İçeriğe geç

İçindekiler kısmına geç

Kutsal Kitap Hayatları Değiştirir

Kutsal Kitap Hayatları Değiştirir

Kutsal Kitap Hayatları Değiştirir

Ailesinden öğrendiği dini inancı bırakan genç bir kız neden fikrini değiştirdi ve geri döndü? Neler anlattığına bakalım.

“Artık hayatımın gerçek bir amacı var” (LISA ANDRÉ)

DOĞUM YILI: 1986

ÜLKE: LÜKSEMBURG

GEÇMİŞİ: BAĞIMSIZ YAŞAMAYI SEÇTİ

ÖYKÜM: Lüksemburg şehri yakınlarındaki Bertrange’de doğdum; burası temiz, güvenli ve refah içinde küçük bir kasabaydı. Beş kardeşin en küçüğüydüm. Annem babam Yehova’nın Şahidiydi ve Kutsal Kitaptaki değerleri bana ve kardeşlerime aşılamak için çok çaba sarfettiler.

Ergenlik çağına girdiğimde Yehova’nın Şahitlerinin öğrettiklerinin doğruluğundan ciddi şekilde şüphelenmeye başladım. Önceleri bu şüphelerin üzerinde durmadım ama imanım gitgide zayıflıyordu. Annem babam beni doğru şekilde yönlendirmek için ellerinden gelen her şeyi yaptılar ama bu yardımları reddettim. Onlardan habersiz, kimseye saygısı olmayan gençlerle zaman geçiriyordum. Bu gençlerin yaşam tarzının getirdiği sözde özgürlüğe ben de sahip olmak istedim. Sürekli partilere gidiyor, içki ve uyuşturucu kullanıyor, önümüze gelenle beraber oluyorduk. Hayattan çok zevk alıyormuş gibi görünen bu insanlarla arkadaşlık etmek başlarda hoşuma gidiyordu.

Aslına bakarsak mutlu değildim. Bu arkadaşlarımla yaşam oldukça boştu, hiçbir şeyi umursamıyorlardı. Onların aksine ben dünyadaki haksızlıklar ve başka sorunlardan rahatsız oluyordum. Gitgide kendimi daha çok bunalımda hissetmeye başladım.

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: 17 yaşındayken kendimi çok kötü hissettiğim bir gün, annem ne kadar mutsuz olduğumu sezdi ve Kutsal Kitabın yararını görmek için onu incelemeyi tekrar denememi teklif etti. Kutsal Kitabın öğrettiklerini araştırmam ve bunlara göre yaşamak isteyip istemediğime ondan sonra karar vermem için beni yüreklendirdi. Bu içten sohbet benim için gerçek bir dönüm noktasıydı. Ablam Caroline ve eşi Akif ile Kutsal Kitabı incelemeyi kabul ettim. Akif Yehova’nın Şahidi bir ailede büyümemiş, yetişkin olduğunda bu inancı benimsemişti. Böyle bir geçmişinin olması sayesinde Akif’le açıkça konuşabiliyordum, bu benim için çok önemliydi.

Yaşam tarzımın bir Şahide uygun olmadığını biliyordum ama önceleri, yaptığım şeylerin sadece beni ilgilendirdiğini düşünüyordum. Kutsal Kitabı incelemem sonucunda davranışlarımın Yehova’nın duygularını etkilediğini fark ettim (Mezmur 78:40, 41; Özdeyişler 27:11). Ayrıca yaptıklarım çevremdekileri de etkiliyordu.

Kutsal Kitabı araştırdıkça onun Tanrı’nın Sözü olduğuna inanmak için mantıklı ve sağlam nedenler buldum. Mesela Kutsal Kitapta, tüm ayrıntılarıyla gerçekleşmiş birçok peygamberlik sözü olduğunu öğrendim. Böyle bilgiler önceki şüphelerimi gidermeme yardım etti.

Kutsal Kitabı incelemeye başladıktan bir yıl sonra anne babamla beraber, Yehova’nın Şahitlerinin Almanya bürosunda gönüllü olarak çalışan ağabeyimi ziyarete gittik. Onun ne kadar mutlu olduğunu görmek beni derinden etkiledi; benim de aradığım şey buydu! Ayrıca orada gönüllü çalışan diğer Şahitlerden de çok etkilendim. Onlar daha önce arkadaşlık ettiğim dürüst olmayan, heyecan arayan insanlardan çok farklıydı. Kısa süre sonra Yehova’ya içten bir dua ederek hayatımın geri kalanında O’na hizmet etmeye söz verdim. Kendimi Yehova’ya adamamın simgesi olarak 19 yaşında vaftiz edildim.

NASIL YARAR GÖRDÜM?: Artık hayatımın gerçek bir amacı var. İnsanlara Kutsal Kitabı öğretmek, Yehova ve O’nun gelecekle ilgili vaatleri hakkında bilgi almalarına yardım etmek bana sevinç veriyor. Artık ailem de çok mutlu ve benim hakkımda endişelenmelerine gerek yok.

Geçmişte yaptığım hataların farkındayım ama bunları fazla düşünmemeye çalışıyorum. Bunun yerine Yehova’nın ne kadar bağışlayıcı olduğu ve benimle sevgiyle ilgilendiği üzerinde düşünüyorum. Özdeyişler 10:22’de söylenen şu sözlere tüm kalbimle katılıyorum: “Yehova’nın bereketi insanı zengin eder ve O, bereketine keder katmaz.”

[Sayfa 12’deki pasaj]

“Sürekli partilere gidiyor, içki ve uyuşturucu kullanıyor, önümüze gelenle beraber oluyorduk”

[Sayfa 13’teki pasaj]

“Geçmişte yaptığım hataların farkındayım ama bunları fazla düşünmemeye çalışıyorum”