Okuyucuların Soruları

İsa’nın bir takipçisi devlet memuruna hizmetinin karşılığında bahşiş ya da hediye vermeli mi, yoksa böyle bir bahşiş rüşvet anlamına mı gelir?

İsa’nın takipçileri, nerede yaşarlarsa yaşasınlar yöresel durumlarda pratik hikmetle davranmaya çalışırlar. Onlar, bir ülkede kabul gören ve yasal olan şeylerin, belki de başka bir ülkede asla kabul edilmeyebileceğinin ve yasal olmayabileceğinin farkındalar (Süleyman’ın Meselleri 2:6-9). Elbette İsa’nın bir takipçisi Yehova’nın ‘çadırına konuk olmak’ istiyorsa rüşvetten uzak kalması gerektiğini her zaman aklında tutmalıdır (Mezmur 15:1, 5, YÇ; Süleyman’ın Meselleri 17:23).

Rüşvet nedir? Büyük Larousse’a göre, “Rüşvet, bir alışverişin, bir pazarlığın yasal çerçevesi dışına çıkarak, bir kimseden bir şey koparmak için, ona el altından verilen para, hediye; bir çıkar sağlamak amacıyla verilen para”dır. Böylece dünyanın her yerinde, bir kişinin bir yargıca ya da polis memuruna adaleti saptırması ya da kontrol memuruna bir eksikliği ya da yaptığı hatayı görmezlikten gelmesi için para veya hediye vermesi rüşvet anlamına gelir. Aynı zamanda özel muamele görmek, örneğin bekleyenler listesinin başına geçmek ya da sırada öne geçmek için hediye vermek de rüşvet anlamına gelir. Böyle bir davranış aynı zamanda sevgisizliğin göstergesidir (Matta 7:12; 22:39).

Peki bir devlet memuruna yasal bir hizmeti yapması ya da haksız bir muameleyi önlemek için bir hediye ya da bahşiş vermek de rüşvet sayılır mı? Örneğin, bazı ülkelerde memurlar bahşiş almadan çocukları okula kaydetmek, bir kişiyi hastaneye yatırmak veya seyahat belgelerine damga vurmak konusunda isteksiz davranabilirler. Veya ruhsat ya da belge yenileme başvurularını işleme koymayı geciktirebilirler.

Bahşiş alışkanlığı ve genel olarak ona ne gözle bakıldığı yöreden yöreye değişmektedir. İsa’nın bazı takipçileri buna benzer ödemelerin âdet olduğu veya beklendiği yerlerde, memura kanun çerçevesinde görevini yapması için bahşiş vermelerinin Mukaddes Kitap ilkelerine aykırı olmadığını düşünebilirler. Bazı ülkelerdeki insanlar, böyle hediyeleri memurların düşük maaşlarına bir katkı olarak görürler. Ancak unutmayalım ki, bir görevliye kanun gereği bir iş yapması için hediye vermemizle, kanunu ihlal etmesi için vermemiz arasında fark var.

Diğer taraftan, Yehova’nın bazı Şahitleri böyle hediyelerin âdet olduğu yerlerde bile yasal işlerini yaptırmak için müfettişlere, gümrük memurlarına ve başkalarına hediye vermeyi reddederler. Şahitler, yörelerinde hem vicdani tutumları hem de dürüstlükleriyle tanındıklarından dolayı çoğu insanın ancak bir ücret karşılığı yaptırabildiği hizmetler bazen onlar için para istenmeden yapılıyor (Süleyman’ın Meselleri 10:9; Matta 5:16).

Özetle, Yehova’nın her bir hizmetçisi, bahşişi yasal bir hizmeti yaptırmak veya haksız davranışlarla karşılaşmamak için verip vermeyeceğine kendisi karar vermelidir. Önemli olan, vicdanını rahatsız etmeyecek, Yehova’nın ismine leke getirmeyecek ve başkalarını tökezletmeyecek şekilde davranmasıdır (Matta 6:9; 1. Korintoslular 10:31-33; 2. Korintoslular 6:3; 1. Timoteos 1:5).