“Ordugâh kurmuş orduların Yeruşalim’i kuşattığını gördüğünüzde bilin ki, onun yıkımı yakındır. O zaman Yahudiye’de olanlar dağlara kaçmaya başlasın, Yeruşalim’in içinde bulunanlar şehirden uzaklaşsın” (Luka 21:20, 21). İsa, Yeruşalim’i bekleyen yıkımla bağlantılı olarak öğrencilerine bu talimatları verdi. Peki İsa’nın öğrencilerinin bu uyarıyı dikkate aldığını gösteren kanıtlar var mı?

İsa’nın ölümünden otuz yıl kadar sonra Cestius Gallus komutasındaki bir Roma ordusu, bir isyanı bastırmak için Filistin topraklarına girdi. O dönemde yaşayan Yahudi tarihçi Josephus bu işgali doğrular. Roma orduları Yeruşalim’i kuşattı, şehri almaları kesin gibi görünüyordu. Fakat aniden Gallus askerlerine geri çekilmelerini emretti. Kilise tarihçisi Eusebios’a göre Yahudiye’de yaşayan İsa’nın takipçileri bunu fırsat bilip Dekapolis’in dağlık bir bölgesindeki Pella kentine kaçtılar.

Birkaç yıl sonra, MS 70’te General Titus komutasındaki başka bir Roma ordusu gelip Yahudilerin başkentini kuşattı. Bu defa askerler Gallus’un yarım bıraktığı işi bitirip şehri yerle bir etti. Yüz binlerce insan Yeruşalim’de kapana kısıldı ve hayatını kaybetti.

Kutsal Kitapta Samuel, İlya ve Elişa peygamberlerle ilgili kayıtlarda “peygamber oğullarından” söz edilir. Örneğin Elişa, Yehu’yu İsrail kralı olarak görevlendireceği zaman onu meshetmesi için “peygamber oğullarından birini” göndermişti (2. Krallar 9:1-4).

Bilginler bu ifadenin gerçek anlamda peygamberlerin çocuklarına değil, bir okula ya da ortak amaca sahip bir topluluğa atfettiği görüşünde. Journal of Biblical Literature’a göre muhtemelen bu topluluklardaki kişiler “ruhi babaları olan bir peygamberin önderliğinde, kendilerini Yahve’ye [Yehova’ya] hizmet etmeye adamış” bireylerdi (2. Krallar 2:12). Yehu’nun meshedilişini anlatan kayıtta Elişa’nın temsilci olarak gönderdiği kişiden gerçekten de “peygamberin hizmetkârı” diye söz edilir (2. Krallar 9:4).

‘Peygamber oğullarının’ sade bir yaşam sürdüğü anlaşılıyor. Elişa’nın yaşadığı dönemde böyle bir grubun kendileri için barınacak bir yer yaptığından ve bu sırada ödünç aldıkları bir balta kullandığından söz edilir (2. Krallar 6:1-5). “Peygamber oğullarından birinin” dul kalan karısından bahseden kayıt da, bu kişilerden bazılarının evli olduğunu gösterir (2. Krallar 4:1). Ayrıca belli ki sadık İsrailoğulları, peygamber oğullarını takdir ediyordu; hatta bir kayıtta onlara yemek yaparak destek olduklarını okuruz (2. Krallar 4:38, 42).