Bolivya’nın Ücra Köşelerinde İyi Haber Duyuruluyor

KIYIDA yaklaşık 20 kişi bir aradayız. Nehrin yukarısındaki köylere yapacağımız günü birlik geziyi sabırsızlıkla bekliyoruz. And Dağlarının eteklerinde, Beni Irmağının Amazon Havzasındaki uçsuz bucaksız düzlüklerle buluştuğu yerdeyiz. Burası olağanüstü güzellikte bir yer.

Ancak biz turist olarak gelmedik. Bazılarımız buralı, birkaçımız Rurrenabaque kasabasında yaşamak için uzak şehirlerden geldi. Rurrenabaque, damları sazdan yapılmış evleri, sessizliği yalnızca ara sıra taksi motosikletlerin bozduğu sokakları ve çiçekli ağaçlarıyla şirin bir kasabadır. Belki bu geziyi neden yaptığımızı merak ediyorsunuz.

Burada olanlar Bolivya’nın birçok yerinde meydana gelen gelişmelerin bir örneğidir. Şehirlerden ve başka ülkelerden gelen Yehova’nın Şahitleri, Gökteki Krallık hakkındaki iyi haberi köylerde ve kasabalarda duyuruyorlar (Matta 24:14).

Bolivya, Güney Amerika’nın orta kesimindedir. Ülkenin yüzölçümü Türkiye’nin bir buçuk katı, ancak nüfusu Türkiye nüfusunun onda birinden azdır. Bolivya’da halkın büyük kısmı ya çok yükseklerdeki şehirlerde ve madencilik yapılan kasabalarda ya da vadilerdeki tarım bölgelerinde yaşar. Tropikal ovalardaki kasabalar ise, uçsuz bucaksız ormanlar nedeniyle diğer yerleşimlerden kopuk kalmıştır.

 Betty Jackson, Elsie Meynberg, Pamela Moseley ve Charlotte Tomaschafsky gibi cesur görevli vaizler, 1950’lerde ve 60’larda Bolivya’nın birçok ücra kasabasında öncülük yapmaya başladılar. Samimi insanlara Mukaddes Kitap hakikatini öğrettiler ve küçük cemaatlerin kurulmasına yardım ettiler. 1980’lerde ve 90’larda Bolivya’daki Yehova’nın Şahitlerinin sayısı altı katına çıktı; bu artış özellikle şehirlerde oldu. Şimdi hemen her semtte cemaatler var. Örneğin, insanların çok katlı iş merkezlerinde çalıştığı, villalarda yaşadığı ve süpermarketlerden alışveriş yaptığı zengin bölgelerde cemaatler bulabilirsiniz. Fakat insanların kerpiç kulübelerde yaşadığı, pazarlardan alışveriş yaptığı ve yerel giysiler giydiği, şehir merkezinden uzak semtlerde de cemaatler var. Ülkenin ücra köşelerinde daha çok insanın Yehova’yı tanımasına yardım etmek için ne yapılabilir?

Şehir Yaşamının Rahatından Vazgeçtiler

Son yirmi yıl içinde, Bolivya’nın madencilikle uğraşan kasabalarından ve kırsal kesimlerinden şehirlere doğru büyük bir göç yaşandı. Dolayısıyla tam ters yönde, yani şehirden köye taşınmak sıra dışı bir olaydır. Birçok köyde sadece bir tek telefon var ve günde yalnızca birkaç saat elektrik veriliyor. Bu köylerde yaşayan Şahitler, iman kardeşlerini yalnızca yıllık büyük ibadetlerde görebiliyorlar; ancak bu ibadetlere gitmek onlar için pahalı, tehlikeli ve çok yorucu olabiliyor. Köy okullarında yalnızca temel eğitim veriliyor. Öyleyse bazı Yehova’nın Şahitleri neden şehirlerden köylere taşınmak istiyor?

Kısa süre önce Luis adlı bir Şahit şöyle dedi: “La Paz şehrinde kariyer yapma fırsatım vardı. Fakat ana babam her zaman en iyi kariyerin, hakikati öğretme işi olduğunu söylerdi. Bu nedenle inşaat yöntemleri üzerine kısa süreli bir kursa gittim. Rurrenabaque’deki bir tatil sırasında insanların iyi haberi istekle dinlediğini fark ettim. Orada ne kadar az kardeş olduğunu görünce, gidip yardım etmem gerektiğini düşündüm. Şu anda 12 tetkikim var. Örneğin dört çocuklu genç bir çiftle Mukaddes Kitabı inceliyorum. Adam çok içki içiyor ve kumar oynuyordu; fakat hepsini bıraktı ve Yehova hakkında öğrendiklerini arkadaşlarına anlatmaya başladı. Tetkike her zaman hazırlık yapıyor. Ormanda ağaç kesme işi yüzünden mecburen üç dört gün evden uzak kalınca üzülüyor; çünkü hiçbir ruhi faaliyeti kaçırmak istemiyor. Onların tüm ibadetlere katıldığını görünce, buraya gelmekle yaptığım özveriye değdiğini hissediyorum.”

 Juana çocuğunu tek başına yetiştiren bir anne. O da şöyle anlatıyor: “La Paz’da hizmetçi olarak çalışıyordum. Oğlum küçükken şehirde iyi haberi tamgün duyurmaya başlamıştım. Bir seyahat sırasında Rurrenabaque’ye gelince, buraya taşınırsam ne kadar daha çok şey başarabileceğimi fark ettim. Böylece buraya geldik ve tekrar hizmetçi olarak işe başladım. Başlarda sıcağa ve böceklere dayanmak zordu. Fakat buraya geleli yedi yıl oldu. Her hafta birçok kişiyle Mukaddes Kitabı inceleyebiliyorum ve içlerinden birçoğu ibadetlere gelerek takdirlerini gösteriyorlar.” Nehrin yukarısına gitmek için tekneye binenler arasında Juana ve oğlu da var. Siz de bize katılır mısınız?

Nehrin Yukarısına Yolculuğumuz

Motor büyük bir gürültüyle çalışırken, teknenin burnunu dağlar arasındaki dar geçide çeviriyoruz. Bir papağan sürüsü çığlıklar atarak varlığımızı protesto ediyor. Dağlardan gelen çamurlu sular çevremizde güçlü bir girdap oluşturuyor, fakat kaptanımız bizi akıntıdan ustalıkla kurtarıyor. Öğleden önce, küçük bir köyde tekneden iniyoruz. Orada Rurrenabaque Cemaatinin gözetmenlerinden biriyle buluşuyoruz. Bize iyi haberi nerede duyuracağımızı gösteriyor.

Köy halkı, bir ağacın gölgesinde ya da bambudan yapılmış ve palmiye yapraklarıyla kaplanmış evlerinde bize konukseverlik gösteriyor. Çok geçmeden, el yapımı tahta bir preste, şekerkamışı ezen genç bir çiftle karşılaşıyoruz. Şekerkamışının suyu bakır bir kaba doluyor. Sonra bu suyu koyu renkli bir pekmez olana dek kaynatacaklar ve pekmezi kasabada satacaklar. Bu çift bizi evlerine davet ediyor ve Mukaddes Kitap hakkında birçok soru soruyor.

İyi haberi köyden köye duyurarak nehrin yukarısına doğru ilerlemeye devam ediyoruz. Birçok kişi Mukaddes Kitabın hastalık ve ölümün sonu hakkında neler söylediğini duymaktan büyük mutluluk duyuyor (İşaya 25:8; 33:24). Tıbbi bakımın yetersiz olduğu bu bölgede, ne yazık ki çocuklarından en az birini kaybetmiş ailelere sık rastlanıyor. Kıt kanaat geçinen çiftçilerin ve balıkçıların yaşamı zor ve güvencesiz. Bu nedenle birçoğu yoksulluğu sona erdirecek bir yönetimle ilgili 72. Mezmurdaki Tanrısal vaadi çok ilginç buluyor. Sizce böylesine ücra yerlerde yaşayan kişiler  ibadetlere katılmak için çaba harcar mı? Amazon Havzasının oldukça iç kesimlerindeki Santa Rosa’da tamgün hizmet eden Eric ve Vicky de bunu merak ediyordu.

İlgi Gösterenler Gelecek mi?

Eric ve Vicky, ABD’den Bolivya’ya 12 yıl önce geldiler. Santa Rosa’ya taşınmalarını onlara bir gezici gözetmen önerdi. Vicky “Kasabada sadece iki telefon var ve İnternet erişimi yok” diyor. “Bölgeye yabanıl yaşam hâkim. Motosikletimizle ücra bölgelere giderken sık sık timsahlar, devekuşları ve büyük yılanlar görüyoruz. Hayvanlar çok ilginçse de biz insanlarla ilgileniyoruz. Örneğin, dört çocuklu genç bir çiftle, Vacas ailesiyle Mukaddes Kitabı inceliyoruz. Kasabadan yaklaşık 26 kilometre uzakta oturuyorlar. Baba eskiden alkolikti, fakat artık değişti. Her hafta tüm ailesini ve kız kardeşini İbadet Salonuna getiriyor. Karısını ve küçük çocuğunu kendi bisikletine alıyor. Başka bir bisiklette dokuz yaşındaki oğlu küçük kız kardeşini taşıyor ve sekiz yaşındaki diğer oğlu da tek başına bisiklet sürüyor. Salona gelmeleri üç saatlerini alıyor.” Aile Yehova’yı gerçekten seviyor ve cemaatle bir arada olabilmek için her türlü çabayı harcıyorlar.

Sadece 18 ay içinde 3 kişi vaftiz edilmeye yeterli hale geldi ve Santa Rosa’daki yeni İbadet Salonuna yaklaşık 25 kişi geliyor. Pek çok insan Mukaddes Kitabı incelemek istese de, birçoğunun Yehova’ya hizmet edebilmeleri için aşmaları gereken büyük engeller var.

Resmi Nikâh Kıydırmanın Zorluğu

Bolivya ile Brezilya arasındaki sınıra yakın ücra bir kasabada görevli vaiz olarak hizmet eden Marina ve Osni, burada birçok kişinin evliliği kalıcı bir bağ olarak görmediğini, sık sık eşlerini değiştirdiklerini söylüyorlar. Osni şunları diyor: “Bu sorun, ruhen ilerlemelerine engel oluyor. İnsanlar İsa’nın gerçek takipçisi olmak istediklerinde, karmaşık ve pahalı bir süreç başlıyor. Bazıları önceki eşleriyle ilişkisini bitirmeli ve sonra resmi nikâh kıydırmalı. Resmi nikâhın Kutsal Yazıların bir talebi olduğunu fark eden bazıları, işlemler için gereken parayı kazanmak amacıyla gerçekten çok çalışıyorlar” (Romalılar 13:1, 2; İbraniler 13:4).

Marina da, Norberto adındaki bir adamın tecrübesini anlatıyor: “Norberto birçok kadından sonra, fırıncı olan bir kadınla yaşamaya başladı. Kadın ondan neredeyse 35 yaş gençti ve bir oğlu vardı; Norberto bu çocuğu evlat edindi. Çocuk büyüdükçe Norberto ona daha iyi bir örnek olmak istedi. Bu nedenle, fırına gelen bir Şahit Mukaddes Kitabı ücretsiz olarak incelemeyi teklif ettiğinde, okumayı bilmemesine ve yaşı 70’in üzerinde olmasına rağmen bunu kabul etti. Norberto ve birlikte yaşadığı kadın Yehova’nın taleplerini öğrendiklerinde resmi nikâh kıydırdılar ve ardından vaftiz edildiler. Oğulları da tam üvey babasının istediği gibi, İsa’nın bir takipçisi, sorumluluk sahibi bir genç oldu. Norberto okumayı öğrendi, hatta ibadetlerde konuşmalar yaptı. Yaşından dolayı oldukça güçsüz olmasına rağmen şu anda iyi haberin gayretli bir vaizidir.”

Yehova’nın Ruhuyla Güç Kazandılar

İsa ilk takipçilerine “Kutsal ruh üzerinize dökülünce güç kazanacaksınız; . . . . yeryüzünün uçlarına dek şahitlerim olacaksınız” demişti (Elçilerin İşleri 1:8). Tanrı’nın ruhunun, İsa’nın takipçisi erkek ve kadınları “yeryüzünün uçlarına” taşınmaya yönelttiğini görmek gerçekten çok teşvik edici! Örneğin 2004’te İsa’nın Bolivyalı yaklaşık 30 gayretli takipçisi  ücra sahalarda geçici bir süre özel öncü olarak hizmet etmeyi kabul etti. Bolivya’ya öncü, çevre gözetmeni, Beytel’de gönüllü çalışanlar ya da görevli vaizler olarak hizmet etmeye gelmiş yaklaşık 180 yabancı kardeşin örneği onları çok teşvik ediyor. Bolivya’daki 17.000 müjdeci, hakikate ilgi gösteren yaklaşık 22.000 kişiyle Mukaddes Kitabı inceliyor.

Yehova’nın ruhunun kendilerine yön verdiğini hissetmek tüm bu kardeşlere büyük sevinç veriyor. Örneğin Robert ve Kathy, Camiri’de görevli vaiz olmayı kabul ettiler. Yemyeşil tepeler arasında, bir ırmak kıyısında bulunan Camiri, daima ücra bir kasaba olmuştu. Robert “Anlaşılan tam zamanında gelmişiz. İki yıl içinde yaklaşık 40 kişi iyi haberin müjdecisi oldu” diyor.

Alkolik Bir Kumarbaz İyi Habere Kulak Veriyor

Mukaddes Kitabı inceleyenlerin yaşamlarındaki değişim birçok kasabalıyı etkiliyor. Alkolik ve kumarbaz oluşuyla tanınan Ariel’in örneğine bakalım. Yaklaşık dört yıl önce bir gün akşamdan kalma bir halde yatağında, çoğalan borçlarını, kötüye giden evliliğini ve ihmal ettiği kızlarını kaygıyla düşünüyordu. O sırada iyi haberi evden eve duyuran bir Şahit kapısını çaldı. Ariel, Kutsal Yazıları açıklayan biraderi can kulağıyla dinledi. Kısa süre sonra Ariel yine yatağındaydı, fakat bu sefer mutlu bir aile hayatı, Cennet ve Tanrı’ya hizmet etme hakkında bir kitap okuyordu. Daha sonra Mukaddes Kitabı incelemeyi kabul etti.

Görevli vaizler Camiri’ye geldiğinde Ariel’in eşi Arminda da Mukaddes Kitabı inceliyordu, fakat pek istekli değildi. Arminda şöyle diyordu: “Ariel’in içki içmesine engel olacak her şeyi denerim. Fakat bunun işe yarayacağından şüpheliyim. O ümitsiz bir vaka.” Ancak Mukaddes Kitabı incelemek sandığından daha ilginçti. Bir yıl içinde vaftiz edildi ve ailesine şahitlik etmeye başladı. Çok geçmeden bazı akrabaları da yaşamlarını Yehova’ya adadılar.

Ariel’e gelince, içkiyi ve kumarı bırakmak onun için gerçekten çok zordu. Tüm arkadaşlarını İsa’nın ölümünü Anma toplantısına çağırması onun için bir dönüm noktası oldu. “Gelenlere Mukaddes Kitabı öğreteceğim, gelmeyenlerle artık görüşmeyeceğim” diye karar verdi. Böylece üç kişiyle Mukaddes Kitabı incelemeye başladı. Ariel cemaatin bir ferdi olmadan önce bile bir akrabasıyla tetkik yapıyordu; bu akraba ruhen ilerledi ve Ariel’le aynı gün vaftiz edildi. Arminda “Artık eski Ariel yok” diyor.

Robert şöyle diyor: “Son saydığımda bu aileden 24 kişi ibadetlere düzenli olarak katılıyordu. İçlerinden on kişi vaftizli, sekizi henüz müjdecidir. Onların davranışlarındaki değişimi gören bazıları da Mukaddes Kitabı incelemeye ve ibadetlere gelmeye başladılar. İbadetlere katılım 100 kişiden 190’a çıktı. Kathy ve ben yaklaşık 30 Mukaddes Kitap tetkiki idare ediyoruz, hepsi de ibadetlere katılıyor. Burada olmaktan çok memnunuz.”

Bolivya’nın bu ücra köşelerinde olanlar, Vahiy’in 7. bölümünde önceden bildirilen, dünya çapındaki toplama işinin küçük bir kısmıdır. O bölümde, büyük sıkıntıdan kurtulanların “Efendimizin gününde” bir araya toplanışından söz edilir (Vahiy 1:10; 7:9-14). Tarihte daha önce hiçbir zaman tüm uluslardan milyonlarca kişi tek gerçek Tanrı’ya sunulan tapınmada birleşmemişti. Bu, Tanrı’nın vaatlerinin yakında gerçekleşeceğini gösteren heyecan verici bir kanıttır!

[Sayfa 9’daki resim]

Betty Jackson

[Sayfa 9’daki resim]

Elsie Meynberg

[Sayfa 9’daki resim]

Pamela Moseley

[Sayfa 9’daki resim]

En sağdaki Charlotte Tomaschafsky

[Sayfa 10’daki resim]

Eric ve Vicky, daha fazla müjdeciye ihtiyaç olan bir yerde hizmet etmek için geldiler

[Sayfa 10’daki resim]

Bu aile İbadet Salonuna gelmek için her hafta üç saat bisiklet sürüyor

[Sayfa 11’deki resim]

Beni Irmağının yakınındaki köylüler iyi haberi can kulağıyla dinliyorlar

[Sayfa 12’deki resim]

Robert ve Kathy, görevli vaiz olarak Camiri’de hizmet ediyor