Tek Başına Ama Unutulmuş Değil

ELÇİ PAVLUS iman kardeşlerine şu önemli öğüdü verdi: “Herkes için, fakat özellikle iman kardeşlerimiz için iyilik yapalım” (Gal. 6:10). İlham edilmiş bu yönlendirmeyi bugün hâlâ izliyoruz ve iman kardeşlerimize iyilik yapmanın yollarını arıyoruz. İsa’nın takipçilerinin cemaatinde sevgi dolu bir ilgiye ihtiyacı olan ve bunu hak edenler arasında huzurevlerinde kalan sevgili yaşlı kardeşlerimiz de var.

Bazı ülkelerde yaşlı ana babaya ailelerin evde bakması âdettir. Fakat başka yerlerde birçok yaşlı kimseye huzurevinde bakılıyor. Peki bu durumdaki iman kardeşlerimiz için ne denebilir? Onlar ne gibi zorluklarla karşılaşıyorlar? Aile bireylerinin desteği yoksa bu zorluklarla nasıl başa çıkabilirler? Cemaatteki kardeşler onlara nasıl yardım edebilir? Ve onları düzenli olarak ziyaret edersek ne gibi yararlar elde ederiz?

Huzurevlerinde Karşılaşılan Zorluklar

Yaşlı İsa’nın takipçileri bir huzurevine taşındığında kendilerini onları tanımayan bir cemaatin sahasında bulabilirler. Dolayısıyla o cemaatteki Şahitler onları pek sık ziyaret etmeyebilir. Ayrıca huzurevlerinde büyük ihtimalle değişik inançlara sahip insanlarla bir arada olacaklar. Bu, yaşlı iman kardeşlerimizin bazen zor durumda kalmalarına neden olabilir.

 Örneğin bazı yerlerde huzurevleri, dinsel etkinlikler için düzenlemeler yapıyor. Bir hastabakıcı şu gözlemini aktardı: “Net olarak isteklerini açıklayamayan bazı yaşlı Şahitler, kendi görüşleri sorulmadan tekerlekli sandalyelerle kilise ayinlerine götürüldü.” Bundan başka, huzurevi çalışanları orada kalanların günlük rutin hayatlarını renklendirmek için onları doğum günü, yılbaşı veya Paskalya gibi kutlamalara dahil ediyorlar. Bazılarına da vicdanlarının izin vermeyeceği yiyecekler sunuldu (Elçi. 15:29). Bu yaşlı kardeşlerimizi düzenli olarak ziyaret edersek onların bu gibi zorlukların üstesinden gelmelerine yardım edebileceğiz.

Cemaatin Desteği

İlk Hıristiyanlar, onları destekleyecek bir ailesi olmayan yaşlılara karşı sorumluluklarını yerine getirmeye dikkat ettiler (1. Tim. 5:9). Benzer şekilde bugün de gözetmenler sahalarındaki huzurevlerinde kalan yaşlıların ihmal edilmediğinden emin olmak isterler. * Bir ihtiyar olan Robert şuna dikkat çekiyor: “Hıristiyan gözetmenlerin, yaşlıları, yaşam koşullarını görmek ve onlarla birlikte dua etmek için kişisel olarak ziyaret etmeleri çok faydalı olur. Cemaatin onların ihtiyaçlarını karşılamak için yapabileceği çok şey var.” Yaşlıları ziyaret etmek için zaman ayırırsak, ihtiyaçta olanlarla ilgilenmenin Yehova’nın gözünde ne kadar önemli olduğunu anladığımızı göstermiş oluruz (Yak. 1:27).

 İhtiyarlar, bölgelerindeki huzurevlerinde kalan kardeşlerine gerektiğinde pratik yardımlarda bulunulması için düzenleme yapmaya hazırdırlar. Robert yaşlı kardeşlerimize yardımcı olabileceğimiz bir durumu şöyle belirtiyor: “Yaşlı kardeşlerimizi, eğer gelebilecek durumdalarsa, ibadetlere katılmaya teşvik etmeliyiz.” İhtiyarlar artık İbadet Salonuna gelemeyenler için de başka düzenlemeler yapabilirler. 80’li yaşlarının ortasında olan Jacqueline bir osteoartrit hastası. O ibadetleri telefondan dinliyor. Şöyle diyor: “İbadetler yapılırken o anda dinlemek bana çok iyi geliyor. Ne olursa olsun onları kaçırmam.”

Eğer ibadetleri telefonla dinlemek mümkün değilse, ihtiyarlar ibadetlerin kaydedilmesi için ayarlama yapabilirler. Kaydı huzurevindeki kardeşe götüren kişi de bu fırsatı onunla teşvik edici bir sohbette bulunmak için kullanabilir. Bir gözetmen şöyle diyor: “Cemaatteki kardeşlerle ilgili haberleri yaşlı kardeşlerle paylaşmak halen ruhi ailemizin bir parçası olduklarını hissetmelerini sağlıyor.”

İletişimi Sürdürün

Doğal olarak birçok yaşlı kimse huzurevine taşınınca stresli oluyor ve yeni ortamlarına alışmakta zorlanıyor. Bu durumda bazıları içine kapanmaya eğilimlidir. Fakat eğer biz bu yaşlı kardeşlerimizi yeni taşındıkları yerde hemen ziyaret eder, onları teşvik etmeye devam edeceğimizi gösterirsek, huzurlu olmaları ve sevinçlerini bir ölçüde yeniden kazanmaları için büyük bir yardım sağlamış olacağız (Sül. 17:22).

Yaşlı kardeşler zihinsel yetilerini kaybetmişlerse, işitme duyuları zayıflamışsa veya iletişim kurmaya engel olan başka problemleri varsa, bazıları onları ziyaret etmenin bir anlamı olmayacağını düşünebilir. Fakat iletişim kurmak ne kadar zor olursa olsun onları ziyaret etmeyi sürdürmek üzere gösterdiğimiz çabalar birbirinize ‘saygı göstermekte önce davranın’ öğüdüne uyduğumuzu ortaya koyar (Rom. 12:10). Yaşlı bir kardeş hafızası zayıfladığından yakın zamanda olanları pek hatırlamıyorsa, onu daha önce, hatta çocukluğunda yaşadığı şeyleri veya hakikate nasıl geldiğini anlatmaya teşvik edebiliriz. Peki doğru sözcükleri bulmakta zorlanıyorsa ne yapabiliriz? Sabırla dinleyin ve eğer uygunsa, bulmaya çalıştığını düşündüğünüz bir iki kelimeyi söyleyin veya düşüncelerini özetleyin, böylece ona devam etme cesareti verin. Konuları birbirine karıştırıyorsa veya konuşma özrü varsa ve onu anlamak zorsa ses tonuna dikkat ederek ne demek istediğini anlamaya çalışabiliriz.

Sözle iletişim kurmak artık mümkün değilse başka yöntemler kullanılabilir. Bir öncü olan Laurence hemşire, 80 yaşında artık konuşamayan Madeleine’i düzenli olarak ziyaret ediyor. Laurence nasıl iletişim kurduğunu şöyle anlatıyor: “Beraber dua ederken Madeleine’in elini tutuyorum. Karşılığında elimi hafifçe sıkıyor ve gözlerini kırparak bu şefkat dolu dakikaları ne kadar takdir ettiğini gösteriyor.” Yaşlı dostlarımızın elini tutmak veya onlara içtenlikle sarılmak onlar için gerçekten çok rahatlatıcı olabilir.

Orada Olmanız Önemli

Düzenli ziyaretleriniz yaşlıların huzurevinde alacakları hizmetin kalitesini etkileyebilir. 20 yıldır huzurevlerindeki iman kardeşlerini ziyaret eden Danièle hemşire şunu gözlemledi: “Huzurevinde çalışanlar bir kişinin düzenli olarak ziyaret edildiğini görürlerse o kişiye daha iyi hizmet verirler.” Daha önce sözü edilen Robert şunu belirtiyor: “Hastabakıcılar düzenli olarak ziyarete gelen birini dinlemeye daha eğilimliler. Ara sıra gelen bir ziyaretçiye aynı saygıyı göstermeyebilirler.” Huzurevi hemşireleri sık sık talepkâr ailelerle uğraştığından ziyaretçilerin teşekkür ifadelerini takdir ederler. Ayrıca hastabakıcılarla iyi bir ilişki geliştirirsek, baktıkları yaşlı  Şahitlerin değerlerine ve inançlarına saygı duymaya daha eğilimli olabilirler.

Basit işlere yardım etmeyi teklif ederek de çalışanlarla iyi ilişkiler kurabiliriz. Bazı bölgelerde nitelikli personelin az olması yaşlıların bakımının kalitesini düşürüyor. Bir huzurevi hemşiresi olan Rébecca şunu tavsiye ediyor: “Yemek saatleri telaşlı zamanlardır. Bu yüzden bu dakikalarda ziyaret etmek ve yemek yemesine yardımcı olmak iyi olabilir.” Çalışanlara, nasıl yardım edebileceğimizi sorup öneride bulunmalarını istemekten çekinmemeliyiz.

Huzurevine düzenli ziyaretler yaparsak yaşlı kardeşimizin neye ihtiyacı olduğunu göreceğiz ve çalışanların da izniyle bu ihtiyaçları karşılamak üzere bir şeyler yapabileceğiz. Örneğin kaldığı odayı sevdiklerinin fotoğraflarıyla veya çocukların yaptığı resimlerle süsleyip neşeli hale getirebiliriz. Kardeşimizin rahatını düşünerek onu sıcak tutacak bir sabahlık veya birkaç çeşit kişisel bakım ürünü götürebiliriz. Kaldığı yerin bahçesi varsa dostumuzu biraz temiz hava alması için dışarı çıkarabilir miyiz? Daha önce sözü edilen Laurence şöyle diyor: “Madeleine her hafta yaptığım ziyaretleri dört gözle bekliyor. Yanımda çocuklar da götürdüğümde hemen gülümsüyor ve gözleri parlıyor.” Bu tip şeyler yapmanın huzurevinde yaşayanlar üzerinde büyük etkisi olabilir (Sül. 3:27).

Karşılıklı Yararlar

Yaşlı birini düzenli olarak ziyaret ettiğimizde ‘sevgimizin içtenliği’ sınanabilir (2. Kor. 8:8). Nasıl? Dostumuzun günden güne kötüye gittiğini görmek üzücü olabilir. Laurence şunu kabul ediyor: “İlk başlarda Madeleine’in kötüye giden durumu beni çok etkiliyordu. Her ziyaretimden sonra ağlıyordum. Fakat hararetle dua etmenin korkularımızı yenmemize ve sonuçta daha cesaretlendirici kişiler olmamıza yardım edebileceğini öğrendim.” Robert, Parkinson hastası olan Larry biraderi yıllardır ziyaret ediyor. Robert şöyle diyor: “Larry’nin hastalığı öyle ilerledi ki artık söylediği hiçbir kelimeyi anlayamıyorum. Ama birlikte dua ettiğimizde halen onun imanını hissedebiliyorum.”

Yaşlı kardeşlerimizi ziyaret ettiğimizde sadece onlara yardım etmekle kalmayız, kendimiz de yarar görürüz. Farklı inançlara sahip insanlarla birlikte yaşarken Yehova’ya yakın kalma kararlılıkları, bize imanlı ve cesaretli olmayı öğretir. İşitme ve görme engellerine rağmen ruhi gıda almaya istekli oluşları, “insan yalnız ekmekle yaşamaz, Yehova’nın ağzından çıkan her sözle yaşar” sözlerinin doğruluğunu ortaya koyar (Mat. 4:4). Bir çocuğun gülüşü veya paylaşılan bir yemek gibi basit şeylerle mutlu olmaları, sahip olduğumuz şeylerle yetinerek bunlardan hoşnut olmayı bize hatırlatır. Ruhi değerlere duydukları sevgi önceliklerimizi doğru şekilde belirlememize yardım edebilir.

Aslında, yaşlılara yardım edersek bundan tüm cemaat yarar görecektir. Neden? Fiziksel açıdan zayıf olanlar, kardeşlerin ilgisine daha çok ihtiyaç duyduğundan cemaatin şefkat niteliğini geliştirmesi için bir fırsattır. Öyleyse hepimiz yaşlılarla ilgilenmeyi, bu uzun zaman ilgilenmeyi gerektirse bile, birbirimize hizmet etmenin bir kısmı olarak görmeliyiz (1. Pet. 4:10, 11). İhtiyarlar bu işte önderlik ederlerse cemaatin diğer üyeleri de gerçek Hıristiyanlara özgü hizmetin bu yönünün asla ihmal edilmemesi gerektiğini görecekler (Hez. 34:15, 16). Yaşlı iman kardeşlerimizi istekle ve sevgiyle destekleyerek onlara unutulmadıklarını gösterelim.

[Dipnot]

[Sayfa 28’deki pasaj]

“Huzurevinde çalışanlar bir kişinin düzenli olarak ziyaret edildiğini görürlerse o kişiye daha iyi hizmet verirler”

[Sayfa 26’daki resim]

Yürekten dualarımız, yaşlı bir Şahidin yeniden huzurlu olmasına yardım edebilir

[Sayfa 26’daki resim]

Şefkat ifade eden hareketlerimiz ve sözlerimiz yaşlı iman kardeşlerimizi güçlendirecektir