Koloselilere Mektup

RESUL PAVLUS’UN Kolose’deki iman kardeşlerine ilhamla yazdığı mektup. Mukaddes Kitabın çağdaş çevirilerinde genelde kullanılan sıralamaya göre bu mektup Yunanca Kutsal Yazıların 12. kitabıdır. Pavlus “Allahın iradesile Mesih İsanın resulü Pavlus ve Timoteos kardeş, Kolosede olan Mesihte mukaddes ve sadık kardeşlere” sözleriyle başlayarak, ilham edilmiş bu mektubun yazarının kendisi olduğunu belirtir. (Koloseliler 1:1, 2) Ayrıca mektubun sonunda Pavlus’un kendi eliyle yazmış olduğu selamdan da mektubun onun tarafından yazıldığı anlaşılıyor.—Koloseliler 4:18.

Koloselilere yazılan mektupla, yine Pavlus tarafından Efesoslulara yazılan mektup arasında çok benzerlik vardır. Bu belki her ikisinin de birbirine çok yakın tarihlerde yazılmış olmasından ve her iki kentte de aynı koşulların hüküm sürmesinden kaynaklanmıştı. Bu benzerlik aynı zamanda, Efesoslulara yazılan mektubun Pavlus tarafından kaleme alındığı kabul ediliyorsa, Koloselilere de onun yazdığını kabul etmek gerektiği anlamına gelir. (Örneğin, Koloseliler 1:24-29 ile Efesoslular 3:1-7’yi; Koloseliler 2:13, 14 ile Efesoslular 2:1-5, 13-16’yı; Koloseliler 2:19 ile Efesoslular 4:16’yı; Koloseliler 3:8-10, 12-14 ile Efesoslular 4:20-25, 31, 32’yi; Koloseliler 3:18-25; 4:1 ile Efesoslular 5:21-23; 6:1-9’u karşılaştırın.) Üstelik, Koloselilere yazılan mektubun, Pavlus’un diğer mektuplarıyla birlikte Chester Beatty Papirüsü No. 2’de (P⁴⁶, MS yaklaşık 200’e ait) yer alması da, ilk Hıristiyanların Koloselilere yazılan mektubu Pavlus’un ilhamla yazdığı yazılardan biri olarak kabul ettiklerini açıkça gösterir.

Anlaşılan, Pavlus’u Koloselilere yazmaya iki etken yöneltmişti. Birincisi, Epafras Pavlus’a o cemaatin ruhi durumuyla ilgili haberler getirmişti. Haberlerin bir kısmı kaygı vericiydi, ama Pavlus onlara “sizin Ruhta sevginizi bize [Epafras] beyan etti” dediğine göre haberlerin bir kısmı da iyiydi. (Koloseliler 1:7, 8) Cemaatte sorunlar olmasına rağmen durum kritik değildi ve övülecek taraflar da çoktu. İkinci etken ise, Filimon’un kölesi Onisimos’un Kolose’deki efendisinin yanına dönüyor olmasıydı. Böylece Pavlus bu fırsattan yararlanarak mektubunu Onisimos ve arkadaşı Tihikos eliyle oradaki cemaate gönderdi.—Koloseliler 4:7-9.

Yazıldığı Yer ve Tarih. Pavlus’un Koloselilere yazdığı yer açık olarak belirtilmiyor. Bazı kimseler Efesos’tan yazıldığını ileri sürdüler. Oysa mektupta resulün hapishanede olduğu belirtiliyor (Koloseliler 1:24; 4:10, 18) ve Kutsal Yazılarda onun Efesos’ta hapis yatmış olduğunu gösteren hiçbir kayıt yok. Pavlus’un Koloseliler 4:2-4, 11’deki sözleri, onun Roma’da ilk defa hapis yatarken içinde bulunduğu koşullarla çok bağdaşmaktadır. (MS y. 59-61) Gerçi Pavlus Kayseriye’de (Sezariye) de hapiste kalmış (Resullerin İşleri 23:33-35) ve Feliks’in emriyle ona orada bazı kolaylıklar sağlanmıştı. (Resullerin İşleri 24:23) Ama anlaşılan o kolaylıklar, Pavlus’un Roma’da ilk defa hapis yatarken sahip olduğu özgürlük kadar büyük değildi. Çünkü o Roma’da iki yıl kiraladığı evde hapis kalırken ziyaretine gelenlere Tanrı’nın Gökteki Krallığını vaaz edebilmişti.—Resullerin İşleri 28:16, 23, 30, 31.

Mektubun Roma’dan yazıldığına işaret eden diğer bir etken de, mektubu Tihikos ile birlikte Kolose’ye götüren Onisimos’un, Pavlus’un yazdığı yerde bulunmuş olmasıdır. Çok kalabalık bir şehir olan Roma kuşkusuz kaçak bir kölenin saklanabileceği iyi bir barınaktı. Anlaşıldığına göre, Koloselilere bu mektup Pavlus’un Roma’da ilk hapis yattığı dönemin sonlarına doğru, yani MS yaklaşık 60-61 yıllarında yazılmıştır. Pavlus aynı tarihte Filimon’a da bir mektup yazdı. Tihikos ile Onisimos, sadece resulün Koloselilere yazdığı mektubu değil, Filimon’a yazdığı mektubu da götürdüler. (Filimon 10-12) Pavlus Filimon’a yazdığı mektupta  (22. ayette) serbest bırakılacağını ümit ettiğini söylediğine göre, Filimon’a gönderilen mektup gibi Koloselilere gönderilen mektubun da Pavlus’un Roma’da ilk kez hapsedildiği dönemin sonlarına doğru yazıldığı sonucuna varılabilir.

Yanlış Görüşlere Karşı Çıktı. Kolose’deki sahte öğretmenler insanları yanlış yola saptıran bir felsefenin benimsenmesini savunuyorlardı. Musa Kanununa uyulmasını ısrarla vurguluyorlardı. İnsanları çileci bir yaşam tarzına yöneltmeye de çalışıyorlardı. Pavlus, Kolose’de yaşayan İsa’nın takipçilerine ‘Mesih’e değil de, insanların geleneğine, dünyanın temel ilkelerine dayanan felsefeyle, boş ve aldatıcı sözlerle kimsenin kendilerini tutsak etmemesi’ için dikkatli olmaları uyarısında bulundu. (Koloseliler 2:8, YÇ) Ayrıca onları, kimsenin kendilerini ‘yemekte, yahut içmekte, yahut bayram, yahut yeni ay, yahut Sebt günü meselesinde’ yargılamasına izin vermemeye de teşvik ederek, bunların gelecek şeylerin gölgesi, gerçeğin ise Mesih’te olduğunu söyledi. (Koloseliler 2:16, 17) Resul sahte alçakgönüllülüğün yapaylığını fark etti ve çileciliği şiddetle eleştirdi. Bu nedenle şunları dedi: “Kuşkusuz bu kuralların gönüllü tapınma, sözde alçakgönüllülük [dipnot: ya da çilecilik], bedene eziyet açısından bilgece bir görünüşü vardır; ama benliğin tutkularını denetlemekte hiçbir yararları yoktur.”—Koloseliler 2:20-23, YÇ.

Pavlus, Tanrı’nın Mesih’e verdiği üstün konumun üzerinde önemle durdu. (Koloseliler 1:13-20) Bu gerçek, pagan felsefesine, Yahudi geleneğine ve melek tapınması gibi bir uygulamaya karşı etkili olacaktı. (Koloseliler 2:18) Melek tapınmasına karışmış olanların, meleklerin uyguladıkları sanılan tapınma şeklini yerine getirdikleri iddiasında bulunup bulunmadıkları veya meleklerin saygılı tutumunu örnek alarak yaşayıp yaşamadıkları ya da gökte yaratılan bu ruhlara gerçekte tapınıp tapınmadıkları konusunda Kutsal Yazılar bir şey söylemiyor.

[Sayfa 31’deki çerçeve]

KOLOSELİLERE MEKTUPTAN ÖNEMLİ NOKTALAR

Tanrı’nın yanlış görüş ve alışkanlıklara karşı koyma aracı olarak Mesih’e verdiği konumun önemini vurgulayan

ve Roma’da ilk kez hapis kaldığı dönemin sonlarına doğru Pavlus tarafından yazılan mektup

Mesih’in konumuna verilen önem (1:1—2:12)

Mesih’e iman ve onunla gökte yaşama ümidini paylaşan tüm kutsal kardeşlere sevgiden dolayı övgü

Mesih’e verilen üstün konum: O, Tanrı’nın yansımasıdır; tüm yaratılanların ilkidir; her şey onun aracılığıyla yaratılmıştır; cemaatin başıdır; ölümden ilk diriltilendir

Tanrı’yla barışmak Mesih sayesinde mümkündür

Gerçek hikmet ve bilginin tüm hazineleri Mesih’te gizlenmiştir

Onun yolunda yürümeye devam edin; kimsenin sizi felsefeyle tuzağa düşürmesine izin vermeyin

Tanrı, Musa Kanununu Mesih aracılığıyla kaldırdı (2:13-23)

Tanrı, Kanun ahdini Mesih’in üzerinde öldüğü işkence direğine mecazi anlamda çiviledi

Kanunun talepleri bir gölgeydi; gerçek ise Mesih’tedir

Kimsenin sizi kandırıp başınız olan Mesih’e sımsıkı bağlı kalmaktansa, insan emir ve öğretilerini tutmaya özendirmesine izin vermeyin

Mesih’in yetkisine boyun eğerek yeni kişiliği giyin (3:1-17)

Zihninizi yerdeki şeyler üzerinde değil, yukarıdaki şeyler üzerinde toplayın

Bedenin kirli arzularını öldürün; kötü tutumları, kötü sözleri bırakın

Şefkat, iyilik, alçakgönüllülük, yumuşak başlılık, tahammül ve sevgi niteliklerini giyin

Mesih’in barışı yüreklerinizde denetleyici olsun

Yaptığınız her şeyi Efendimiz İsa’nın adıyla, onun aracılığıyla Babamız Tanrı’ya şükrederek yapın

Tanrı’ya ve Mesih’e duyulan takdir insanlarla ilişkileri etkilemeli (3:18—4:18)

Kadınlar, kocalar, çocuklar, köleler, efendiler, Mesih’in gökteki Efendimiz olduğunun bilincinde olarak sorumluluklarınızı, insanlara yaranmak isteyenler gibi değil, Yehova korkusuyla yerine getirin

Dua konusunda sebat edin; hikmet yolunu izleyin

Efendinin hizmetkârlarına şahsen gönderilen selamlar