecektir; ve son o zaman gelecektir.” (Matta 24:14; 28:19, 20) Pavlus da ibadetler hakkında ilhamla şöyle yazmıştı: “Bazılarının âdet edindiği gibi, toplanmalarımızı terketmiyelim, fakat günün yaklaştığını gördüğünüz nispette, birbirimizi o derece ziyade teşvik ederek, sevgi ve iyi işlere tahrik için birbirimize dikkat edelim.” (İbraniler 10:24, 25) Hem iyi haberi duyurma ve öğretme hem de kardeşlerimizle ibadetlerde  düzenli olarak bir araya gelme sorumluluğumuzu ayrıcalık ve onur sayarak sevinçle kabul ettiğimizde, Yehova’ya minnettarlığımızı göstermiş oluruz.

13. Gönüllü bağış ve ekin toplama düzenlemelerinden hangi dersleri çıkarabiliriz?

¹³ Bunun yanı sıra, İsrailoğullarının takdirlerini gösterebilecekleri diğer iki düzenlemeyi, yani gönüllü bağış ve ekin toplama düzenlemesini de düşünmemiz iyi olur. Verilecek miktarın belirli olduğu bir talep olan ondalığın tersine, bu iki düzenlemede belirli bir miktar talep edilmiyordu. Onun yerine, kişiyi, yüreğindeki takdirin derinliğinin harekete geçirmesine imkân veriliyordu. Benzer şekilde biz, tarla hizmetine ve ibadetlere katılmanın Yehova’ya hizmet eden herkesin temel sorumluluğu olduğunu kabul etsek de, bunları yürekten ve istekle yapıyor muyuz? Bu düzenlemeleri, Yehova’nın bizim için yaptığı onca şey karşısında duyduğumuz içten takdiri ifade etme fırsatları olarak görüyor muyuz? Bu faaliyetlere şartlarımız elverdiği ölçüde katılıyor muyuz? Yoksa tüm bunları, yerine getirmeye mecbur olduğumuz zorunluluklar olarak mı görüyoruz? Elbette bu soruları kişisel olarak cevaplamalıyız. Pavlus bunu şöyle ifade etmişti: “Herkes kendi işini temyiz etsin [denetlesin, YÇ], ve o zaman başkası için değil, ancak kendisi için övünmesi olur.”—Galatyalılar 6:4.

14. Yehova Kendisine sunduğumuz hizmette bizden ne bekler?

¹⁴ Yehova Tanrı koşullarımızı iyi bilir. Sınırlarımızın farkındadır. Büyük olsun küçük olsun, tüm hizmetçilerinin istekle sundukları kurban niteliğindeki özverilere değer verir. Hepimizin aynı miktarda vermesini beklemez; biz de bunu beklememeliyiz. Pavlus maddi şeyler vermekten söz ederken Korintoslulara şöyle demişti: “İstek varsa, insanın elinde olmayana göre değil, elindekine göre yardımda bulunması uygundur.” (II. Korintoslular 8:12, YÇ) Bu ilke Yehova’ya hizmetimiz için de aynen geçerlidir. Hizmetimizi Yehova’nın kabul edip etmemesi, verdiğimiz miktara değil verme şeklimize, yani sevinçle ve yürekten verip vermediğimize bağlıdır.—Mezmur 100:1-5; Koloseliler 3:24.

 Öncülük Ruhunu Geliştirin ve Koruyun

15, 16. (a) Öncülük hizmeti ile minnettarlık arasında nasıl bir bağlantı var? (b) Öncülük yapamayanlar nasıl öncülük ruhu sergileyebilirler?

¹⁵ Yehova’ya minnettarlığımızı göstermenin doyum verici bir başka yolu da, dolgun vakitle hizmet etmektir. Kendini Yehova’ya vakfetmiş birçok kişi, O’na hizmet etmeye daha fazla zaman ayırabilmek için yaşamlarında büyük değişiklikler yaptı. Onları bunu yapmaya yönelten etken, Yehova’ya sevgileri ve O’nun lütfuna duydukları takdirdi. Bazıları iyi haberi duyurmaya ve insanlara hakikati öğretmeye ayda ortalama 70 saat ayırarak daimi öncü olarak hizmet edebiliyor. Çeşitli nedenler yüzünden olanakları daha kısıtlı olanlar ise, iyi haberi duyurmak için ayda 50 saat ayırarak zaman zaman öncü yardımcılığı yapıyor.

¹⁶ Yehova’nın çok sayıdaki hizmetçisi arasında daimi öncülük veya öncü yardımcılığı yapamayanlar için ne denebilir? Onlar da, minnettarlıklarını öncülük ruhunu geliştirip koruyarak gösterebilirler. Bunu nasıl yapabilirler? Öncülük yapabilenleri teşvik ederek, kendi çocuklarına dolgun vakitli hizmeti kariyer edinme arzusunu aşılayarak ve olanakları elverdiği ölçüde iyi haberi duyurma işine gayretle katılarak. Hizmetimizde verdiklerimiz, Yehova’nın bizim için yaptığı, yapmakta olduğu ve yapacağı şeylere duyduğumuz takdirin derinliğine bağlıdır.

Minnettarlığımızı ‘Malımızla’ Gösterelim

17, 18. (a) Minnettarlığımızı ‘malımızla’ nasıl gösterebiliriz? (b) İsa dul kadının bağışını nasıl değerlendirdi, neden?

¹⁷ Süleymanın Meselleri 3:9 şöyle der: “Malınla, ve bütün mahsulünün turfandası ile, RABBİ taziz et.” Yehova’nın hizmetçilerinin ondalık vermesi artık gerekmiyor. Pavlus Korintoslulara şöyle yazmıştı: “Hüzünle yahut mecburiyetle değil, herkes yüreğinde niyet ettiği gibi versin; çünkü Allah sevinç ile vereni sever.” (II. Korintoslular 9:7) Dünya çapında yürütülen Gökteki Krallığı duyurma işini gönüllü katkılarla destekleyerek de minnettarlığımızı gösteririz. Yürekten duyduğumuz takdir bizi bunu düzenli yapmaya, belki de birinci yüzyıldaki kardeşlerimizin yaptığı gibi her hafta bir miktar ayırmaya yöneltir.—I. Korintoslular 16:1, 2.

¹⁸ Yehova’ya duyduğumuz minneti yansıtan, verdiğimiz miktar değil, hangi ruhla verdiğimizdir. Mabedin hazinesine armağanlarını atan insanları izlerken İsa’nın gözlemlediği de buydu. İhtiyaç içinde olan dul bir kadının “iki pul” attığını gördüğünde o şöyle demişti: “Gerçek size söyliyorum: Bu fakir dul kadın onların hepsinden ziyade attı; çünkü bunların hepsi hediyelere kendi fazlalarından attılar; fakat kadın, yoksulluğundan bütün nafakasını attı.”—Luka 21:1-4.

19. Minnettarlığımızı gösterme yollarımızı gözden geçirmemiz neden iyi olur?

¹⁹ Minnettarlık gösterme yollarıyla ilgili bu inceleme, bizi minnettarlığımızı nasıl gösterdiğimizi tekrar gözden geçirmeye yöneltmeli. Hem Yehova’ya verdiğimiz hamt kurbanlarını hem de dünya çapında yürütülen işe verdiğimiz desteği artırabilir miyiz? Bunu ne kadar yaparsak, sevgi dolu, cömert Babamız Yehova’nın minnettarlığımızı gösterdiğimiz için o kadar memnun olacağından emin olabiliriz.

Hatırlıyor musunuz?

• Yehova’ya minnettar olmamız için hangi nedenler var?

• Ondalık, gönüllü bağış ve ekin toplama düzenlemelerinden hangi dersleri alıyoruz?

• Öncülük ruhunu nasıl geliştirebiliriz?

• Yehova’ya teşekkür etmek için ‘malımızı’ nasıl kullanabiliriz?

[Sorular]

[Sayfa 15’teki resimler]

“Her nimet, her mükemmel armağan yukarıdan . . . . gelir”

[Sayfa 16’daki resimler]

Burada Kanundan alacağımız hangi üç ders gösteriliyor?

[Sayfa 18’deki resimler]

Nasıl kurbanlar verebiliriz?