“Ölümcül günah işleyip tövbe etmeyenlerin ruhları ölümden hemen sonra cehenneme gider, orada cehennem azabı, yani ‘ebedi ateş’ cezası çekerler” (Katolik Kilisesinin Kateşizmi, 1984 baskısı).

Hezekiel 18:4 şöyle der: “Günah işleyen can ölecektir.” Ayrıca Kutsal Kitap ölülerin ‘hiçbir şeyin farkında olmadığını’ söyler (Vaiz 9:5). Eğer can ölümlüyse ve hiçbir şeyin farkında değilse nasıl “cehennem azabı” ya da “ebedi ateş” cezası çekebilir?

Bazı Kutsal Kitap çevirilerinde “cehennem” olarak tercüme edilen İbranice ve Yunanca sözcükler aslında insanlığın ortak mezarı anlamına gelir. İnsanlığın ortak mezarı, yani ölüler diyarı acı çekilen bir yer değildir, çünkü Eyüp peygamber acı çektiğinde şöyle dua etmişti: “Keşke beni ölüler diyarında gizlesen” (Eyüp 14:13). Eyüp için mezar, işkence göreceği ya da ceza çekeceği bir yer değil, bir süre dinlenebileceği bir yerdi.

Tanrı’nın acımasız olduğuna inanmak O’nu sevmemize değil, O’ndan uzaklaşmamıza neden olur. Meksika’da yaşayan Rocío şöyle diyor: “Küçükken bana cehennem inancı öğretilmişti. Bu öğreti beni o kadar korkuturdu ki, Tanrı’nın iyi bir niteliği olabileceğine inanmazdım. O’nun öfkeli ve hoşgörüsüz Biri olduğunu düşünürdüm.”

Tanrı’nın hükümleriyle ve ölülerin durumuyla ilgili Kutsal Kitabın açıkladığı gerçekler Rocío’nun Tanrı’yla ilgili görüşünü değiştirdi. Şunları söylüyor: “Duygusal açıdan çok ferahladığımı hissettim, sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Tanrı’nın bizim iyiliğimizi istediğine, bizi sevdiğine ve benim de O’nu sevebileceğime inanmaya başladım. Artık benim için O, çocuklarının elinden tutan ve onlar için her şeyin en iyisini isteyen bir babaya benziyor” (İşaya 41:13).

Birçok kişinin dindar olmak için çaba göstermesinin nedeni cehennem korkusudur, oysa Yaratıcımız Kendisinden korktuğumuz için O’na kulluk etmemizi asla istemez. Kutsal Kitap şöyle der: “Tanrın Yehova’yı . . . . seveceksin” (Markos 12:29, 30). Tanrı’nın bugün adaletsiz davranmadığını bilirsek, gelecekteki hükümlerine de güvenebiliriz. Eyüp peygamberin dostu Elihu gibi şöyle diyebiliriz: “Tanrı asla kötülük etmez, Mutlak Gücün Sahibi adaleti çarpıtmaz” (Eyüp 34:12).