Watchtower Gilead Kutsal Kitap Okulu’ndan mezun olan Charles Fitzpatrick, George Richardson ve Hubert Gresham, Haziran 1947’de Freetown’a geldi. Bu biraderler buraya gelen ilk görevli vaizlerdi; sonradan başka birçok görevli vaiz de geldi.

Gilead mezunları oradaki müjdecilerin iyi haberi duyurmaya istekli olduklarını gördü, ancak bu müjdecilerin daha etkili öğretmenler olması gerekiyordu (Mat. 28:20). Bu yüzden görevli vaizler müjdecilere insanların ilgisini nasıl canlı tutabileceklerini ve Kutsal Kitap tetkikini nasıl idare edeceklerini öğretti. Onlar ayrıca cemaat ibadetleri ve teokratik teşkilatlanmayla ilgili güncel talimatları da kardeşlerle paylaştı. Wilberforce Memorial Hall’da bir umumi ibadet yapıldı. İbadete 450 kişinin katılması görevli vaizleri çok sevindirdi. Sonradan Şahitler her hafta düzenlenen Dergi Günü faaliyetine de başladı. Bu eğitim cemaati harekete geçirdi ve yakında gerçekleşecek olan artışın temelini hazırlamış oldu.

Bu arada görevli vaizler iklime ayak uydurmak için de mücadele ediyordu. Bir büronun 1948 yılındaki raporunda şu sözler yer alıyor: “Sierra Leone’nin iklim koşulları hayatı zorlaştırıyor. Altı ay süren yağmur mevsiminde, şiddetli yağmurlar bazen hiç durmaksızın iki hafta sürebiliyor. Kurak mevsimde ise sıcaklık ve nem oranı aşırı derecede artıyor.” Sierra Leone’ye gelen ilk Avrupalılar burayı “beyazların mezarı” olarak adlandırmıştı. Çünkü ülkede sıtma, sarıhumma ve diğer tropikal hastalıklar çok yaygındı. Bu yüzden görevli vaizler  teker teker hastalanıp Sierra Leone’den ayrılmak zorunda kaldı.

Doğal olarak müjdeciler bu gelişmeler yüzünden umutsuzluğa kapıldı, ancak pes etmediler. 1947 ve 1952 yılları arasında müjdeci zirvesi 38’den 73’e çıktı. Freetown’un yakınında bulunan Waterloo kentindeki gayretli öncüler yeni bir cemaatin kurulmasına yardım etti. Ayrıca şehir dışındaki Kissy ve Wellington’da yeni inceleme grupları oluşturuldu. Sierra Leone’deki müjdeci sayısının artacağı belliydi. Peki bu sürecin hızlanmasına ne sebep oldu?

30’lu yaşlarının başında, ince uzun bir Amerikalı, Kasım 1952’de Freetown rıhtımına ayak basarak şehrin kalabalığına karıştı. Gelen bu ziyaretçi dünya merkez bürosundan Milton G. Henschel’dı. O şunları demişti: “Dünyanın birçok bölgesinden çok daha temiz, böyle modern bir şehir görünce çok şaşırdım. . . . . Asfalt sokaklar, işlek dükkânlar, yeni arabalar ve sürekli geçip giden insanlar.”

Henschel birader, Freetown’un simgesi olan kapok ağacının üç sokak ötesindeki görevli vaiz evine gitti. Orada toplanan biraderlere Sierra Leone’ye daha çok yardım edileceğini söyledi. Sonraki Pazar günü Wilberforce Memorial Hall’da toplanan 253 kişi, biraderden şu heyecan verici haberleri işitti: Sierra Leone’nin kendi bürosu olacak, kendi çevre gözetmeni ve çevre ibadeti olacak, Kissy’de yeni bir cemaat kurulacak ve uzak yerleşim yerlerindeki duyuru faaliyeti de büyük oranda artacak. Bu gelişmeler dinleyicileri çok heyecanlandırdı!

Henschel birader şunları söyledi: “Dinleyiciler sürekli, ‘Bravo!’ anlamına gelen kusheh sözcüğünü  tekrarlıyordu. Hepsi çok sevinçliydi. Kardeşler akşam karanlığında salondan ayrıldı, . . . . bazı gruplar ise ilahi söyleyerek yürüyordu.”

Yeni gelen görevli vaiz William Nushy, Sierra Leone bürosunun gözetiminden sorumlu olacaktı. William birader hakikate gelmeden önce Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kumarhanelerde krupiye olarak çalışıyordu. İsa’nın takipçisi olduktan sonra bu işi bıraktı. Yehova’nın doğruluk standartlarını içtenlikle benimseyen bu birader Sierra Leone’deki kardeşlerin sevgi ve saygısını kazanacaktı.