Juana Ventura, duyuru işinin yasak olduğu dönemde Kutsal Kitabı incelemeye başladı ve 1960 yılında Ozama Nehri’nde vaftiz edildi. Bir keresinde Santo Domingo’da Evanjelik Kilisesinden bir papaz onun tutuklanmasını istedi; Juana’nın “kilisesinin üyelerini elinden aldığını” iddia etti. Bu papaz, Yehova’nın Şahitlerinin yalancı olduğunu kanıtlamak ve Juana’yı zor duruma düşürmek amacıyla kilise üyelerinin önünde yeni inancıyla ilgili soruları cevaplamasını istedi.

Juana şöyle anlatıyor: “Papaz bana şu üç soruyu sordu: ‘Neden oy vermiyorsunuz? Neden savaşa katılmıyorsunuz? Neden kendinizi Yehova’nın Şahitleri olarak adlandırıyorsunuz?’ Ben her soruya Kutsal Yazılardan cevap verirken, kilise üyeleri de ayetleri Kutsal Kitaplarından  takip ettiler ve okudukları karşısında çok şaşırdılar. Onlardan birçoğu hakikati bulduğunu fark etti ve Kutsal Kitabı incelemeye başladı. Zamanla bu kişilerden 25’i yaşamını Yehova’ya adadı.” Bu çarpıcı olay Santo Domingo’daki duyuru işine hız kazandırdı.

Trujillo’nun suikasta uğramasının siyasi açıdan birçok olumsuz sonuçları oldu. 1963 Yearbook’ta şu sözler yer aldı: “Sokaklar askerlerle doluydu; her gün saldırılar ve şiddet olayları yaşanıyordu.” Siyasi karışıklığa rağmen, iyi haberi duyurma ve öğrenci yetiştirme işi ilerliyordu; 1963 hizmet yılının sonunda müjdecilerin sayısı 1.155’e ulaştı.

Dünya merkez bürosundan Nathan Knorr 1962 yılında Dominik Cumhuriyeti’ni ziyaret etti. Bu ziyareti sırasında, giderek ilerleyen duyuru işiyle ilgili ihtiyacı karşılayacak daha büyük tesisler inşa etmek amacıyla, yeni bir arazi alınması için düzenleme yaptı. Satın alınan arazide iki katlı bir bina ve bir İbadet Salonu inşa edildi. Dünya merkez bürosundan gelen Frederick Franz, 12 Ekim 1963 Cumartesi günü yeni Büro binalarının hizmete açılış konuşmasını yaptı. Böylece Yehova’nın Şahitlerinin Dominik Cumhuriyeti’nde kalıcı oldukları açıkça anlaşıldı. Bu açılıştan kısa süre sonra, Küba’dan sınır dışı edilen son görevli vaizler Harry ve Paquita Duffield ülkeye geldi.

24 Nisan 1965’te ülkeyi sarsan bir devrim gerçekleşti. Fakat bunu takip eden sıkıntılı günlerde Yehova’nın toplumu ruhen gelişti. 1970’e gelindiğinde, 63 cemaatte 3.378 müjdeci vardı. Bu müjdecilerin yarısından  fazlası son beş yılda hakikate gelmişti. 1972 Yearbook’ta şunlar belirtiliyor: “Hepsi toplumun farklı kesimlerinden geliyordu. Aralarında araba tamircileri, çiftçiler, şoförler, muhasebeciler, inşaatçılar, marangozlar, avukatlar, dişçiler, hatta eski politikacılar vardı. Hakikate ve Yehova’ya duydukları sevgi tüm bu kişileri bir araya getirdi.”