5:5-7, 11

Eski İsrail’de hiç kimse yoksul olduğu için Tanrı’yla barışma fırsatından mahrum kalmazdı. En yoksul kişi bile Yehova’ya makbul bir sunu sunabilirdi, yeter ki elindekinin en iyisi olsun. Örneğin un sunabilirdi, ama Yehova bunun önemli konuklara ikram edilen “ince un” olmasını istiyordu (Ba 18:6). Bugün de koşullarımız verebileceklerimizi ne kadar kısıtlarsa kısıtlasın, elimizden gelenin en iyisi olduğu sürece, Yehova sunduğumuz ‘şükran kurbanını’ kabul eder (İb 13:15).

Sağlığınız bozulduğu ya da gücünüz azaldığı için eskisi kadar çok şey yapamıyorsanız bu düşünce sizi nasıl cesaretlendirebilir?