İyi Davranışların Sonucu

JAPONYA’NIN güneyindeki küçük bir adada yaşayan bir anne ve üç küçük çocuğu Yehova’nın Şahitleriyle Mukaddes Kitabı incelemeye başladı. Bunun üzerine, bu ücra ve çok tutucu bölgede yaşayan komşular, anneyi her gördüklerinde o yokmuş gibi davranmaya başladılar. Anne, “Asıl üzücü olan, beni görmezlikten gelmelerinden çok, eşime ve çocuklarıma olan soğuk davranışlarıydı” dedi. Yine de o, çocuklarına “Yehova için komşularımıza selam vermeye devam etmeliyiz” dedi (Matta 5:47, 48).

Anne, evde çocuklarına başkalarının davranışlarına bakmaksızın insanlara terbiyeli davranmalarını öğretmişti. Çocuklar, anne ve babasıyla düzenli olarak kaplıcalara giderlerdi. Onlar bu yolculuk sırasında, arabanın içinde insanlara nasıl selam verecekleriyle ilgili alıştırma yapıyorlardı. Çocuklar binadan içeri girdiklerinde daima güler yüzle “Koniçiva!”, yani “İyi günler!” derlerdi. Komşular soğuk davranmaya devam ettiği halde, aile karşılaştığı herkese sabırla selam vermeyi sürdürdü. Çocukların iyi davranışları insanların gözünden kaçmadı.

Sonunda, komşular da bir bir “Koniçiva” diye karşılık vermeye başladı. İki yılın sonunda, şehirdeki hemen hemen herkes ailenin selamına karşılık veriyordu. Üstelik komşular birbirlerine de selam vermeye ve daha da dostça davranmaya başladılar. Belediye başkan yardımcısı, bu değişiklikte oynadıkları rol için çocuklara olan takdirini göstermek istedi. Fakat anneleri, onların sadece İsa’nın takipçilerinin yapması gerekeni yaptığını söyledi. Daha sonra adada yapılan bir konuşma yarışmasında, oğullarından biri, verilen tepkiye bakmaksızın başkalarına nazikçe selam vermek konusunda annesinin aileyi nasıl eğittiğini anlattı. Onun konuşması birincilik ödülü aldı ve yerel gazetede yayımlandı. Bugün bu aile, İsa’nın takipçilerine özgü ilkeleri uygulamanın böyle iyi sonuçlar vermesinden çok memnun. Ne de olsa, dostça davranan insanlara iyi haberi duyurmak çok daha kolay.