Su Tutmayan Sarnıçlar

MUKADDES KİTAP devirlerinde su depolamak için yeraltı mağaralarına yapılan sarnıçlar kullanılırdı. Bu sarnıçlarda sürekli su tutularak, bazı dönemlerde, Vaat Edilen Diyarda yaşamsal öneme sahip olan su ihtiyacı karşılanırdı.

Peygamber Yeremya Yehova’nın bildirisini kaydederken sarnıçlardan mecazi anlamda söz etti: “Kavmım iki kötülük işledi; beni, diri suların kaynağını, bıraktılar da, kendilerine sarnıçlar, su tutmıyan çatlak sarnıçlar kazdılar.”—Yeremya 2:13.

İsrailoğulları Tanrıları Yehova’yı terk ederek, “diri suların kaynağını” bırakmış oldular. Putperest milletlerle güvenilir olmayan askeri ittifaklar yaptılar ve güçsüz, sahte tanrılara tapınmaya başladılar. Sığınak olacağı ümit edilen böyle yerler Yeremya’nın benzetmesiyle, koruyucu her güçten yoksun, su sızdıran sarnıçlardı.—Tesniye 28:20.

Bu tarihi örnekten bizim alabileceğimiz bir ders var mı? Yeremya’nın zamanında olduğu gibi bugün de hayat veren suların Kaynağı sadece, ebediyet Tanrısı Yehova’dır. (Mezmur 36:9; Vahiy 4:11) İnsanlık sonsuz yaşamı ancak O’ndan, Oğlu İsa Mesih aracılığıyla alabilir. (Yuhanna 4:14; 17:3) Bununla birlikte Mukaddes Kitabın açıkça gösterdiği gibi, Yeremya’nın zamanına benzer şekilde bugünkü insan toplumu da Tanrı’nın Sözü olan Mukaddes Kitabı reddetmeyi tercih ediyor ve hatta ona sinsice zarar vermeye çalışıyor. Şimdi onlar siyasi çözümlere, insanların boş düşüncelerine ve Tanrı’yı hiçe sayan yararsız ideoloji ve felsefelere güveniyorlar. (I. Korintoslular 3:18-20; Koloseliler 2:8) Seçenekler açıkça ortadadır. Peki siz kime güveneceksiniz? Hayat sularının kaynağı Yehova’ya mı, yoksa “su tutmıyan çatlak sarnıçlar”a mı?

[Sayfa 32’deki resim]

İsrail’de bir mezarda bulunmuş, pişmiş topraktan bir ana tanrıça heykelciği

[Tanıtım notu]

Fotoğraf: British Museum