Okuyucularımız Soruyor

Yehova’nın Şahitleri Neden Tapınmada Haç Kullanmıyor?

Yehova’nın Şahitlerinin şu konuda güçlü bir inancı vardır: İsa Mesih’in ölümü, ona iman eden herkese sonsuz yaşamın kapısını açan bir fidye sağladı (Matta 20:28; Yuhanna 3:16). Ancak onlar, İsa’nın geleneksel resimlerde görüldüğü gibi haç üzerinde öldüğüne inanmaz. Onların inancına göre İsa haç şeklinde bir direk üzerinde değil, düz bir direk üzerinde öldü.

Haçın kullanımı, Mesih’ten 2.000 yıl öncesine Mezopotamya’ya dayanır. Hatta Tunç Çağında, İskandinavya’da kayalar üzerine yapılmış oymalarda bile haçlar görülmektedir. Semboller konusunda uzman olan Danimarkalı tarihçi Sven Tito Achen, Hıristiyan olmayan bu insanların, haçı “koruyan, şans getiren . . . . büyülü bir simge olarak” kullandıklarını yazdı (Symbols Around Us). Bir Katolik ansiklopedisinin şunu kabul etmesine şaşmamalı: “Hem Hıristiyanlıktan önceki dinlerde hem de Hıristiyanlığın dışındaki dinlerde haç vardır ve genellikle gök cisimlerine atfen kullanılır” (New Catholic Encyclopedia). O halde kiliseler neden haçı en kutsal sembolleri olarak seçtiler?

Britanyalı saygın bir bilgin olan W. E. Vine, şu somut gerçekleri ortaya koyuyor: “MS 3. yüzyılın ortalarına gelindiğinde . . . . putperestler . . . . kiliselere kabul edildiler; kendi putperest işaret ve simgelerini de kullanmalarına izin verildi. Böylece . . . . Tau ya da T’nin yatay parçasının biraz aşağı kaydırılmış hali . . . . benimsetildi” (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words).

Ayrıca Vine, “haç” olarak tercüme edilen Yunanca kelimenin hem isim hem de fiil haliyle ‘direk ya da kazığa’ atfettiğine ve ‘kilisede kullanılan, kesişen iki direkten oluşan haç şekliyle ilgisi olmadığına’ değinir. Bununla uyumlu olarak, Oxford Üniversitesi tarafından hazırlanan Companion Bible şöyle der: “Rabbin, birbiriyle herhangi bir açıyla kesişen iki odun parçası üzerinde değil, dikey ve düz bir direk üzerinde öldürüldüğü kanıtlanmıştır.” Açıkça anlaşıldığı gibi kiliseler Mukaddes Kitaba dayalı olmayan bir geleneği benimsemişlerdir.

Yukarıda sözlerinden alıntı yapılan tarihçi Achen şunları belirtiyor: “İsa’nın ölümünü takip eden iki yüzyıl içinde Hıristiyanların haç kullanmış olması pek olası değildir.” Ayrıca Achen’in belirttiğine göre, “giyotin ya da elektrikli sandalye sonraki nesiller için ölümü ve kötülüğü çağrıştırdığı gibi” ilk Hıristiyanlar için de haç “muhtemelen bunları çağrıştırıyordu.”

Daha da önemlisi, İsa hangi nesne kullanılarak işkence görmüş ve idam edilmiş olursa olsun, gerçek Hıristiyanlar onun sureti ya da sembolü sayılan herhangi bir şeye bağlılık göstermemeli ve tapınma eyleminde bulunmamalı. Mukaddes Kitap “putperestlikten kaçın” diye emreder (1. Korintoslular 10:14). İsa, gerçek takipçilerini tanıtacak asıl işaretin ne olduğunu söylemişti. Takipçilerine şöyle dedi: “Aranızda sevgi olursa, herkes benim öğrencilerim olduğunuzu bilecek” (Yuhanna 13:35).

Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar gibi Yehova’nın Şahitleri de tapınmayla bağlantılı her konuda gelenekleri değil Mukaddes Kitabı izlemeye çalışırlar (Romalılar 3:4; Koloseliler 2:8). Bu nedenle tapınmada haç kullanmazlar.

[Sayfa 22’deki resim]

Haç takmış putperest bir Asur kralını gösteren kabartma, MÖ yaklaşık 800

[Tanıtım notu]

Fotoğraf: British Museum