Letonya’nın başkenti Riga’da doğdum. Ablamı ve beni annem büyüttü. Annem Katolik olmasına rağmen sadece dini bayramlarda kiliseye giderdik. Evrende üstün bir gücün var olduğuna her zaman inandım, ama gençken farklı şeyler ilgimi çekiyordu.

Ben büyürken annem, bir şeyleri parçalarına ayırıp yeniden birleştirme yeteneğim olduğunu fark etti. Evde parçalarına ayırabileceğim birçok eşya olduğundan annem beni yalnız bırakmaya korkardı. Bu yüzden bana metalden vinç, araba gibi maketler yapabileceğim bir oyuncak seti aldı, onu istediğim gibi kurup tekrar bozabiliyordum. Bu tutkumun yanı sıra, motosikletlere de merak salmaya başladım. Annem beni Zelta Mopēds (Altın Mobiletler) adı verilen bir motosiklet yarışına kaydettirdi. Önceleri mobiletlerle, daha sonra da motosikletlerle yarışmaya başladım.

Çabuk öğrenen biri olduğum için, kısa sürede bu hızlı ve tehlikeli spor dalında çok başarılı oldum. Üç kere Letonya Süpermoto Şampiyonasını, iki kere de Baltık Ülkeleri Süpermoto Şampiyonasını kazandım.

Kariyerimin zirvesindeyken, kız arkadaşım Evija (sonradan eşim oldu) Yehova’nın Şahitleriyle görüşmeye başladı. Onların bazı dergilerini bulmuş ve içindeki Kutsal Kitabı inceleme kuponunu doldurup postalamıştı. Kısa süre sonra iki Şahit Evija’yı ziyaret etti ve Kutsal Kitabı onunla incelemeye başladı. Benim için inceleme yapmasının bir sakıncası yoktu, zaten o zamanlar dine pek ilgi duymuyordum.

İlerleyen zamanlarda Şahitler bana, Evija’nın Kutsal Kitap incelemesine katılıp onları dinleyebileceğimi söylediler. Tekliflerini kabul ettim ve duyduklarım çok hoşuma gitti. Özellikle Kutsal Kitaptaki cennet yeryüzü vaadi beni  yürekten etkiledi. Örneğin bana Mezmur 37:10, 11 ayetlerini okudular: “Az kaldı! Artık kötüler olmayacak, yerlerini arayacaksın, bulamayacaksın. Fakat yumuşak başlılar yeryüzünü mülk edinecek, barış bolluğunda mutluluk bulacaklar.” Bu sözler beni gerçekten etkiledi.

Yaratıcı hakkında daha çok bilgi aldıkça, dinlerin insanlara ne kadar çok yalan söylediğini fark ettim. Oysa Kutsal Kitaptaki hakikatler bana mantıklı, açık ve net geliyordu.

Kutsal Kitabı incelemeye devam ettikçe, hayatın Yehova’nın gözünde ne kadar değerli ve önemli olduğunu anladım (Mezm. 36:9). Bu, motosiklet yarışlarına olan tutkumu etkiledi. Artık hayatımı riske atmayı değil, yaşamımla Yehova’yı yüceltmeyi istiyordum. Dolayısıyla şan, şöhret ve motosiklet yarışlarında hissettiğim heyecan benim için önemini yitirdi.

1996’da Yehova’nın Şahitlerinin Tallinn’deki (Estonya) uluslararası ibadetine katıldım. Burası, yarışlara katılmak için sık sık geldiğim stadyumun yakınlarındaydı. İbadette farklı ülkelerden gelmiş insanların, barış ve uyum içinde bir arada olduğunu gördüm. Örneğin, Şahitlerden biri orada çantasını kaybetti. Açıkçası onu bulmasının imkânsız olduğunu düşündüm. Fakat çok geçmeden bir Şahit çantayı bulup geri getirdi. Üstelik çantanın içindeki hiçbir şey kaybolmamıştı. Bu beni gerçekten şaşırttı! Anladım ki Yehova’nın Şahitleri gerçekten Kutsal Kitabın yüksek standartlarına göre yaşıyor. Evija ile birlikte Kutsal Kitabı incelemeye devam ettik ve 1997’de vaftiz edilerek Yehova’nın Şahidi olduk.

Arkadaşlarımdan bazıları, motosiklet üstünde geçen hızlı ve çılgın bir yaşam yüzünden öldü. Kutsal Kitabı incelediğimde, hayatın kaynağı Yehova’ya karşı bir sorumluluğum olduğunu anladım. Bunu anlamak belki de hayatımı kurtardı.

Evija ile birlikte dört yıl Yehova’nın Şahitlerinin Riga bürosunda tamgün hizmet etme ayrıcalığını yaşadık. Şimdi de kızımız Alise’yi yetiştirmenin sevincini yaşıyor ve onun Yehova’ya olan sevgisini artırmasına yardım ediyoruz. Ayrıca tercüme ofisinde çalışan kardeşler için haftada bir gün araba tamiri ve tamir gerektiren diğer işlerle ilgileniyorum. Çocukken edindiğim yeteneklerimi iyi amaçlarla kullanabilmek beni gerçekten mutlu ediyor! Evet, hâlâ bir şeyleri parçalarına ayırıp tekrar birleştirmeye devam ediyorum.

Kutsal Kitaptan öğrendiklerim sayesinde, ailemle birlikte tek gerçek Tanrı Yehova hakkında şahitlik ediyorum ve bu benim için çok değerli bir ayrıcalık. Gerçekten cennet yeryüzü vaadi hayatımı değiştirdi!