Avustralya’da yaşayan Emily’nin öğretmeni derste iyi arkadaşlar seçmenin önemi hakkında konuşuyordu. Bunun üzerine 12 yaşındaki Emily öğretmenine web sitemizin Çizelim Öğrenelim kısmındaki Gerçek Arkadaş Kimdir? videosunu gösterdi. Öğretmen de videoyu tüm sınıfa gösterdi. Öğrenciler videoyu pürdikkat izledikten sonra bir saat üzerinde  konuştular. Öğretmen videoyu başka sınıflara da izlettirdi. Emily öğretmenine ve arkadaşlarına jw.org’u tanıttı. Şöyle dedi: “Yehova bana iyi haberi yüzlerce öğrenciyle paylaşma cesareti verdi. Beni gerçekten çok destekledi.”

Doğu Timor’un Suai şehrindeki bir ticaret fuarında yayın standı açmak isteyen beş müjdeci, zorlu dağ yollarından geçerek dokuz saatlik bir yolculuk yaptı. Standa gelen ziyaretçiler 12 yerel dilde hazırlanmış Kutsal Kitaba dayalı yayınları görünce çok şaşırdılar. Çünkü bu dillerin bazılarında hiç basılı yayın yok, bazılarındaysa çok az var. Bir kadın kitapçıklarımızdan birinin başlığını görünce “Bu benim dilim!” diye bağırdı. Bu kadın anadili olan Bunak dilinde ilk kez basılı bir yayın görüyordu. Kardeşler sadece dört günde 4.571 yayın dağıttılar. Birçok insan da evlerinde ziyaret edilmeyi istedi. İlgi gösterenlerin çoğu Yehova’nın Şahitleriyle daha önce hiç karşılaşmamıştı. Çocuklar saatlerce oturup Tetum dilinde gösterilen Yehova’nın Dostu Ol videolarını izlediler. Bazı çocuklar bu videolardaki şarkıları ezberleyip neşeyle söylemeye başladılar.

Görevli vaiz olarak hizmet eden Brian ve Roxanne, Palau’daki bir adada bulunan üniversitede yayın arabasıyla şahitlik etmek için izin almak istiyordu. Üniversitede bir yetkiliyle görüşerek jw.org’dan duyuru faaliyetimizle ilgili bir video gösterdiler. Ayrıca yayın arabasında sergileyecekleri yayınlarımızdan bıraktılar. Yetkili, Brian ve Roxanne’a öğrenci işleri müdürüyle  görüşmelerini söyledi. Bu müdür de onlara dekanla görüşmeleri gerektiğini belirtti.

Brian şöyle anlatıyor: “Dekanla güzel bir sohbetimiz oldu. Ama bizi tekrar ilk görüştüğümüz yetkiliye yolladı. O da bize yayın arabasıyla şahitlik etmek için izin istediğimizi açıklayan bir dilekçe yazmamızı söyledi. Bizi başlarından savdıklarını düşündük, bu yüzden biraz cesaretimiz kırıldı. Yine de dilekçeyi yazdık.”

Brian ve Roxanne daha sonra dekanın yanına tekrar gittiler, taleplerinin reddedileceğini düşünüyorlardı. Brian şöyle söylüyor: “Dekan bıraktığımız kitapları  okuduğunu ve bunların harika yayınlar olduğunu söyleyince çok şaşırdık. ‘Bunlar tam da öğrencilerin ihtiyacı olan şeyler’ dedi.” Böylece kardeşler istedikleri izni almış oldu.

Brian şöyle devam ediyor: “Öğrenci işleri müdürü, yurtlarda kalan öğrencileri pazar günleri istedikleri kiliseye götürdüklerini söyledi. ‘Eğer sizin kilisenize gelmek isterlerse öğrencileri oraya götürebiliriz’ dedi. Roxanne da ben de duyduklarımıza inanamadık. Talebimizi reddetmemiş, tersine öğrencileri İbadet Salonuna getirmeyi teklif etmişlerdi.”

Brian ve Roxanne, ilk gün 65 kitap, 8 dergi ve 11 kitapçık verdi. Ayrıca öğrencilerle aralarında çok güzel sohbetler geçti. Hem dekan hem de öğrenci işleri müdürü kardeşlerimize tekrar gelmelerini söyledi.

Solomon Adaları bürosunda hizmet eden Lipson bir sabah tarla hizmetinden dönüyordu. Yolda yürürken bir dükkânda ilahilerimizden birinin çaldığını duydu. Merakla bu dükkâna girdi. Çocuklardan ve yetişkinlerden oluşan bir grup insanın televizyon ekranından izledikleri şeyi görünce çok şaşırdı. Onlar Yehova’nın Dostu Ol videolarından “İşte Sonsuz Yaşam!” başlıklı 55 numaralı ilahiyi izliyorlardı. İlahi bitince dükkân sahibi, “Şimdi size başka bir video izleteceğim” dedi. Bu sefer de Çalmak Kötüdür başlıklı videoyu gösterdi. Bu video bittikten sonra oradakilere dükkânından bir şey çalmamalarını söyledi.

Video gösterilirken dükkâna başka insanlar da geldiği için adam onlara “Hepinize favori şarkımı dinletmek istiyorum” dedi. Sonra 55 numaralı ilahiyi tekrar  çaldı. Daha sonra da Solomon Adaları’nda konuşulan Picin dilinde Kutsal Kitabı Neden İncelemelisiniz? ve Kutsal Kitap Nasıl İncelenir? başlıklı videoları izletti.

Bu adalarda yaşayanların çoğunun internet erişimi yok. Çünkü internet hem pahalı hem de her yerde mevcut değil. Ancak Yehova’nın Şahidi olmayan bu dükkân sahibi sayesinde o dükkâna gelenlerin yüreğine hakikat tohumları ekiliyor.

Yeni Kaledonya’nın başkenti Nouméa’da, genç bir çift her pazartesi yayın arabasıyla şahitlikte bulunuyor. Bir gün yayın arabasına utana sıkıla bir kadın yaklaştı ve hiçbir şey söylemeden Kutsal Kitap Aslında Ne Öğretiyor? kitabından bir tane alıp gitti. Yarım saat sonra elinde kitapla geri geldi. Kardeşlerimize kitaptan Yehova  ismini göstererek “Bunu gördünüz mü?” diye sordu. “Bu Tanrı’nın ismi. Haftalardır kütüphaneye gidip Tanrı hakkındaki gerçekleri öğrenmek için araştırma yapıyorum. Az önce bu kitabı aldım ve arabama bindim. Kitabı açar açmaz ilk olarak Tanrı’nın isminin Yehova olduğunu gördüm. Geri gelip size teşekkür etmek istedim.” Kardeşler bu kadınla sohbet ettiler, ona Ne Öğretiyor? kitabının ek kısmındaki “Tanrı’nın İsminin Kullanılması ve Anlamı” başlıklı bölümü gösterdiler. Kadın araştırmasına kütüphanede devam edeceğini, fakat soruları olursa her pazartesi kardeşleri nerede bulacağını da bildiğini söyledi.