Ohio Irmağı’nın kıyısında sakin bir kasaba olan Moundsville’de (Batı Virginia, ABD) dünyaya geldim. Üçü erkek, dört çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydum. Bu yüzden evde hiç sıkılmazdık. Annemle babam çalışkan, insanları seven, dürüst kişilerdi. Hiçbir zaman çok zengin olmadık, ama her zaman ihtiyacımız olan şeylere sahiptik. Anne babam Yehova’nın Şahidiydi ve daha küçükken hepimize Kutsal Kitaptaki ilkeleri aşılamak için ellerinden geleni yaptılar.

Ancak biraz büyüdüğümde öğrendiğim hakikatlerden uzaklaşmaya başladım. Kutsal Kitap ilkelerine uygun bir yaşamın anlamlı ve tatmin edici olup olmadığını sorguluyordum. Bence gerçekten mutlu olmanın tek yolu tamamen özgür olmak, istediğim her şeyi yapabilmekti. Çok geçmeden Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerine gitmeyi bıraktım. Ağabeyim ve kız kardeşim de benim gibi asi davranmaya başladı. Anne babamız bize yardım etmek için elinden gelen her şeyi yaptı, ama biz onları dinlemek istemedik.

Çok istediğim sözde özgürlüğün beni birçok şeyin kölesi yapacağının hiç farkında değildim. Bir gün okuldan eve dönerken bir arkadaşım bana sigara uzattı, ben de aldım. O günden sonra bana zarar verecek bir sürü şeye “Evet” dedim. Zamanla uyuşturucu ve alkol bağımlısı oldum ve ahlaksız bir yaşam sürmeye başladım. Sonraki yıllar boyunca giderek daha ağır uyuşturucular kullandım ve onların kölesi oldum. Sanki bir girdaba kapılmıştım, gitgide daha da dibe batıyordum. Bu yaşam tarzını sürdürebilmek için uyuşturucu satmaya bile başladım.

Ben vicdanımın sesini susturmaya çalıştıkça, o bana sürekli yanlış bir yolda olduğumu söylüyordu. Ama ben ‘Olan oldu, artık bu yolun dönüşü yok!’ diye düşünüyordum. Partilerde ve konserlerde etrafım insanlarla dolu olmasına rağmen sık sık kendimi yalnız hisseder ve bunalırdım. Zaman zaman anne babamın ne kadar iyi insanlar olduğunu düşünür, ‘Ben nasıl bu kadar uzaklara sürüklendim?’ diye kendime sorardım.

Ben kendimden umudu kesmiştim, ama benden umudunu kesmeyen birileri vardı. 2000 yılında, anne babam beni Yehova’nın Şahitlerinin bölge ibadetine davet etti. İstemeyerek de olsa gittim. Hakikatten uzaklaşmış ağabeyim ve kız kardeşimi de orada görünce çok şaşırdım.

Toplantıdayken, aynı yere bir yıl kadar önce bir rock konseri için geldiğimi hatırladım. Aradaki farkı görmek beni derinden etkiledi. Konserde tesisin her yeri çöple doluydu ve sigara dumanından göz gözü görmüyordu. Gelenlerin çoğu da dostça davranmayan soğuk insanlardı ve müziğin verdiği mesaj insanın içini karartıyordu. Fakat bölge ibadeti sırasında etrafım gerçekten mutlu insanlarla doluydu; onları yıllardır görmememe rağmen beni çok sıcak karşıladılar. Tesis tertemizdi ve sunulan mesaj insana ümit veriyordu. Kutsal Kitaptaki hakikatin olumlu etkisini görünce, ‘Neden hakikati reddettim ki!’ diye düşündüm (İşaya 48:17, 18).

O toplantıdan hemen sonra Yehova’nın Şahitlerinin cemaatine geri dönmeye karar verdim. Ağabeyim ve kız kardeşim de toplantıdan etkilenmiş ve benim gibi geri dönmeye karar vermişti. Üçümüz de Kutsal Kitabı incelemeye başladık.

Özellikle Yakup 4:8 ayeti beni harekete geçirdi. Orada şöyle der: “Tanrı’ya yaklaşın, size yaklaşacaktır.” Tanrı’ya yaklaşmak istiyorsam temiz bir hayat sürmem gerektiğini fark ettim. Yapmam gereken başka değişikliklerin yanı sıra tütün, uyuşturucu ve alkol alışkanlığımı da bırakmalıydım (2. Korintoslular 7:1).

Eski arkadaşlarımla tüm ilişkimi kestim ve Yehova’nın Şahitlerinin arasından kendime yeni arkadaşlar edindim. Cemaatteki sorumlu kardeşlerden biri olan, Kutsal Kitabı birlikte incelediğim Şahit bana çok yardımcı oldu. Düzenli olarak telefon etti ve nasıl olduğumu görmek için uğradı. O hâlâ en yakın dostlarımdan biri.

2001 yılının ilkbaharında, hayatımı Tanrı’ya adadığımı göstermek için vaftiz edildim. Aynı tarihte ağabeyim ve kız kardeşim de vaftiz edildi. Ailemizin sonunda Yehova’ya hep birlikte hizmet ettiğini görmenin, annemle babamı ve Yehova’yı bırakmayan erkek kardeşimi ne kadar sevindirdiğini tahmin edebilirsiniz!

Eskiden Kutsal Kitap ilkelerini çok kısıtlayıcı bulurdum, fakat şimdi onları beni koruyan paha biçilmez ilkeler olarak görüyorum. Kutsal Kitabın verdiği güç sayesinde uyuşturucu kullanmayı ve satmayı bırakıp topluma yararlı bir birey oldum.

Yehova’nın Şahitlerinin dünya çapındaki kardeşler topluluğunun bir parçası olma ayrıcalığına sahibim. Bu büyük ailedeki insanlar birbirini gerçekten seviyor ve birlik içinde Tanrı’ya hizmet ediyor (Yuhanna 13:34, 35). Ayrıca çok özel bir hediyeye daha sahibim; çok sevdiğim değerli eşim Adrianne. Yaratıcımıza birlikte hizmet etmek bize büyük sevinç veriyor.

Artık bencil bir yaşam sürmüyorum. Tersine, başkalarına Tanrı’nın Sözünden nasıl yarar görebileceklerini anlatıyor ve bu işte gönüllü olarak tamgün çalışıyorum. Bu iş beni her şeyden daha çok mutlu ediyor. Şundan kesinlikle eminim ki, hayatımı Kutsal Kitap değiştirdi. Evet, sonunda gerçek özgürlüğü buldum.