İsa’nın Takipçisi Olmaktan Övünç Duyun!

“Övünen Yehova’yla övünsün” (1. KORİNTOSLULAR 1:31).

1. İnsanların dine karşı tutumlarında hangi eğilim görülüyor?

“KAYITSIZLIK.” Birkaç yıl önce, dinsel konularda bir yorumcu birçok insanın, inançlarına karşı tutumunu bu sözcükle tanımladı. O şöyle dedi: “Günümüzde din alanında herhangi bir dinsel gelişme olmamış ve en uygun şekilde ‘kayıtsızlık’ diye tarif edebileceğimiz bir tutum ortaya çıkmıştır.’” Yorumcu, sözlerini açıklarken bu kayıtsızlığı “kişinin kendi diniyle ilgili fazla bir şey yapmaya istek duymaması” diye tanımladı ve birçok insan “Tanrı’ya inanıyor . . . . ama O’nu pek umursamıyor” dedi.

2. (a) İnsanların ruhen kayıtsız hale gelmesi neden şaşırtıcı değildir? (b) Kayıtsızlık İsa’nın takipçileri için nasıl bir tehlike oluşturur?

² Bu kayıtsızlık eğilimi Mukaddes Kitabı inceleyen kişileri şaşırtmıyor (Luka 18:8). Çünkü din genel olarak düşünüldüğünde, böyle bir ilgisizlik zaten beklenmelidir. Sahte din insanları uzun süredir aldatıyor ve düş kırıklığına uğratıyor (Vahiy 17:15, 16). Ancak dünyada yaygın olan isteksizlik ve boş vermişlik ruhu, İsa’nın gerçek takipçileri için bir tehlike oluşturur. İmanımız konusunda kayıtsız hale gelir, Yehova’ya hizmetimiz ve Mukaddes Kitap hakikati için gösterdiğimiz gayreti kaybedersek çok ciddi zararlara uğrarız. İsa, birinci yüzyılda Laodikya’da yaşayan takipçilerini böyle bir kayıtsız tutuma karşı uyarırken, “ılık” olmamalarını söylemiş, “ne soğuksun ne de sıcak . . . . ılık olduğun için seni tükürüp atacağım” demişti (Vahiy 3:15-18).

Kim Olduğumuzun Farkında Olalım

3. İsa’nın takipçileri, kimliklerinin hangi yönleriyle gurur duyabilirler?

³ İsa’nın takipçileri, ruhi kayıtsızlıkla mücadele edebilmek için kim olduklarına dair net bir görüşe sahip olmalı ve kimlikleriyle makul ölçüde gurur duymalıdırlar. Mukaddes Kitapta, Yehova’nın hizmetçileri ve Mesih’in öğrencileri olarak kim olduğumuzu gösteren tanımlar bulabiliriz. Biz “iyi haber”i başkalarıyla faal şekilde paylaşırken Yehova’nın “şahitleri” ve “Tanrı’nın iş arkadaşları”yız (Matta 24:14; İşaya 43:10; 1. Korintoslular 3:9). ‘Birbirini seven’ bir toplumuz (Yuhanna 13:34). İsa’nın gerçek takipçileri, “algılama yeteneğini doğruyu yanlışı ayırmak üzere kullanarak geliştiren” kişilerdir (İbraniler 5:14). Biz “dünyanın ışıkları”yız (Filipililer 2:16). ‘Dünyadaki milletler arasında iyi yaşayışımızı sürdürmeye’ çalışıyoruz (1. Petrus 2:12; 2. Petrus 3:11, 14).

4. Yehova’ya tapınan biri kimliği hakkında neyi de bilmeli?

⁴ Yehova’ya tapınanlar, kim olmadıklarını da bilirler. Önderleri İsa Mesih dünyaya ait olmadığı gibi “onlar da dünyaya ait değildir” (Yuhanna 17:16). Onlar “zihnen karanlıkta olup Tanrı’nın sunduğu yaşama yabancılaşmış” ‘milletlerden’ ayrı kalırlar (Efesoslular 4:  17, 18). Sonuçta, İsa’nın takipçileri ‘Tanrı’nın isteğine aykırı her şeyi ve dünyevi arzuları reddeder ve şimdiki ortamda sağduyu, doğruluk ve Tanrı’ya bağlılık göstererek yaşarlar’ (Titus 2:12).

5. ‘Yehova’yla övünün’ tembihiyle ne kastedilir?

⁵ Kimliğimizle ilgili net görüşümüz ve evrenin Egemeniyle ilişkimiz bizi ‘Yehova’yla övünmeye’ yöneltir (1. Korintoslular 1:31). Bu ne tür bir övünmedir? İsa’nın gerçek takipçileri olarak bizler Yehova gibi bir Tanrımız olduğu için gurur duyuyoruz. Şu yönlendirmeye uyuyoruz: “Övünen şununla, anlayışlı olmakla, ve dünyada inayet, adalet, ve salâh işliyen RAB ben idiğimi bilmekle övünsün” (Yeremya 9:24). Biz, Tanrı’yı tanıma ve başkalarına yardım etmek üzere O’nun tarafından kullanılma ayrıcalığımızla ‘övünüyoruz.’

Net Bir Görüşü Korumanın Zorluğu

6. Bazılarına İsa’nın takipçisi kimlikleriyle ilgili net bir görüşü korumak neden zor geliyor?

⁶ Kabul etmek gerekir ki, İsa’nın takipçisi kimliğimizle ilgili net görüşümüzü korumak her zaman kolay değildir. Hakikat yolunda yetiştirilmiş bir genç, bir süre ruhen zayıfladığını söylüyor ve durumunu şöyle anlatıyor: “Zaman zaman, neden Yehova’nın Şahidi olduğumu bilmediğimi hissederdim. Mukaddes Kitap hakikatini bebekliğimden beri biliyordum. Bazen bunun da diğerleri gibi bir din olduğunu düşünürdüm.” Başkaları da kimliklerini eğlence dünyasının, kitle iletişim araçlarının ve Tanrı’yı hiçe sayan yaygın hayat görüşünün şekillendirmesine izin vermiş olabilir (Efesoslular 2:2, 3). İsa’nın bazı takipçileri de zaman zaman kendileriyle ilgili şüphelerinin olduğu, değerlerini ve amaçlarını yeniden gözden geçirdikleri dönemler geçirebilir.

7. (a) Tanrı’nın hizmetçilerinin kendilerini ne şekilde sınamaları uygundur? (b) Hangi sinsi tehlike var?

⁷ Zaman zaman kendimizi dikkatle sınamamız yanlış mıdır? Hayır. Elçi Pavlus’un İsa’nın takipçilerini kendilerini sürekli incelemeye teşvik ettiğini belki hatırlarsınız. “İman yolunda mısınız diye kendinizi sürekli sınayın, kendinizi yoklayın” demişti (2. Korintoslular 13:5). Elçi bu ayette İsa’nın takipçilerini, kendilerinde gelişmiş olabilecek herhangi bir ruhi zayıflığı saptamak için sağlıklı ve dengeli şekilde çaba harcamaya teşvik ediyordu. Amaçları, o zayıflıklarını düzeltmek için gerekli adımları atmak olmalıydı. İmanda olup olmadığını sınayan bir İsa’nın takipçisi, sözlerinin ve davranışlarının, sahip olduğunu söylediği inançla uyumlu olup olmadığını tespit etmelidir. Bununla beraber, kendi kendimizi sınarken, kimliğimizi ve sorularımıza cevapları Yehova ve cemaatiyle ilişkimizle ilgisi olmayan yerlerde aramaya koyulmamız boş bir uğraştır, hatta bizim için ruhi yönden ölümcül olabilir. * ‘İmanımızın enkaza dönmesini’ asla istemeyiz! (1. Timoteos 1:19).

Zorluklardan Muaf Değiliz

8, 9. (a) Musa kendiyle ilgili şüphelerini nasıl ifade etti? (b) Yehova Musa’nın çekingenliğini nasıl giderdi? (c) Yehova’nın hizmetçilerini rahatlatması sizde nasıl duygular uyandırıyor?

⁸ Zaman zaman kendileriyle ilgili şüpheleri olan İsa’nın takipçileri başarısız olduklarını mı düşünmeliler? Tabii ki hayır! Aslında böyle hissedenlerin yalnız kendileri olmadığını bilmek onları rahatlatabilir. Geçmişte Tanrı’nın sadık şahitleri de aynı duyguları hissetti. Örneğin, olağanüstü iman, vefa ve bağlılık göstermiş biri olan Musa’yı düşünelim. Altından kalkılamaz gibi görünen bir görev aldığında, o ürkekçe “Ben kimim ki?” diye sormuştu (Çıkış 3:11). Anlaşılan ‘Ben önemsiz biriyim’ ya da ‘Beceriksiz biriyim’ diye düşünüyordu. Geçmişinin bazı yönleri, onun kendini yetersiz hissetmesine yol açmış olabilirdi: Köle bir ulustan geliyordu. Kendi ulusu olan İsrailoğulları tarafından reddedilmişti.  Akıcı konuşamıyordu (Çıkış 1:13, 14; 2:11-14; 4:10). Ayrıca çobandı; bu, Mısırlıların tiksindiği bir işti (Tekvin 46:34). Dolayısıyla, Musa’nın kendini Tanrı’nın köle durumdaki toplumunun kurtarıcısı olmaya uygun görmemesi pek şaşırtıcı değil.

⁹ Yehova şu iki büyük vaatte bulunarak Musa’yı rahatlattı: “Gerçekten ben seninle olacağım; ve benim seni gönderdiğime senin için işaret şu olacak: Sen kavmı Mısırdan çıkardığın zaman, bu dağ üzerinde Allaha ibadet edeceksiniz” (Çıkış 3:12). Tanrı bu çekingen hizmetçisine her zaman yanında olacağını, ayrıca Kendi toplumunu da kesinlikle kurtaracağını söylüyordu. Yehova yüzyıllar boyunca benzer vaatlerde bulundu ve hizmetçilerine destek olacağını söyledi. Örneğin İsrail ulusu Vaat Edilmiş Topraklara girmek üzereyken Musa aracılığıyla “Kuvvetli olun ve yürekli olun . . . . seninle beraber yürüyen Allahın RABDİR; seni boşa çıkarmaz, ve seni bırakmaz” dedi (Tesniye 31:6). Yehova Yeşu’yu da “Hayatının bütün günlerince kimse sana karşı duramıyacak . . . . seninle de öyle beraber olacağım; seni boşa çıkarmam, ve seni bırakmam” diyerek rahatlatmıştı (Yeşu 1:5). O, İsa’nın takipçilerine de şunu vaat eder: “Seni asla yüzüstü bırakmam, seni asla terk etmem” (İbraniler 13:5). Böyle güçlü bir desteğe sahip olduğumuz için İsa’nın takipçisi olmakla gurur duymalıyız!

10, 11. Levili Asaf, Yehova’ya hizmetinin değeri hakkındaki doğru tutumunu sürdürebilmek için nasıl yardım gördü?

¹⁰ Musa’dan yaklaşık 500 yıl sonra, Asaf isminde sadık bir Levili, doğru davranış tarzını sürdürmenin değeri hakkında şüpheye kapıldı ve bunu açıkça yazdı. Asaf sınavlara ve ayartmalara rağmen Tanrı’ya hizmet etme mücadelesi verirken, Tanrı’yla alay eden bazı kişilerin güçlendiğini ve zenginleştiğini görüyordu. Bu durum Asaf’ı nasıl etkiledi? “Ben ise, ayaklarım sürçmek üzre idi; az kaldı adımlarım kayacaktı çünkü kötülerin selâmetini görünce mağrurları kıskandım” dedi. Asaf Yehova’ya tapınan biri olmanın değerinden şüphelenmeye başlamıştı. Şöyle düşündü: “Gerçek, yüreğimi boş yere temizlemişim, ve suçsuzlukla ellerimi yıkamışım; çünkü her gün belâya uğradım, ve her sabah ceza çektim” (Mezmur 73:2, 3, 13, 14).

¹¹ Asaf, huzurunu kaçıran bu düşüncelerle nasıl mücadele etti? Düşüncelerini inkâr mı etti? Hayır. 73. Mezmur’da gördüğümüz gibi, Tanrı’ya duasında bu düşüncelerini ifade etti. Mabede yaptığı ziyaret Asaf için bir dönüm noktası oldu. Orada, her şeye rağmen en iyi yaşam tarzının Tanrı’ya bağlılık olduğunu fark etti. Ruhi konulara takdiri yeniden canlandıktan sonra Asaf, Yehova’nın kötülükten nefret ettiğini ve zamanı gelince kötüleri cezalandıracağını anladı (Mezmur 73:17-19). Böylece Asaf, Yehova’nın ayrıcalıklı hizmetçisi olarak sahip olduğu kimliği daha iyi kavradı. Tanrı’ya şöyle dedi: “Ben daima seninle beraberim; benim sağ elimden tuttun. Öğüdünle bana yol gösterirsin, ve sonra beni izzetle alırsın” (Mezmur 73:23, 24). Asaf, Tanrı’sıyla tekrar övünmeye başladı (Mezmur 34:2).

 Onlar Kim Olduklarını İyi Kavramışlardı

12, 13. Mukaddes Kitapta Yehova ile ilişkilerinden gurur duyan kişilere örnekler verin.

¹² İsa’nın takipçisi kimliğimizi daha iyi kavramanın bir yolu, sıkıntılara rağmen Yehova’yla ilişkilerinden gerçekten gurur duyan ve O’na vefayla tapınanların imanını incelemek ve örnek almaktır. Örneğin Yakub’un oğlu Yusuf’u düşünelim. O, çok genç yaşta ihanete uğradı ve köle olarak satılıp Mısır’a götürüldü. Orası, Tanrı’dan korkan biri olan babasından yüzlerce kilometre uzakta, evde ailesinin desteğini aldığı sıcak ortamdan çok farklı bir dünyaydı. Mısır’da kendisine Tanrı’nın isteğine uygun öğütler verebilecek hiç kimse yoktu. Ayrıca orada ahlakını ve Tanrı’ya güvenini sınayan sıkıntılar yaşadı. Fakat kimliğini, yani Tanrı’nın bir hizmetçisi olduğunu unutmamak için açıkça bilinçli bir çaba sarf etti ve doğru bildiği şeye sadık kaldı. Düşmanca davranışlar gördüğü bir ortamda bile Yehova’ya tapınan biri olmaktan gurur duydu ve hissettiklerini söylemekten çekinmedi (Tekvin 39:7-10).

¹³ Bundan sekiz yüzyıl sonra, Suriyeli general Naaman’ın kölesi olmuş tutsak bir İsrailli kız da kimliğini, yani Yehova’nın bir hizmetçi olduğunu unutmadı. Fırsat bulduğunda, Yehova hakkında cesurca şahitlik etti ve Elişa’yı gerçek Tanrı’nın peygamberi olarak tanıttı (2. Krallar 5:1-19). Bundan yıllar sonra, genç Kral Yoşiya, yozlaşmış bir ortamda bulunmasına rağmen uzun vadeli dinsel reformlar yaptı, Tanrı’nın mabedini onardı ve ulusun tekrar Yehova’ya tapınmasını sağladı. Yoşiya, imanıyla ve Yehova’ya tapınmakla gurur duydu (2. Tarihler 34 ve 35. bölümler). Babil’de  Daniel ve üç İbrani arkadaşı da kimliklerini asla unutmadılar; onlar Yehova’nın hizmetçileriydiler. Baskı ve ayartma karşısında bile bütünlüklerini korudular. Onların Yehova’nın hizmetçileri olmaktan gurur duydukları açıkça görülüyordu (Daniel 1:8-20).

Kimliğinizle Gurur Duyun

14, 15. İsa’nın takipçisi kimliğimizle övünmenin kapsamına neler girer?

¹⁴ Tanrı’nın bu hizmetçileri başarılı oldular; çünkü Tanrı’nın önündeki durumlarıyla ilgili ölçülü bir gurur duyuyorlardı. Ya bugün biz ne durumdayız? İsa’nın takipçisi kimliğimizle övünmenin kapsamına neler girer?

¹⁵ Bunun kapsamına, temel olarak Yehova’nın ismini taşıyan, O’nun bereketine ve onayına sahip toplumun bir ferdi olduğumuz için derin bir minnettarlık duymak girer. Tanrı kimlerin Kendisine ait olduğundan emindir. Büyük bir dinsel karışıklığın olduğu dönemde yaşamış elçi Pavlus “Yehova, Kendisinin olanları tanır” diye yazmıştı (2. Timoteos 2:19; Sayılar 16:5). Yehova ‘Kendisinin olanlarla’ övünç duyar. Kutsal Yazılarda “size dokunan onun gözbebeğine dokunmuş olur” diye okuyoruz (Zekarya 2:8). Yehova’nın bizi sevdiği açıktır. Öyleyse bizim de Yehova’yla ilişkimiz O’na duyduğumuz büyük sevgiye dayanmalı. Pavlus “kişi Tanrı’yı seviyorsa, Tanrı da onu bilir” dedi (1. Korintoslular 8:3).

16, 17. Genç ya da yaşlı olsun İsa’nın tüm takipçileri için ruhi mirasları neden ve nasıl bir gurur kaynağıdır?

¹⁶ Yehova’nın Şahidi olarak yetiştirilmiş gençler, İsa’nın takipçisi kimliklerinin güçlenmeye devam ettiğinden ve bunun Tanrı’yla kişisel ilişkilerinin etkisiyle olduğundan emin olmalıdırlar. Onların imanı sadece ana babalarının imanına dayanmamalıdır. Pavlus Tanrı’nın her hizmetçisi hakkında “Efendisinin kararına göre, görevinde kalır ya da kalmaz” diye yazmıştı. Ardından, “her birimiz Tanrı’ya kendi adımıza hesap vereceğiz” dedi (Romalılar 14:4, 12). Yehova’ya, bir aile geleneğini isteksizce sürdürür gibi tapınmanın O’nunla yakın ve uzun vadeli bir ilişki kurmamızı sağlayamayacağı açıktır.

¹⁷ Yehova’nın şahidi olan kişiler tarih boyunca adeta uzun bir zincir oluşturdu. Bu zincir, yaklaşık 6.000 yıl önce yaşamış sadık Habil’le başlayıp, çağımızdaki Şahitlerden oluşan “büyük kalabalık”a dek uzanır ve Yehova’nın gelecekte sonsuza dek yaşayacak hizmetçilerinden oluşan büyük topluluğa kadar da devam edecektir (Vahiy 7:9; İbraniler 11:4). Biz, Tanrı’ya sadakatle tapınan kişilerden oluşan bu uzun zincirin son halkasıyız. Gerçekten de çok zengin bir ruhi mirasa sahibiz!

18. Değerlerimiz ve standartlarımız bizi dünyadan nasıl ayırır?

¹⁸ İsa’nın takipçisi kimliğimizin kapsamına, bizi İsa’nın takipçileri olarak tanıtan değerler, nitelikler, standartlar ve özellikler de girer. Bu, yaşamımızın başarılı olmasını ve Tanrı’yı memnun etmemizi sağlayan tek “Yol”dur (Elçilerin İşleri 9:2; Efesoslular 4:22-24). İsa’nın takipçileri ‘her şeyin önce doğruluğunu araştırmalı’ ve ‘iyi olana yapışmalıdır’! (1. Selanikliler 5:21). İsa’nın gerçek takipçileri ile Tanrı’ya yabancılaşmış dünya arasındaki derin uçurumu çok net şekilde görüyoruz. Yehova hakiki tapınma ile sahte tapınma arasındaki farkı kesin bir şekilde gösterir. Peygamberi Malaki aracılığıyla, “Salihle  kötü arasında, ve Allaha kulluk edenle ona kulluk etmiyen arasında ayırt edeceksiniz” demişti (Malaki 3:18).

19. İsa’nın takipçileri asla ne duruma düşmeyecek?

¹⁹ Bu karışık dünyada Yehova’yla övünmek çok önemli olduğundan, Tanrımızla devamlı uygun bir gurur duymamıza ne yardım edebilir? Ayrıca İsa’nın takipçisi kimliğimizi iyi kavradığımızı nasıl gevşemeden gösterebiliriz? Sonraki makalede bu konuda yardımcı olabilecek öneriler bulunuyor. Bu öneriler üzerinde düşünürken şundan emin olabilirsiniz: İsa’nın gerçek takipçileri asla kayıtsızlık kurbanı olmayacaklar.

[Dipnot]

Hatırlıyor musunuz?

• İsa’nın takipçileri nasıl ‘Yehova ile övünebilirler’?

• Musa ve Asaf’ın örneklerinden neler öğrendiniz?

• Mukaddes Kitapta kimlerin Tanrı’ya hizmetleriyle gurur duydukları anlatılır?

• İsa’nın takipçisi kimliğimizle övünmenin kapsamına neler girer?

[Sorular]

[Sayfa 14’teki resim]

Musa’nın bir süreliğine kendiyle ilgili şüpheleri oldu

[Sayfa 15’teki resimler]

Yehova’nın eskiden yaşamış birçok hizmetçisi, kimlikleriyle gurur duydu