1989 YILINDA hakikati ilk duyduğumda memleketim Senaki’de Komünist Partinin önde gelen bir üyesiydim. Bugünkü parlamentoya eşdeğer olan Gürcistan Yüksek Meclisine de üyeydim. Ayrıca nişanlıydım. Tüm bunlardan dolayı, başarılarla dolu bir hayatım olduğunu düşünüyordum.

Annem ve babam bana Tanrı sevgisi aşıladığı için, komünist olsam da Tanrı’ya inanıyordum. Kutsal Kitabı incelemeye başladığımda bütün sorularıma tatmin edici cevaplar buldum ve kendimi Yehova’ya adamaya karar verdim. Fakat ailem, dostlarım, iş arkadaşlarım ve nişanlım benimle hemfikir değildi.

Akrabalarım yeni inancım yüzünden beni reddetti. Aynı zamanda inancım siyasi kariyerimle de uyuşmuyordu. Evi  terk etmek, nişanı bozmak, işimden, Yüksek Meclisten ve Komünist Partiden istifa etmekten başka seçeneğimin olmadığına karar verdim. Vaftizimden sonra ailem ve dostlarımdan daha çok baskı görmeye başladım. Büyüdüğüm şehirde beni herkes tanıyordu, bu yüzden Yehova’nın Şahidi olmam birçok soruna yol açtı. Bunun üzerine Kutaisi şehrine taşınıp hemen öncülüğe başladım.

İnsanlar inancımın bütün bu zorluklara değip değmediğini sorduğunda, hiç tereddüt etmeden yaptığım seçimlerden dolayı çok mutlu olduğumu söylüyorum. Anne babam yaptığım seçimlere anlam veremese de, bana Tanrı’yı ve komşumu sevmeyi öğrettikleri için onlara minnettarım. Bu, bana hayatım boyunca çok yardım etti.