Rabbin Akşam Yemeği Nasıl Kutlanmalı?

İSA’NIN resulü olan Pavlus, Rabbin Akşam Yemeğinin kutlanmasını açıklarken şöyle yazdı: “Size teslim ettiğimi ben Rabden aldım; Rab İsa ele verildiği gece, ekmek aldı, ve şükrettikten sonra, kırdı ve dedi: Bu sizin için olan benim bedenimdir; bunu benim zikrim için yapın. Böylece de akşam yemeğinden sonra, kâseyi aldı ve dedi: Bu kâse benim kanımda yeni ahittir; her kere içtikçe, benim zikrim için bunu yapın. Çünkü bu ekmeği her yediğiniz ve kâseyi içtiğiniz zaman, kendisi gelinciye kadar Rabbin ölümünü ilân edersiniz.”—I. Korintoslular 11:23-26.

Pavlus’un da söylediği gibi, İsa, Rabbin Akşam Yemeğini Yahuda İskariyot tarafından “ele verildiği gece” başlattı. O gece, Mesih’in direğe çivilenmesi için Romalılara baskı yapan Yahudi dinsel liderler İsa’yı tutukladılar. Bu yemek, bugün kullandığımız takvime göre MS 31 Mart 33 Perşembe akşamı geç saatlerdeydi. İsa 1 Nisan Cuma günü öğleden sonra bir işkence direğinde öldü. Yahudi takviminde günler akşam başlayıp bir sonraki günün akşamı sona erdiğinden, hem Rabbin Akşam Yemeği hem de İsa Mesih’in ölümü aynı günde, yani ay takvimine göre MS 14 Nisan 33 günü gerçekleşti.

Ekmek ve şaraptan alanlar, İsa’nın anısına ‘bunu yapmalıydılar.’ İsa’nın sözleri başka bir çeviride şöyle yer alır: “Bunu anılmam için yapın.” (I. Korintoslular 11:24, The Jerusalem Bible) Bu nedenle, Rabbin Akşam Yemeği, Mesih’in Ölümünün Anılması olarak da adlandırılır.

İsa’nın Ölümü Neden Anılmalı?

Bu sorunun yanıtı, İsa’nın ölümünün anlamıyla bağlantılıdır. İsa, Yehova’nın egemenliğinin en önemli savunucusu olarak öldü. Böylece o, insanların Tanrı’ya sadece bencil nedenlerle hizmet ettiklerine dair suçlamada bulunan Şeytan’ın bir yalancı olduğunu kanıtladı. (Eyub 2:1-5; Süleymanın Meselleri 27:11) Kusursuz bir insan olarak ölen İsa, ölümüyle ‘birçok kişi için canını fidye verdi.’ (Matta 20:28) Âdem Tanrı’ya karşı günah işlediğinde, kusursuz insan yaşamını ve bu yaşamın sağlayacağı nimetleri yitirdi. Ancak “Allah dünyayı [insanlık dünyasını] öyle  sevdi ki, biricik Oğlunu verdi; ta ki, ona iman eden her adam helâk olmasın, ancak ebedî hayatı olsun.” (Yuhanna 3:16) Gerçekten de, “günahın ücreti ölüm; fakat Allahın mevhibesi Rabbimiz Mesih İsada ebedî hayattır.”—Romalılar 6:23.

Bu nedenle, İsa Mesih’in ölümü şu en büyük iki sevgi eylemiyle bağlantılıdır: Yehova’nın insanlık için Oğlunu vererek gösterdiği büyük sevgi ve İsa’nın insanlık için yaşamından feragat ederek gösterdiği özverili sevgi. İsa’nın Ölümünün Anılması bu iki sevgi eylemini yüceltir. Bize böyle bir sevgi gösterildiğine göre, bizim de buna takdirimizi göstermemiz uygun olmaz mı? Bunu yapmanın bir yolu, Rabbin Akşam Yemeği kutlamasında hazır bulunmaktır.

Ekmek ve Şarabın Anlamı

İsa, Rabbin Akşam Yemeğini başlatırken sembol olarak bir somun ekmek ve bir kâse kırmızı şarap kullandı. İsa ekmeği aldı ve “şükrettikten sonra, kırdı ve dedi: Bu [ekmek] sizin için olan benim bedenimdir.” (I. Korintoslular 11:24) Ekmeğin dağıtılması ve yenmesi için kırılması gerekiyordu; çünkü maya konulmadan un ve sudan yapılmış ekmek, oldukça gevrek bir ekmekti. Kutsal Yazılarda maya günahı simgeler. (Matta 16:11, 12; I. Korintoslular 5:6, 7) İsa günahkâr değildi. Bu nedenle, onun kusursuz insan bedeni insanlık için uygun bir fidye oldu. (I. Yuhanna 2:1, 2) Böylece, Mesih’in günahsız bedenini betimlemek için mayasız ekmek kullanılması çok yerindedir.

İsa katışıksız kırmızı şarap bulunan kâse için de şükredip şöyle dedi: “Bu kâse benim kanımda yeni ahittir.” (I. Korintoslular 11:25) Kâsedeki kırmızı şarap İsa’nın kanını temsil ediyordu. Kurban edilen boğaların ve ergeçlerin kanı MÖ 1513’te Tanrı ile İsrail ulusu arasındaki Kanun ahdini nasıl geçerli kıldıysa, İsa’nın ölürken dökülen kanı da yeni ahdi geçerli kıldı.

Kimler Sembollerden Almalı?

Anma Yemeğinde kimlerin sembollerden almasının uygun olduğunu saptayabilmek için, yeni ahdin neyle ilgili olduğunu ve ahdin taraflarının kimler olduğunu bilmemiz gerekir. Mukaddes Kitap şöyle diyor: “İşte, RAB diyor, İsrail evi ile, ve Yahuda evi ile yeni bir ahit keseceğim günler geliyor . . . . Şeriatimi onların içlerine koyup, yürekleri üzerine onu yazacağım; ve ben onlara Allah olacağım, ve onlar bana kavm olacaklar. . . . . Fesatlarını bağışlıyacağım, ve artık suçlarını anmıyacağım.”—Yeremya 31:31-34.

Yeni ahit Yehova Tanrı’yla özel bir ilişki kurulmasını mümkün kılar. Bu ahit aracılığıyla, belirli bir insan grubu O’nun toplumu haline geldi; O da onların Tanrısı oldu. Yehova’nın kanunu artık onların içlerinde, yüreklerinde yazılıydı ve Yahudi olmayan sünnetsiz kişiler de Tanrı’yla yeni ahit ilişkisine girebilirlerdi. (Romalılar 2:29) Mukaddes Kitap yazarı Luka da, Tanrı’nın “Milletlerden kendi ismine bir kavm almak”la ilgili amacı hakkında yazar. (Resullerin İşleri 15:14) I. Petrus 2:10’a göre, onlar ‘bir vakitler kavm değildi, fakat şimdi Allahın kavmıdırlar.’ Kutsal Yazılarda “Allahın İsraili” olarak söz edilen bu toplum ruhi İsrail’dir. (Galatyalılar 6:16; II. Korintoslular 1:21) Demek ki, yeni ahit Yehova Tanrı ile ruhi İsrail arasındaki bir ahittir.

 Takipçileriyle birlikte geçirdiği son gecesinde, İsa onlarla arasında farklı bir ahit yaptı. Onlara şöyle dedi: ‘Babam benimle bir krallık için ahit yaptığı gibi, ben de sizlerle bir ahit yapıyorum.’ (Luka 22:29, 30) Bu Gökteki Krallık ahdidir. Bu Krallık ahdine dahil olan kusurlu insanların sayısı 144.000’dir. Bu kişiler gökte diriltildikten sonra, Mesih’le birlikte krallar ve kâhinler olarak hüküm sürecekler. (Vahiy 5:9, 10; 14:1-4) Böylece, Yehova Tanrı’yla yapılan yeni ahde dahil olanlar, İsa Mesih’le yapılan Krallık ahdine de dahildirler. Rabbin Akşam Yemeğinde sembollerden almayı hak edenler sadece onlardır.

Anma Yemeğinde sembollerden alma hakkı tanınanlar, Tanrı’yla eşsiz bir ilişkileri olduğunu ve Mesih’in ortak mirasçıları olduklarını nasıl biliyorlar? Pavlus şöyle açıklıyor: “Allahın evlâdı olduğumuza [mukaddes] Ruh kendisi bizim ruhumuzla [tutumumuzla] beraber şehadet eder; ve eğer evlât isek, hem de varisleriz; Allahın varisleri, ve Mesihin hemvarisleriyiz [ortak mirasçılarız, YÇ]; eğer beraber elem çekiyorsak, beraber de taziz olunmamız içindir.”—Romalılar 8:16, 17.

Tanrı, mukaddes ruhu, yani faal kuvveti aracılığıyla Mesih’in ortak mirasçılarını mesheder. Bu sayede onlar, Krallığın mirasçıları olduklarından emin olurlar. Bu, meshedilmişlerde, gökte yaşama ümidi oluşturur. Mukaddes Kitabın gökteki yaşamla ilgili söylediği her şeyin kendilerine hitap ettiğini görürler. Üstelik, yeryüzünde yaşam ve tüm insani ilişkiler de dahil, dünyayla ilgili tüm bağlarını feda etmeye hazırdırlar. İsa’nın ruhla meshedilmiş takipçileri yeryüzü Cennetinde yaşamın muhteşem olacağının farkında olsalar da, onların böyle bir ümidi yoktur. (Luka 23:43) Onlar, sahte dinsel görüşler nedeniyle değil, Tanrı’nın ruhunun etkisi sonucunda gökte yaşamla ilgili değişmez bir ümide sahiptirler. Bu nedenle, Anma Yemeğinde sembollerden almaları yerindedir.

Bir kişinin yeni ahde ve Krallık ahdine dahil olduğundan kesin olarak emin olmadığını varsayalım. Bu kişi Mesih’in ortak mirasçısı olduğuna dair Tanrı’nın ruhunun tanıklığından da yoksunsa ne olacak? O halde, onun Anma Yemeğinde sembollerden alması yanlış olacak. Bir kişi gerçekten çağrılmadığı halde, kasten kendini gökte kral ve kâhin olmaya davet edilmiş biri gibi gösterirse, bu durum Tanrı’yı hoşnut etmeyecektir.—Romalılar 9:16; Vahiy 22:5.

Ne Sıklıkta Kutlanmalı?

İsa’nın ölümü her hafta mı yoksa her gün mü anılmalı? Mesih, Rabbin Akşam Yemeğini Fısıh günü başlattı ve o gün haksız yere öldürüldü. Yılda sadece bir kez, ay takvimine göre 14 Nisan’da kutlanan Fısıh’ta, İsrail’in Mısır esaretinden kurtuluşu anılırdı. (Çıkış 12:6, 14; Levililer 23:5) Bu nedenle, “fıshımız olan Mesih”in ölümü her hafta veya her gün değil, yılda sadece bir kez anılmalıdır. (I. Korintoslular 5:7) İsa’nın takipçileri Rabbin Akşam Yemeğini kutlarken, İsa’nın bu düzenlemeyi başlatırken yaptıklarının aynısını yaparlar.

Öyleyse Pavlus’un şu sözlerinin anlamı nedir? “Bu ekmeği her yediğiniz ve kâseyi içtiğiniz zaman, kendisi gelinciye kadar Rabbin ölümünü ilân edersiniz.” (I. Korintoslular 11:26) Pavlus bu ayette “her defasında” ya da “her ne zaman” anlamına gelen bir sözcük kullandı. Demek ki Pavlus, İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin sembollerden aldıkları her  defasında, İsa’nın kurban olarak sağladığı fidyeye imanlarını ilan edeceklerini söylüyordu.

Meshedilmişler Mesih’in ölümünü, o ‘gelinceye’ kadar anacaklar. İsa, ‘hazır bulunuşunda’ meshedilmiş takipçilerini ruhi yaşama dirilterek göğe almak üzere gelinceye kadar, bu kutlama devam edecek. (I. Selânikliler 4:14-17) Bu, Mesih’in 11 vefalı resulüne söylediği şu sözlerle uyumludur: “Gidip yer hazırlarsam, siz de benim olduğum yerde olasınız diye yine gelip sizi kendi yanıma alacağım.”—Yuhanna 14:3.

Sizin İçin Anlamı Nedir?

İsa’nın fidyesinden yararlanmak ve yeryüzünde sonsuz yaşam almak için Anma Yemeğinde sembollerden almak gerekir mi? Hayır. Mukaddes Kitapta Nuh, İbrahim, Sara, İshak, Rebeka, Yusuf, Musa ve Davud gibi Tanrı’dan korkan insanların yeryüzünde diriltildikten sonra bu sembollerden alacağı fikrini verebilecek hiçbir kayıt yoktur. Ancak, onların ve yeryüzünde sonsuza dek yaşamayı isteyen başkalarının Tanrı’ya, Mesih’e ve Yehova’nın İsa aracılığıyla sağladığı fidye düzenlemesine iman etmeleri gerekecek. (Yuhanna 3:36; 14:1) Sonsuz yaşam elde etmek için, siz de böyle bir imana sahip olmalısınız. Mesih’in ölümünün yıllık kutlamasında hazır bulunmanız bu büyük özveriyi size hatırlatır; ayrıca bu özveriye duyduğunuz takdiri de artırır.

Resul Yuhanna, İsa’nın fidyesinin önemini vurgularken şöyle dedi: “Günah işlemiyesiniz diye, bu şeyleri size [meshedilmişler kardeşlere] yazıyorum. Ve eğer biri günah işlerse, Babanın nezdinde Şefaatçimiz, salih İsa Mesih, vardır; ve kendisi günahlarımıza, ve yalnız bizim günahlarımıza değil, fakat bütün dünyaya kefarettir.” (I. Yuhanna 2:1, 2) Meshedilmişler, İsa’nın fidyesinin, günahlarını örten bir kurban olduğunu söyleyebilir. Fakat o, tüm dünyanın günahları için de bir kurban olduğundan, itaatli insanlık için sonsuz yaşamı mümkün kılar.

İsa’nın ölümünü anmak üzere 4 Nisan 2004 tarihindeki bu kutlamaya siz de katılacak mısınız? Yehova’nın Şahitleri bunu tüm dünyada İbadet Salonlarında kutlayacaklar. Eğer bu kutlamaya katılırsanız, Mukaddes Kitaba dayanan çok önemli bir konuşmayı dinlemekten yarar göreceksiniz. Size, Yehova Tanrı ve İsa Mesih’in bizim için ne kadar çok şey yaptığı hatırlatılacak. Aynı zamanda, Tanrı’ya, Mesih’e ve İsa’nın fidyesine derin saygı duyan kişilerle bir araya gelmek de ruhen yararlı olacak. Bu kutlama, Tanrı’nın sonsuz yaşama götüren lütfunu kazanma isteğinizi artırabilir. Bu kutlamaya katılmanızı hiçbir şeyin engellemesine izin vermeyin. Gökteki Babamız Yehova Tanrı’yı yücelten ve hoşnut eden bu sevinçli kutlamada siz de hazır bulunun.

[Sayfa 5’teki resim]

İsa’nın ölümü en büyük iki sevgi eylemiyle bağlantılıdır

[Sayfa 6’daki resim]

Mayasız ekmek ve şarap İsa’nın günahsız bedenini ve dökülen kanını temsil eden uygun sembollerdir