Okuyucuların Soruları

Musa Kanununda, neden bazı doğal cinsel işlevlerin kişiyi “murdar” duruma getirdiği söyleniyordu?

Tanrı, cinsel ilişkiyi hem insan ırkının çoğalması hem de evli çiftlerin zevk almaları için sağladı (Tekvin 1:28; Süleyman’ın Meselleri 5:15-18). Fakat, Levililerin 12. ve 15. bölümlerinde, meninin akması, âdet görme ve çocuğun doğumuna bağlı olarak murdar olmakla ilgili ayrıntılı kanunlar görüyoruz (Levililer 12:1-6; 15:16-24). İsrailoğullarına verilen böyle kanunlar, sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemelerini, yüksek ahlaki değerler kazanmalarını sağladı; kanın kutsallığına ve günah nedeniyle kefarete ihtiyaç olduğuna dikkat çekti.

Cinsel işlevle ilgili Musa Kanunun talepleri, başka şeylerle birlikte İsrail toplumunun daha sağlıklı olmasına da katkıda bulundu. Mukaddes Kitap ile modern tıbbı karşılaştıran bir kitapta şunlar deniliyor: “Âdet dönemi sırasında cinsel ilişkide bulunmayı yasaklayan kurallar, bazı cinsel hastalıklara karşı etkili bir önlem . . . . ve dölyatağı boynu kanserinin oluşumunu ve gelişimini engelleyen bir korunmaydı” (The Bible and Modern Medicine). Böyle kanunlar, Tanrı’nın toplumunu, onların bilmedikleri ya da fark edemedikleri hastalıklardan bile korudu. Sağlıklı cinsel hijyen, Tanrı’nın çoğalma ve refah vaat etmiş olduğu bu milletin verimliliğini artırdı (Tekvin 15:5; 22:17). Ayrıca böyle kanunlar, Tanrı’nın toplumunun duygusal sağlığını da korudu. Eşler bu kanunlara itaat ederek cinsel tutkuyu kontrol altına almayı öğrendiler.

Bununla birlikte, cinsellikle bağlantılı murdar olma durumunun en başta geleni kan akıntısı ya da kan kaybıydı. Yehova’nın kanla ilgili kanunları, İsrailoğullarına sadece kanın kutsallığını değil, Yehova’ya tapınırken kanın oynadığı özel rolü, yani günahlar için sunulan kurbanları ve kefareti hatırlattı (Levililer 17:11; Tesniye 12:23, 24, 27).

Dolayısıyla, bu konuyla ilgili Kanundaki ayrıntılı talepler insanın kusurlu yapısıyla yakından bağlantılıdır. İsrailoğulları, Âdem ile Havva’nın günah işledikten sonra kusursuz çocuklar meydana getiremediklerini biliyorlardı. Onların soyunun hepsi, miras aldıkları günahın etkileri olan kusurluluk ve ölümden dolayı sıkıntı çekecekti (Romalılar 5:12). Bundan dolayı, insanın üreme organı, evlilik düzenlemesi aracılığıyla başlangıçta kusursuz yaşamı aktarmak için tasarlanmasına rağmen, ana babalar, sadece kusurlu ve günahkâr bir yaşam aktarabildiler.

Kanundaki arınma talepleri, İsrailoğullarına, sadece miras alınan günahkâr durumu değil, günahları örtmek ve insanı kusursuz duruma geri getirmek için fidye gerektiğini hatırlattı. Tabii kurban olarak sundukları hayvanlar bunu ortadan kaldırmadı (İbraniler 10:3, 4). Musa Kanununun amacı, onları Mesih’e yönelterek gerçek bağışlanmanın yalnız İsa’nın kusursuz insan yaşamını kurban olarak sunması aracılığıyla mümkün olduğunu; böylece sadık kişiler için sonsuz yaşam yolunun açıldığını anlamalarına yardım etmekti (Galatyalılar 3:24; İbraniler 9:13, 14).