İçeriğe geç

İçindekiler kısmına geç

Yetimlerin Babası

Yetimlerin Babası

Tanrı’ya Yaklaşın

Yetimlerin Babası

Çıkış 22:22-24

“TANRI kutsal mekânında, yetimlerin babası[dır]” (Mezmur 68:5). İlham altında yazılmış bu sözler Yehova Tanrı’nın çok etkileyici bir yönünü gösterir; O mağdurların ihtiyaçlarıyla ilgilenen bir Tanrı’dır. O’nun anne ya da babasını kaybetmiş çocuklarla ilgilendiğini İsrailoğullarına verdiği Kanundan açıkça görebiliriz. Şimdi Kutsal Kitapta “yetim” ifadesinin ilk geçtiği yer olan Çıkış 22:22-24’ü inceleyelim.

Tanrı “yetime sıkıntı vermeyeceksiniz” diye uyarıyor (22. ayet). Bu sadece hümanist bir çağrı değil, Tanrısal bir emirdi. Babasını, yani bakımını ve korumasını üstlenen kişiyi kaybeden bir çocuk savunmasızdır. Bu nedenle hiç kimse, hiçbir şekilde bu durumda kalan bir çocuğa ‘sıkıntı vermemeliydi.’ “Sıkıntı vermeyeceksiniz” ifadesi, başka Kutsal Kitap çevirilerinde “incitmiyeceksiniz” veya “öksüz hakkı yemeyeceksiniz” olarak geçer. Şimdi yetim hakkı yemenin Tanrı’nın gözünde ne kadar ciddi bir mesele olduğunu görelim.

Kanun “Onlara sıkıntı verirsen ve Bana feryat ederlerse, feryatlarını mutlaka duyacağım” diye devam ediyor (23. ayet). Kayıt 22. ayette ‘siz’ diye hitap ederken 23. ayette ‘sen’ diyor. Hem bireyler hem de bir bütün olarak halk Tanrı’nın bu kanununa uyma sorumluluğu altındaydı. Yehova yapılanları izliyordu; yetimlere kulak veriyordu ve onların feryatlarına cevap vermeye daima hazırdı (Mezmur 10:14; Özdeyişler 23:10, 11).

Öyleyse biri, yetim bir çocuğun hakkını yer ve onun Tanrı’ya feryat etmesine neden olursa ne olacaktı? Yehova “o zaman gazaplanıp sizi kılıçtan geçireceğim” diyor (24. ayet). Kutsal Kitapla ilgili bir başvuru kaynağı burada kelime anlamıyla çok büyük öfkeyi anlatan, ‘burnundan solumak’ benzeri bir deyim kullanıldığını söylüyor. Dikkat ederseniz Yehova bu kanunun uygulanmasını İsrail’deki hâkimlere bırakmadı. Savunmasız bir çocuğa zarar veren birine Tanrı bizzat kendisi hükmünü infaz edecekti (Tekrar 10:17, 18).

Yehova değişmedi (Malaki 3:6). Annesini, babasını ya da ikisini birden kaybetmiş olan çocuklar için yüreği sızlıyor (Yakup 1:27). Şunu sakın aklınızdan çıkarmayın: Masum çocukların kötüye kullanılması yetimlerin Babasının haklı bir öfke duymasına neden olur. Savunmasız bir çocuğu istismar etmeye kalkan kişiler Yehova’nın ‘alev alev yanan öfkesinden’ kaçamayacak (Tsefanya 2:2). Böyle kötü kimseler ‘yaşayan Tanrı’nın ellerine düşmenin korkunç bir şey’ olduğunu öğrenecekler (İbraniler 10:31).