Okuyucularımız Soruyor

Yehova’nın Şahitleri Neden Dinsel Nesneler Kullanmaz?

Dünyanın dört bir yanında Hindular, Budistler, Katolikler ve Ortodokslar ibadet ederken putlar, çeşitli nesneler veya ikonalar kullanır; bunun inançlarında önemli bir yeri vardır. Afrika’da da insanlar ağaçtan ya da taştan yapılmış oyma figürleri kutsal sayıyor, bunların içinde bir tanrının ya da onun ruhunun yaşadığını düşünüyorlar.

Yehova’nın Şahitleri ise tam tersine ibadetlerinde hiçbir put ya da nesne kullanmazlar. Eğer İbadet Salonu diye bilinen toplantı yerlerine giderseniz, orada ne “aziz” diye adlandırılan insanların ikonalarını ne de İsa veya Meryem heykellerini görürsünüz. * Neden? Dilerseniz Kutsal Kitabın bu konuda ne dediğine bakalım.

Tanrı Eski İsrailoğullarından Ne Talep Etti?

Yehova Tanrı, İsrailoğullarını Mısır’dan kurtardıktan sonra, onlara Kendisine nasıl tapınmalarını istediğini anlatan net talimatlar verdi. On Emir diye bilinen bu talimatların ikincisinde şöyle dedi: “Kendine oyma put yapmayacaksın; yukarıda göklerde, aşağıda yerde veya yerden aşağıda, sularda olanlara benzer bir şekil yapmayacaksın. Onların önünde eğilmeyeceksin ve onlara kulluk etmeyeceksin. Çünkü Ben, Tanrın Yehova, tam bağlılık isteyen bir Tanrı’yım” (Çıkış 20:4, 5).

Tanrı Musa’ya bu emirleri verirken, İsrailoğulları altından bir buzağı yapıyordu. Onlar herhalde Mısır’daki hayvan tapınmasını taklit ediyordu. O puta Mısır tanrılarından birinin adını vermediler. Bunun yerine onu Yehova’ya sunulan tapınmayla bağdaştırdılar (Çıkış 32:5, 6). Peki Tanrı buna nasıl tepki gösterdi? Puta tapınanlara çok öfkelendi, Musa da putu yok etti (Çıkış 32:9, 10, 19, 20).

Daha sonra Yehova Tanrı bu ikinci emirle ilgili ayrıntılar verdi. Musa aracılığıyla halka, kendilerine “oyma put, herhangi bir şeyin temsili olan bir şekil, erkek ya da kadın tasviri, yerde yaşayan bir hayvan tasviri, gökte uçan bir kanatlı kuş tasviri, toprakta hareket eden bir canlı tasviri, yerden aşağıda, sularda yaşayan bir balık tasviri” yapmamalarını hatırlattı (Tekrar 4:15-18). İsrailoğullarının Tanrı’ya tapınırken herhangi bir put kullanmaması gerektiği çok açıktı.

Yine de İsrailoğulları sonradan putperestlik tuzağına düştü. Yehova onların yanlışlarını düzeltmek için peygamberler gönderdi. Bu peygamberler halka putperestlikleri yüzünden yakında alacakları ceza hakkında uyarıda bulundu (Yeremya 19:3-5; Amos 2:8). Ama İsrail, ulus olarak Tanrı’nın uyarılarına aldırmadı. Bu nedenle, Yehova MÖ 607’de Babillilerin Yeruşalim’i yıkmasına ve ulusu tutsak olarak götürmesine izin verdi (2. Tarihler 36:20, 21; Yeremya 25:11, 12).

 Birinci Yüzyıldaki Hıristiyanlar Neye İnanıyordu?

Birinci yüzyılda Yahudi olmayan kişiler Hıristiyanlığı benimsediğinde, tapınmalarında put kullanmayı bıraktılar. Efesos’ta putlar yapan gümüşçü Dimitrios’un Pavlus’un duyuru işi hakkında ne dediğine dikkat edelim: “Efendiler, bu işten zengin olduğumuzu çok iyi biliyorsunuz. Sizin de gördüğünüz ve duyduğunuz gibi, Pavlus denilen bu adam elle yapılan ilahların ilah olmadığını söyleyerek, sadece Efesos’ta değil, neredeyse Asya eyaletinin tümünde büyük bir kitleyi inandırıp akıllarını çelmiştir” (Elçiler 19:25, 26).

Pavlus’un sözleri Dimitrios’un suçlamasını doğruluyordu. Atina’daki Yunanlılarla konuşurken Pavlus şöyle demişti: “O İlahi Varlığın, insan aklı ve ustalığıyla biçimlendirilmiş altına, gümüşe ya da taşa benzediğini sanmamalıyız. Gerçi Tanrı bir zamanlar böyle bir bilgisizliğe göz yummuştur, ancak şimdi her yerde herkesin tövbe etmesi gerektiğini insanlara bildiriyor” (Elçiler 17:29, 30). Pavlus Selanik’teki iman kardeşlerine mektubunda da bu konuya değinmiş ve onları ‘putları bırakıp Tanrı’ya döndünüz’ diyerek övmüştü (1. Selanikliler 1:9).

Sadece Pavlus değil, elçi Yuhanna da İsa’nın takipçilerini ibadetlerinde nesneler kullanmamaları için uyarmıştı. Birinci yüzyılın sonlarında Yuhanna onları kesin bir dille şöyle uyarmıştı: “Kendinizi putlardan koruyun” (1. Yuhanna 5:21).

Tanrı, insanların Kendisine ibadet ederken herhangi bir nesne kullanmaması için çok net talimatlar vermiştir. Yehova’nın Şahitleri bu talimatlara uyar. Onlar Yehova Tanrı’nın şu sözünü ciddiye alırlar: “Ben Yehova’yım. İsmim budur. Hakkım olan onuru bir başkasına, Bana sunulan övgüleri oyma putlara bırakmayacağım” (İşaya 42:8).

[Dipnot]

[Sayfa 31’deki pasaj]

“Ben Yehova’yım. İsmim budur. Hakkım olan onuru bir başkasına, Bana sunulan övgüleri oyma putlara bırakmayacağım” (İşaya 42:8).