Kutsal Kitabın ilk sözleri evrenin başlangıcını basit bir dille kısaca şöyle anlatır: “Başlangıçta Tanrı gökleri ve yeri yarattı” (Başlangıç 1:1). Tanrı bitkileri ve hayvanları yarattıktan sonra da ilk insanları, yani Âdem ile Havva’yı yarattı. Onlar hayvanlardan farklıydı, çünkü insanlar bir ölçüde Tanrı’nın niteliklerine sahiptir; buna özgür irade de dahildir. Bu nedenle Âdem ve Havva yaptıklarından sorumluydu. Yaratıcılarının talimatlarına itaat ederlerse, küresel insan ailesinin ilk ana babaları olarak Tanrı’nın amacında pay sahibi olabileceklerdi; böylece insanlar yeryüzünde kusursuz şekilde sonsuza dek huzurlu bir yaşam sürecekti.

Ancak bir melek, insanları kendi bencil çıkarları için kullandı. Böylece Şeytan (anlamı “Karşı Gelen”) haline geldi. Şeytan bir yılan aracılığıyla Havva’ya, Tanrı’nın rehberliği olmadan yaşamanın daha iyi olacağını söyleyerek onu aldattı. Âdem ve Havva, Şeytan’ın dediğini yaparak Yaratıcılarıyla aralarındaki bağı kopardı. İlk ana babamız yaptıkları kötü seçimden dolayı sonsuz yaşam hakkını kaybetti ve günah, kusurluluk ve kaçınılmaz şekilde ölüm hepimize geçti.

Tanrı hemen, bu üzücü durumu düzeltmeyi amaçladığını ve Âdem’in soyunun sonsuz yaşam kazanması için bir düzenleme yapacağını bildirdi. Tanrı’nın seçtiği özel bir kişi, bir gün Şeytan’ı yok edecek ve Şeytan’ın, Âdem’in ve Havva’nın neden olduğu tüm acıları telafi edecekti (Başlangıç 3:15). Kutsal Kitapta “soy” olarak söz edilen bu kişi kim olacaktı? Bunu zaman gösterecekti.

Bu sırada Şeytan, Tanrı’nın bu harika amacını sürekli engellemeye çalıştı. Günah ve kötülük hızla yayıldı. Tanrı bir tufanla kötüleri yok etmeye karar verdi. Nuh peygambere sandık şeklinde devasa bir gemi yapmasını emretti; böylece hem Nuh ve ailesi hem de Tanrı’nın gemiye alınmasını istediği hayvanlar kurtulacaktı.

Tufan başladıktan bir yıl sonra Nuh ve ailesi gemiden dışarı çıktığında yeryüzü temizlenmişti. Fakat “soy” henüz ortaya çıkmamıştı.

(Başlangıç 1-11. bölümlere, Yahuda 6, 14, 15 ve Vahiy 12:9’a dayanır.)