Televizyon İyi Bir Çocuk Bakıcısı mı?

BAZEN, günlük işlerinizle uğraşırken çocuklarınızın oyalanması için televizyon seyretmelerine izin vermek çok cazip gelebilir. Fakat bu, çocuklarınızı nasıl etkiler?

The New York Times gazetesi, “Bebekler bile televizyon ekranı yoluyla iletilen duygulardan etkilenebilir” diyor. Yakın zamanda yapılan bir araştırmada, bir kadın oyuncunun bir oyuncağa verdiği çeşitli şekillerdeki tepki bir yaşındaki çocuklara televizyonda kliplerle gösterildi. Gazete şunları söylüyor: “Kadın, oyuncağa korkuyla tepki verdiğinde, bebekler onunla oynamak istemiyorlardı; tedirgin olmaya, kaşlarını çatmaya ve ağlamaya daha meyilli oluyorlardı. Kadın oyuncakla oynamaya istekli olduğunda, bebekler de oyuncakla oynamaya daha çok eğilim gösteriyorlardı.”

Televizyonun bebekleri etkileyebileceği açıktır. Öyleyse televizyon, çocuklar üzerinde uzun vadede nasıl etki bırakıyor? Kawasaki Tıp Fakültesinde (Kuraşiki, Japonya) pediatri profesörü olan Dr. Naoki Kataoka, aşırı derecede sessiz ve yüzlerinde hemen hemen hiçbir ifade bulunmayan birçok çocuğu gözlemledi. Bu çocukların hepsi uzun süre televizyon ya da video izlemişti. İki yaşındaki bir erkek çocuk, insanlarla konuşamıyordu ve sınırlı bir kelime dağarcığına sahipti. O, bir yaşından beri her gün sabahtan akşama kadar video seyretmişti. Ancak annesi doktorun tavsiyelerini uygulayıp çocuğun video izlemesine son verdikten ve onunla oyun oynamaya başladıktan sonra oğlunun kelime dağarcığı yavaş yavaş genişledi. Evet, ana babalar çocuklarıyla iletişim kurmalıdır.

Aile düzenlemesinin Kaynağı olan Yehova Tanrı, en iyi iletişim şeklinin önemini vurguladı. O, uzun zaman önce toplumuna şunları dedi: “[Tanrı’nın Sözlerini] oğullarının zihnine iyice koyacaksın, ve evinde oturduğun, ve yolda yürüdüğün, ve yattığın, ve kalktığın zaman bunlar hakkında konuşacaksın” (Tesniye 6:7). Televizyon değil, ancak ana babalar çocuklarını “gideceği yola göre” sözle ve örnekle en iyi şekilde eğitebilirler (Süleyman’ın Meselleri 22:6).